Tomus IV

TABULA DISTINCTIO XII Quaestio I UTRUM OMNIUM CORPORALIUM SIT UNA MATERIA (p. 1.) Conclusio i : In coelo est veraciter et proprie materia, quae est pars corporis coelestis.

Durandus, Aureolus, Godofridus. Conclusio 2 : Materia corporum coelestium est alterius rationis a materia corporum inferiorum.

Durandus, Aureolus, aejjidius. DISTINCTIO XIII Quaestio I UTRUM INFORMITAS MATERLE PROCESSERIT DURATIONE EJUS FORMATIONEM (p. 18.) Conclusio l : Deus non potest facere quod materia prima sit sine forma.

Scotus, Gregorius. Conclusio 2-i : Materia generabilium et corruptibilium, sicut a qualibet forma substantiali naturaliter est separabilis, ita et a qualibet forma accidentali, etiam a quantitate.

Gregorius, Aureolus. Item ex dictis sancti Thomae. Conclusio 3 : Nullum accidens absolutum immediate inhaeret materiae primae, sed composito vel forma? substantiali.

Gregorius, Aureolus. DISTINCTIO XIV Quaestio I UTRUM ClELUM AGAT IN ISTA INFERIORA PER MOTUM SUUM (p. M.) Conclusio l : Nullum corpus agit nisi per motum. -Durandus. Conclusio 2" : Omnes motus naturales corporum inferiorum, convenientes corpori ut corpus est, reducuntur, sicut in causam, in motum corporum coelestium.

Durandus, Henricus. DISTINCTIO XV Quaestio I UTRUM IN HOMINE PRAETER ANIMAM INTELLECTIVAM SIT ALIA FORMA SUBSTANTIALIS (p. 49.) Conclusio i" : In homine non est alia anima quam anima rationalis.

Quidam moderni. Conclusio 2" : In homine, praeter animam rationalem, non sunt ponenda; formae elementorum dantes esse actu materiae.

Aureolus. Conclusio 3 : In homine non est alia forma substantialis praeter animam intellectivam dans esse actu substantiale.

Contra hanc conclusionem arguunt quidam (a), Scotus et Aureolus. (a) Haec est tabula quam Thomas a sancto Germano, in editione 1483, secundo volumini praemisit. TABULA DISTINCTIO XVI Quaestio I UTRUM ANIMA HUMANA, VEL ALIQUA ALIA FORMA SUBSTANTIALIS, SIT ALIQUA ENTITAS REALITER A MATERIA DISTINCTA. ( p. 104.) CoNULUsio l : Materia rei corporalis essentialiter distinguitur a qualibet forma substantiali.

Aureolus. DISTINCTIO XVII Quaestio I UTRUM ANTE GENERATIONEM COMPOSITI SUBSTANTIALIS PRAECEDAT ALIQUID FORMAE PER GENERATIONEM INDUCENDA. (p.112.) Conclusio l : Formae substantiales non praeexsistunt in materia actu, secundum se totas, nec secundum aliquam sui partem, ante productionem compositi.

Auctor. Conclusio 2 : Non est inconveniens essentiam alicujus formae substantialis, prius duratione fuisse in materia, quam daret esse composito vel materiae.

Scotus, Aureolus, Auctor. DISTINCTIO XVIII Quaestio I UTRUM QUANTITAS INTERMINATA SIT PONENDA (p. 123.) Conclusio In : Quantitas substantiae, qua substantia dicitur formaliter quanta, est accidens, et nullo modo substantia.

Occani, Aureolus, Adam. Conclusio 2" : Quantitas est subjectum aliorum accidentium corporalium et absolutorum inhaerentium substantia;.

Aureolus, Scotus. Conclusio 3" : Quantitas dimensiva potest acquiri et deperdi in substantia.

Gregorius. Conclusio 4" : Eadem quantitas numero potest per essentiam quandoque esse major, et quandoque minor; et hoc potest contingere per rarefactionem et condensationem. - Scotus. Conclusio 5 : Aliqua quantitas potest dici interminata, et aliqua non.

