ARTICULUS I.

PONUNTUR CONCLUSIONES Quantum ad primum articulum, sit Prima conclusio : Quod plures sacerdotes possunt simul unam et eamdem hostiam, vel idem vinum consecrare. Hanc ponit sanctus Thomas, 3 p., q. 82, art. 2, ubi sic dicit : " Sacerdos, cum ordinatur, constituitur in gradu eorum qui a Domino acceperunt in (a) caena potestatem consecrandi. Et ideo, secundum consuetudinem quarumdam ecclesiarum, sicut Apostoli Christo caenanti concenaverunt, ita noviter ordinati Episcopo ordinanti concelebrant. Nec per hoc iteratur consecratio super eamdem hostiam : quia, sicut dicit Innocentius III (de Myster. Missas, lib. 4, cap. 25), omnium intentio debet ferri ad idem instans consecrationis. "

Haec ille. Idem dicit, 4. Sentent., dist. 13, q. 1, art. 2, in solutione secundae quaestiunculae. " Secundum morem, inquit, quarumdam ecclesiarum, plures sacerdotes Episcopo concelebrant, quando ordinantur, ad repraesentandum quod quando Dominus hoc sacramentum constituit, et potestatem consecrandi discipulis dedit, eis concoenavit, sicut Episcopus simul cum ordinatis presbyteris celebrat, j

Haec ille. Item, ibidem, arguit sic (arg. 2) : " Unus dicens verba, virtute verborum consecrat. Sed quod facium est, fieri non potest; quia quod est, non fit. Ergo alii nihil faciunt. Ergo superfluum est quod dicunt verba. " Ecce argumentum. Sequitur responsio : a Dicendum, inquit, quod, sicut Innocentius dicit (de Myster. Missae, lib. 4, cap. 25), omnes concelebrantes debent intentionem referre ad illud instans in quo Episcopus verba profert. Et sic Episcopi intentio non fraudatur, nec aliquis ibi facit quod factum est. "

- Haec ille. Ex quibus potest formari talis ratio pro conclusione : Celebratio in consecrando per Ecclesiam tolerata, et a Sacris Doctoribus approbata, effectum consecrationis habet; nec est sine effectu. Sed hujusmodi est celebratio plurium sacerdotum, in eorum ordinatione, super eamdem materiam panis et vini. Ergo, etc. Secunda conclusio est quod, vino consecrato, potest alius liquor admisceri. Hanc ponit sanctus Thomas, 3 p., q. 77, art. 8, ubi sic dicit : " Species in hoc sacramento permanentes, sicut adipiscuntur virtute consecrationis modum essendi substantiae, ita etiam adipiscuntur modum agendi et patiendi (6), ut scilicet agere et pati possint quidquid ageret vel pateretur substantia. Sed, si substantia ibi esset, posset alius liquor permisceri. Ergo et istis speciebus. Hujusmodi tamen permixtionis duplex esset effectus : scilicet secundum formam liquoris, et secundum quantitatem. Si enim permisceretur aliquis liquor in tanta quantitate, quod posset diffundi per totum vinum, totum fieret permixtum. Quod autem est permixtum ex duobus, neutrum miscibilium est, sed utrumque transit in quoddam tertium ex his compositum. (6) patiendi.

patiendum Pr. Unde sequeretur quod vinum prius exsistens non remaneret, si liquor permixtus esset alterius speciei. Si autem esset ejusdem speciei liquor adjunctus, puta si vinum permisceretur vino, remaneret quidem eadem species, sed non remaneret idem numero vinum. Quod declarat diversitas accidentium, puta si unum vinum esset album, et aliud rubeum. Si vero liquor adjunctus esset tam parvae quantitatis, quod non posset diffundi per totum, non fieret totum vinum permixtum, sed aliqua pars ejus; quae quidem non remaneret eadem numero, propter permixtionem extraneae materiae; remaneret tamen eadem species, non solum si parvus liquor permixtus esset ejusdem speciei, sed etiam si esset alterius speciei; quia gutta aquae multo vino permixta transit in speciem vini, ut dicitur, 1. de Generatione (t. c. 34, 39 et 88). Manifestum est autem quod corpus et sanguis Christi remanent in hoc sacramento quamdiu illae species manent eaedem; consecratur enim hic panis, et hoc vinum. Unde, si fiat tanta permixtio liquoris cuiuscumque, quod pertingat ad totum vinum consecratum, et fiat permixtio, erit aliud numero, et non remanebit ibi sanguis Christi. Si vero fiat tam parva alicujus liquoris adjunctio, quod non possit diffundi per totum, sed usque ad aliquam partem specierum, desinet esse sanguis Christi sub illa parte vini consecrati, remanebit tamen sub alia. "

Haec ille. Simile ponit, 4. Senteni., dist. 12, q. 1, art. 2, in solutione sextae quaestiunculae. " Quidam, inquit, dicunt quod quicumque liquor addatur speciebus vini, in quacumque quantitate, desinit ibi esse corpus Christi : quia dimensiones illae non manent eaedem, et iterum liquor qui additur, per totum diffunditur; unde, cum corpus Christi non sit sub speciebus cum alio corpore, oportet quod in toto desinat esse corpus Christi. Sed haec positio non potest stare. Constat enim quod corpus Christi manet ibi quamdiu illa accidentia manent; illa autem accidentia non corrumpuntur aliter quam corrumperetur substantia panis et vini; constat autem quod ex parvo liquore addito non destrueretur vinum; et ideo nec species vini remanentes. Rationes etiam praedictae non cogunt. Primo, quia non quaelibet dimensionum destructio tollit sacramentum. Sicut enim additio, ita et divisio facit aliam dimensionem, ut patet per Philosophum; divisio autem non tollit veritatem sacramenti, ut patet in pane qui frangitur; unde nec additio : quia illa varietas dimensionum, quam facit talis additio et divisio, est quantum ad determinationem ipsarum, et non quantum ad indeterminatum esse earum, secundum quod competit eis subsistere, neque quantum ad esse in quo subsistunt conformes (a)substantiae praecedenti. Similiteretiam parvus liquor constat quod non potest diffundi per omnes dimensiones, nisi excederet in virtute, et transmutaretur in aliam speciem. Unde non oportet quod occupet omnes dimensiones. Et ideo aliter dicendum, quod hoc modo admiscetur liquor quicumque illis speciebus, sicut admisceretur substantia; vini. Liquor autem additus, si esset aequalis quantitatis vel majoris, pertingeret ad omnes dimensiones vini; et sic, si esset alterius speciei, faceret alteram speciem liquoris mediam; si autem esset ejusdem speciei, vinum laceret aliud vinum secundum numerum, maxime quantum ad accidentia. Si autem liquor additus esset minoris quantitatis, non posset pertingere ad omnes dimensiones totius vini, sed ad aliquas, et illas immutaret aliquo dictorum modorum; et forte mutaretur secundum speciem, si esset alterius speciei. Constat autem quod in hoc sacramento non manet corpus Christi nisi quamdiu illae species manent eaedem numero. Et ideo, si ponatur parvus liquor, corrumpet partem specierum, et sub illa parte desinet esse corpus Christi; non enim est prohabile quod una gutta aquae per lotum scyphum diffundatur. Si autem addatur in magna quantitate, sic corrumpet species secundum totum; et ita totaliter desinet esse corpus Christi. "

Haec ille. Ex quibus potest formari talis ratio pro conclusione : Quidquid poterat pati substantia vini ante consecrationem, potest pati species remanens post consecrationem. Sed substantia vini poterat misceri aliis liquoribus. Ergo hoc possunt species remanentes. Et in hoc primus articulus terminatur.