ARTICULUS I.

PONUNTUR CONCLUSIONES Quantum ad primum articulum, sit Prima conclusio : Quod corpora sanctorum, post resurrectionem, erunt passibilia passione communiter dicta, prout omnis receptio dicitur passio. Secunda conclusio est quod corpora sanctorum, post resurrectionem, non erunt passibilia passione proprie dicta, quae est motus praeter naturam, vel abjectio alicujus convenientis, aut receptio alicujus disconvenientis. Tertia conclusio est quod talis impassibilitas proveniet ex pleno dominio animae supra corpus. Has tres conclusiones ponit sanctus Thomas, praesenti distinctione, q. 2, art. 1, in solutione primae quaestiunculae, ubi sic dicit: " Passio dicitur dupliciter. Uno modo, communiter; et sic omnis receptio passio dicitur, sive illud quod recipitur, sit conveniens recipienti et perfectivum illius, sive contrarium. Et ab hujusmodi passionis remotione corpora gloriosa impassibilia non dicuntur, cum nihil quod est perfectionis, eis sit auferendum. Alio modo dicitur proprie, quam sic diffinit Damascenus (de Fid. Ort.), lib. 2 (cap. 22), sic dicens: Passio est motus praeter naturam. Unde immoderatus motus cordis passio ejus dicitur; sed moderatus dicitur ejus operatio. Cujus ratio est : quia omne quod patitur, trahitur ad fines agentis; quia agens assimilat sibi patiens; et ideo patiens, inquantum hujusmodi, trahitur extra terminos proprios in quibus erat. Sic (a) ergo, proprie accipiendo passionem, non erit in corporibus sanctorum resurgentium potentialitas ad passionem; et ideo impassibilia dicuntur. Hujusmodi autem impassibilitatis ratio a diversis diversimode assignatur. Quidam enim attribuunt eam conditioni elementorum, quae aliter se habebunt tunc in corpore humano quam modo se habent. Dicunt enim quod elementa remanebunt ibi secundum substantiam, sed qualitates activae et passiva? ab elementis auferentur. Sed hoc non videtur verum. Quia qualitates activae et passivae sunt de perfectione elementorum; unde, si sine eis repararentur (6) elementa in,corpore resurgentis, essent minoris perfectionis quam modo sunt (y). Et praeterea, cum qualitates illae sint propria accidentia (a) Sic. - Si Pr. elementorum, ex forma et materia illorum causata, videtur valde absurdum quod causa maneat et effe^ etus tollatur. Et ideo dicunt alii, quod manebunt qualitates, sed non habebunt proprias actiones, divina virtute illud faciente ad conservationem humani corporis. Sed hoc etiam non Videtur posse stare. Quia ad mixtionem requiritur actio activarum et passivarum qualitatum, et, secundum prtE" dominium unius vel alterius, mixta (a.) efficiuntur diversae complexionis; quod oportet ponere in cor pore resurgentis, quia erunt ibi carnes, et ossa, et hujusmodi partes, quibus non competit una omnibus complexio. Et praeterea, secundum hoc, impassibilitas non posset poni dos in beatis: quia non poneret aliquam dispositionem in substantia impassibili, sed solum prohibitionem passionis ab exteriori, scilicet divina virtute, quae etiam posset idem facere de corpore hominis in statu hujus vita?; Et ideo alii dicunt quod in ipso corpore erit aliquid prohibens passionem corporum gloriosorum, scilicet natura quinti corporis, quam ponunt venire in Compositionem corporis humani, ad conciliandum elementa in quadam harmonia, per quam possint esse debita materia animae rationalis; sed tamen, in statu hujus vitae, propter dominium naturae elementaris, corpus humanum patitur, ad similitudinem aliorum elementorum; sed, in resurrectione, dominabitur natura quinti corporis; et ideo corpus humanum reddetur impassibile, ad similitudinem corporis coelestis. Sed hoc non potest stare. Quia corpus quintum non venit materialiter ad compositionem corporis humani, ut in secundo libro (dist. 17, q. 3, art. 1) est ostensum. Et praeterea : impossibile est dicere quod aliqua virtus naturalis, qualis est virtus corporis coelestis, transferat corpus huma num ad proprietatem gloriae, qualis est impassibilitas corporis gloriosi : cum immutationem corporis humani Apostolus attribuat virtuti Christi; quia qualis ccelestis, tales (6) et coelestes, 1. Corinth. 15 (v. 48); et, Philipp. 3 (v. 21), Reformabit corpus humilitatis nostroe, etc. Et praeterea : non potest natura corporis coelestis ita dominari in corpore humano, quin natura elementaris remaneat, cui ex suis essentialibus principiis passibilitas inest. Et ideo aliter dicendum est, quod omnis passio fit per victoriam agentis super patiens; alias non traheret ipsum ad suos terminos. Impossibile est autem quod aliquid dominetur supra patiens, nisi inquantum debilitatur dominium propriae formae supra materiam patientis, loquendo de passione quae est contra naturam, de qua nunc loquimur : non enim potest materia subjici uni contrariorum sine hoc quod tollatur dominium alterius super illam, vel saltem diminuatur. Corpus autem humanum, et quidquid In ipso est, erit (a) perfecte subjectum animae ratio nall, sicut et ipsa erit perfecte subjecta Deo. Et ideo in corpore glorioso non poterit esse aliqua mutatio contra dispositionem illam qua perficitur ab anima. Et ita Corpora illa erunt impassibilia. "

Haec ille. Ex quibus possunt formari rationes pro qualibet trium conclusionum.

Pro prima, arguitur sic : Omne receptivum formae convenientis est aliqualiter passivum. Sed corpora sanctorum, post resurrectionem, erunt hujusmodi. Ergo erunt passiva passione communiter dicta. Minor probatur : quia sensus beatorum sentient objecta sibi convenientia; sed quaelibet sensatio fit cum receptione speciei sensibilis in organo corporeo; ergo.

Pro secunda conclusione, arguitur (6) sic : Nihil importans violentiam aut inordinationem natura, ponendum est in Corporibus gloriosis beatorum. Sed hujusmodi est passio stricte sumpta. Ergo, etc.

Pro tertia conclusione, arguitur sic : Forma substantialis perfecte dominans suae materiae, excludit ab ea passionem cujuslibet agentis ad privationem talis formae, et inducentis oppositam. Sed, post resurrectionem, anima perfecte dominabitur suae materiae. Ergo, etc. Major patet per exemplum fornice caelestium corporum. Et in hoc primus articulus terminatur.