Aureolus, Gregorius. Conclusio 6 : Nulla quantitas dimensiva sic ponenda est interminata, quod praecedat formam substantialem in materia, et possit stare successive cum diversis formis substantialibus, et terminari diversimode secundum quod requirunt diversae formae substantiales.

Commentator (a), Gregorius, Auctor. Conclusio 7 : Dimensiones quantitativae aliter possunt dici interminatae in homine quam in aliis compositis ex materia et forma substantiali. DISTINCTIO XIX Quaestio I UTRUM EX MINIMA PARTE COSTAE, VEL EX MINIMA CARNE ADAE, POTUERIT FORMARI CORPUS EVAE, SINE ADDITIONE MATERIAE EXTERIORIS. (p. 161.) Conclusio I : Est devenire ad tam parvam carnem, vel ad tam parvum os, vel ossis partem, quod non potest naturaliter esse minor, saltem separabilis, et per se exsistens.

Scotus. Conclusio 2 : Corpus Evae, tantum et tale, quantum et quale fuit in sua formatione, fieri de costa Adae, aut de aliquo minimo ossis vel carnis, absque additione materiae, non fuit possibile.

Quidam, Durandus, Henricus (g). DISTINCTIO XX Quaestio I UTRUM IN STATU INNOCENTIAE VIRGINES PEPERISSENT DUMTAXAT PRAEDESTINATOS (p. 112.) Conclusio 1" : In statu innocenliae fuisset generatio per coitum. Conclusio 2 : In statu innocentiae coitus conjugalis non solvisset totaliter virginitatem, sed quoad aliquid.

Durandus. Conclusio 3 : In statu innocentiae non omnes, qui nunc sunt electi nati fuissent, et multi qui nunc sunt damnandi nati essent, licet tunc non damnarentur.

Scotus. TA DISTINCTIO XXI Quaestio I UTRUM HOMO IN STATU INNOCENTIAE POTUERIT PECCARE VENIALITER (p. 180.) Conclusio 1" : Non fuit possibile hominem, durante statu primo innocentiae, peccare venialiter (a).

Scotus () . DISTINCTIO XXII Quaestio I UTRUM ALICUI CREATURAE POTUERIT VEL POSSIT CONFERRI QUOD SIT INPECCABILIS PER NATURAM (p. 183.) Conclusio la : Impossibile est aliquam naturam rationalem factam vel factibilem, esse impeccabilem per naturam.

Durandus, Alii, Aureolus. DISTINCTIO XXIII Quaestio I UTRUM IN STATU INNOCENTIAE ADAM VIDERIT DEUM PER ESSENTIAM (p. 188.) Conclusio l : Primus homo Deum per essentiam non vidit secundum communem statum illius vitae. Conclusio 2 : Adam in primo statu videbat seu cognoscebat Deum quadam altiori cognitione quam aliquis purus viator post peccatum communiter videat.

Durandus, Scotus. Conclusio 3 : Adam in statu primo non solum cognoscebat Deum per speciem immediate a Deo impressam, immo per species a rebus creatis acceptas. (i) venialiter.

Om. Pr. ULA Xj DISTINCTIO XXIV Quaestio I UTRUM LIBERUM ARBITRIUM SIT POTENTIA PURE PASSIVA (p. 189.) Conclusio 1" : Liberum arbitrium est quaedam potentia animae in nobis.

Quidam, Durandus. Conclusio 2 : Liberum arbitrium est unica potentia, et non multae.

Durandus. Conclusio 3 : Liberum arbitrium non est potentia cognoscitiva, sed appetitiva.

Durandus. Conclusio 4 : Liberum arbitrium est ipsa eadem potentia quae dicitur voluntas, et non est potentia a voluntate realiter distincta.

Durandus, Quidam, Godolridus, Bernardus, Aureolus. Conclusio 5 : Liberum arbitrium, seu voluntas, non est potentia pure passiva; immo est activa et motiva.

Godolridus (2), Adam, Durandus. DISTINCTIO XXV Quaestio I UTRUM VOLUNTAS, SEU LIBERUM ARBITRIUM, AB ALIQUO EXTERIORI MOVEATUR AD SUUM ACTUM (p. 229.) Conclusio In : Voluntas movetur vel moveri potest ab intellectu.

Scotus, Alli, Henricus. Conclusio 2" : Voluntas potest moveri ab aliquo exteriori.

Scotus, Henricus. Conclusio 3 : Solus Deus potest movere voluntatem ad exercitium sui actus, sicut principium exterius.

Hervaeus, Alii ("), Adam, Gregorius. DISTINCTIO XXIV Quaestio I UTRUM GRATIA SIT VIRTUS (p. 255.) Conclusio i" : Gratia differt realiter a virtute.

Scotus, Aureolus, Durandus. Item, contra probationes, Aureolus. (a) Godolridus. - Aureolus Pr. (6) Alli. - Om. Pr. xij TABULA Conclusio 2 : Gratia non est subjective in aliqua potentia animae, sed in essentia animae. - Scotus, Durandus. DISTINCTIO XXVII Quaestio I utrum iubens gratum possit de condigno mereri olorum (p. 272.) Conclusio 1" : Exsistens in gratia potest per illam mereri gloriam de condigno. - Durandus. DISTINCTIO XXVIII Quaestio I UTRUM HOMO SINE ORATIA POSSIT PRAECEPTA LEGIS IMPLERE (p. 282.) Conclusio i" : Homo potest multas veritates cognoscere sine gratia habituali gratum faciente.

Durandus, Gregorius. Conclusio 2" : Licet homo absque gratia habituali possit in aliquas bonas volitiones et actiones naturae suae proportionatas, non tamen in omnes; nec potest sine gratia habituali in aliquod bonum velle aut agere supernaturale, scilicet meritorium; nec potest sine auxilio Dei speciali in aliquod bonum velle aut agere, sive sit naturale, sive supernaturale.

Contra hanc arguunt mulli, quos recitat Gregoriiis, Durandus (a). Conclusio ".t" : Homo pro isto statu non potest sine gratia habituali implere omnia praecepta l^gis divina? perfecte; potest tamen sine gratia habituali implere aliqua et imperfecte. Nullo tamen modo, perfecte, aut imperfecte, potest ea implere sine auxilio Dei. -Auctor. Conclusio 4" : Nullus homo in presenti stalu potest sine habituali gralia vitare omnia et singula peccata mortalia.

Durandus, Scottis, Gregorius. Conclusio 5" : Nullus homo exsistens in peccato mortali potest se ad gratiam habitualem sufficienter preparare sine Dei auxilio. - Durandus. (a) Durandus. - Om. IV. DISTINCTIO XXIX Quaestio I UTRUM HOMO ANTE PECCATUM, PER LIBERUM ARBITRIUM ET SUAE NATURAE VIRES PRAECISE, ABSQUE ALIO AUXILIO DEI SPECIALI, FUERIT SUFFICIENS AD AGENDUM ALIQUEM ACTUM MORALITER BONUM, SEU VERE RECTUM ET VIRTUOSUM. (p. 316.) Conclusio 1" : Primus homo fuit creatus in gratia gratum faciente. Conclusio 2 : Primus homo, in statu innocentia;, potuit sine gratia habituali agere actum moraliter bonum secundum omnem circumstantiam necessariam ad talem bonitatem. Conclusio 3 : Primus homo, in statu innocentia;, non potuit sine gratia habituali exercere vel agere actum vitae aeternae meritorium. Conclusio 4 : Primus homo, in statu innocentiae, non potuit sine speciali motione Dei agere actum moraliter bonum, aut proprie et perfecte rectum et virtuo-sum, secundum omnem circumslantiam debitam et necessariam tali actui.

Gregorius, Alius cum Gregorio (a) concurrens. DISTINCTIO XXX Quaestio I UTRUM DEFECTUS QUOS SENTIMUS IN NOBIS, SINT PQlNA PRO PECCATO AD.E (p. 327.) Conclusio 1" : Mors et alii defectus corporales et spirituales uno modo sunt poenae et effectus peccati, et alio modo sunt naturales homini.

Durandus. Conclusio i^ : Aliqui defectus in nos per originem venientes, habent rationem culpae.

Durandus, Alli. Conclusio ;i : Peccatum originale non potest dici proprie habitus positivus per modum qualitatis aut alicujus fornice absolutae, incitativus ad malos et vitiosos actus.

Gregorius. Conclusio 4 : In peccato originali est aliquid quasi materiale, scilicet concupiscentia habitualis : et aliquid quasi formale, scilicet privatio justitia; originalis.

Durandus, Alli. TABULA XllJ DISTINCTIO XXXI Quaestio I UTRUM PECCATUM ORIGINALE SIT SUBIECTIVE IN CARNE (p. 348.) Conclusio i : Caro non est subjectum peccati originalis, sed anima. Conclusio 2 : Peccatum originale prius est subiective in essentia animae quam in ejus potentiis.

Durandus. Conclusio 3" : Peccatura originale causatur in anima virtute seminis infecti, vel a carne infecta. - Durandus, Scotus. DISTINCTIO XXXII Quaestio I UTRUM OMNES ANIMAE HUMANAE (a) AB ORIGINE SINT AEQUALES (p.359.) Conclusio i" : In animabus rationalibus sunt diversi gradus, ejusdem tamen speciei.

Durandus, Henricus, Bernardus. DISTINCTIO XXXIII Quaestio I UTRUM PECCATO ORIGINALI DEDEATUn PCENA SENSIBILIS (p. 366.) Conclusio l : Privatio divinae visionis est propria et sola poena peccati originalis post mortem, loquendo de poenis formaliter inexsistentibus aut inhaerentibus personae (6), etc.

Gregorius. Conclusio 2" : Decedentes cum solo peccato originali non patiuntur ullam afflictionem doloris interioris.

Durandus. (a) humatae.

Om. Pr. (8) pertonae. - per se Pr. DISTINCTIO XXXIV Quaestio I UTRUM RATIO BONI SIT PROPRIE ABSOLUTA (p. 379.) Conclusio I : Bonum in sua ratione includit formaliter respectum rationis, nec est mere absolutum.

Scotistae. Conclusio 2 : Bonum importat respectum ad appetitum.

Scotus, Alii. Conclusio i) : Bonum convertitur cum ente, nec est superius aut inferius ad ens.

Durandus. Quaestio II UTRUM MALIM SIT ALIQUA NATURA POSITIVA p. 389.) Conclusio I : Malum formaliter sumptum non est aliqua natura positiva.

Quidam a Gregorio recitati. Conclusio 2" : Nullum malum per se causam habet; habet tamen causam per accidens, quae est bonum aliquod.

Scotus, Aureolus, Auctor [i).

Conclusio 3 : Malum, inquantum hujusmodi, diminuit bonum naturo?; sed non potest illud totaliter corrumpere.

Scotus, Durandus. DISTINCTIO XXXV Quaestio I UTRUM IN QUOLIBET PECCATO SIT ALIQUIS ACTUS (p. 407.) CoNCLUMu 1- : Actus humanus, si Bit malus, habet proprie rationem peccati.

Gregorius, Aureolus. Conclusio 2 : In quolibet peccato actuali (6) requiritur aliquis actus; non tamen omne peccatum est actus, nec includens intrinsece actum.

Durandus, Alii, quos recitat Adam. (a) Auctor. (C) actuali. - - Om. Pr. Om. Pr. TABULA DISTINCTIO XXXVI Quaestio I UTRUM MALUM SUFFICIENTER DIVIDATUR PER CULPAM ET PCENAM (p. 421.) Conclusio l : Omne malum in rebus voluntariis consideratum, est culpa vel poena. - Aureolus. Conclusio 2 : Omnis paena, inquantum poena est, infligitur propter aliquam culpam. - Durandus. Conclusio 3 : Omnis paenae Deus est auctor. -Durandus. DISTINCTIO XXXVII Quaestio I UTRUM ACTUS PECCATI SIT A DEO ( p. 425.) Conclusio l : Deus non est causa peccati, ut peccatum est. Conclusio 2" : Actus peccati producitur effective a Deo.

Aureolus, Alii quos recitat Gregorius, Durandus. DISTINCTIO XXXVIII Quaestio I UTRUM BONITAS ACTUS VOLUNTATIS SIT EX FINE (p. 435.) Conclusio i : Ad bonitatem actus voluntatis requiritur appetitus recti finis; non tamen sufficit.

Quidam a Gregorio recitatus. DISTINCTIO XXXIX Quaestio I UTRUM IN ACTIBUS INTELLECTUS POSSIT ESSE PECCATUM "(p. 440.) Conclusio la : In actibus intellectus potest esse peccatum et culpa, sed non aeque proprie sicut in actibus voluntatis.

Durandus. CoNCLUsro 2 : Conscientia, proprie loquendo, nominat actum, et non potentiam, nec babitum; et pertinet ad intellectum, et non ad voluntatem, formaliter.

Durandus. Conclusio 3" : Recta conscientia ligat et obligat simpliciter et per se ; conscientia vero erronea obligat solum secundum quid et per accidens.

Durandus. DISTINCTIO XL Quaestio I UTRUM ALIQUA ACTIO HUMANA POSSIT ESSE INDIFFERENS AD BONUM ET MALUM MORALE (p. 453.) Conclusio l : Nullus actus humanus, secundum individuum consideratus, est indifferens; licet aliquis actus humanus, secundum speciem, sit indifferens.

Scotus, Durandus. Conclusio 2a: Nullus actus humanus, secundum individuum consideratus, in habente gratiam, est indifferens ad meritorium et demeritorium.

Scotus, Durandus. Conclusio 3 : Una et eadem actio potest successive esse bona vel mala.

Durandus. DISTINCTIO XLI Quaestio I UTRUM QUAELIBET ACTIO HOMINIS INFIDELIS SIT PECCATUM (p. 464.) Conclusio la : Non omnis actio hominis infidelis est peccatum vel culpa. - Gregorius. DISTINCTIO XLII Quaestio I UTRUM ACTUS EXTERIOR ET INTERIOR SINT DUO PECCATA, VEL TANTUM UNUM (p. 475.) Conclusio 1" : Actus interior et actus exterior 6ibi conjunctus, in malis, non sunt duo peccata, sed tantum unum.

Gregorius. Conclusio 2 : Actus exterior aliquam addit bonitatem vel malitiam super actum interiorem praecise sum- TAB ptum, scilicet illam quam habet ex termino proximo; aliquam autem non addit, scilicet illam quam habet actus interior ex fine; nunquam vero addit poenam aut praemium essentiale actui voluntatis, si sit in se completus.

Multi Scotistae, Scotus, Aureolus. DISTINCTIO XLIII Quaestio I UTRUM OMNE PECCATUM SIT MORTALE (P. 4870 Conclusio l : Peccatum veniale differt a mortali sicut imperfectum a perfecto in eodem genere.

Aureolus, Durandus. Conclusio 2 : Peccatum veniale et mortale uno modo ULA xv differunt in genere, et alio modo possunt sub eodem genere contineri.

Aureolus. Conclusio 3 : Superbia et cupiditas, ut sunt specialia peccata, sunt radix et initium omnis peccati.

Durandus. DISTINCTIO XLIV Quaestio I UTRUM POTENTIA PECCANDI SIT A DEO (p. 500.) Conclusio l : Potentia peccandi, quantum ad positivum quod importat, a Deo est; non autem quantum ad defectum quem connotat.

Scotus, Aureolus, Durandus. EXPLICIT TABULA SECUNDI LIBRI DEFENSIONUM

JOHANNIS CAPREOLI THOLOSANI, ORDINIS PRAEDICATORUM THOMISTARUM PRINCIPIS DEFENSIONES THEOLOGIAE DIVI THOMAE AQUINATIS IN SECUNDO SENTENTIARUM LIBRI SECUNDI