Tomus VI

TURONIBUS SUMPTIBUS ALFRED GATTIER, BIBLIOPOLAE EDITORIS M CM VI Imprimatur: Fr. Hyacinthus Maria Cormier, 0. P. Magister Ordinis. Romae, die decimaquinta Augusti 1905. 1 1 TABULA DISTINCTIO I, II et III ) Quaestio I UTRUM IN SACAMENTIS NOVAE LEGIS SIT ALIQUA VIRTUS GRATIAE CAUSATIVA (p. i.)

Conclusio l : Diffinitio sacramenti quam ponit Magister, scilicet : Sacramentum est invisibilis gratiae visibilis forma, ita ut ejus imaginem gerat, et causa existat, est bene assignata, et competens sacramentis novae legis.

Contra hanc arguit Durandus de Sancto Portiano, Ordinis Praedicatorum Doctor. Conclusio 2 : Sacramenta novio, legis consistunt in rebus et verbis.

Durandus. Conclusio 3 : Sacramenta novae legis sunt causa gratiae non solum per modum causae sine qua non, immo per modum causae per quam.

Durandus, Scotus, Aureolus. Conclusio 4 : In sacramentis novae legis est aliqua virtus gratiae causativa.

Durandus, Scotus, Aureolus. Quaestio II UTRUM SACRAMENTA VETERIS LEGIS CAUSENT CRATIAM (p. 53.) Conclusio l : Sacramenta veteris legis non conferebant gratiam ex aliqua virtute eis inhaerente, sicut faciunt sacramenta novae legis.

Aureolus Conclusio 2 : In circumcisione conferebatur gratia, licet non virtute circumcisionis.

Scotus, Aureolus, Durandus. Quaestio. Ili (") UTRUM SACRAMENTA VETERIS LEGIS POSSINT POST PASSIONEM CHRISTI SINE PECCATO MORTALI OBSERVARI (p. Ri.) Conclusio l : Sacramenta veteris legis, et aliae caeremoniae legales, cessaverunt, quoad vim obligandi, et quoad utilitatem eorum , in adventu Christi.

Scotus. Conclusio 2 : Sacramenta legalia non possunt observari pro nunc sine peccato mortali.

Scotus. Conclusio 3 : Baptismus non obligavit ad sui susceptionem, nec cadebat sub praecepto, ante passionem Christi.

Scotus. Conclusio 4 : Sacramenta novae legis conferunt gratiam alterius rationis quam sit gratia donorum et virtutum. - Quidam recitati a Petro de Palude. DISTINCTIO IV Quaestio I UTRUM BAPTISMUS IMPRIMAT ALIQUEM CHARACTEREM IN ANIMA (p. 7R.) Conclusio i : Aliqua sacramenta novae legis imprimunt characterem.

Scotus, Aureolus, Durandus. TABULA Conclusio 2" : Character est subiective in potentia animas, et non in essentia. - Scotus. Conclusio 3" : Character est subiective in potentia intellectiva. - Scotus, Durandus. Conclusio 4" : Non omnia sacramenta novae legis imprimunt characterem, sed solum tria. - Scotus. Quaestio II DISTINCTIO V et VI Quaestio I utrum parvuli infidelium sint invitis parentibus baptizandi (p. 113.) Conclusio l : Pueri infidelium filii, nondum habentes usum rationis, non sunt baptizandi, invitis parentibus.

Scotus, Durandus. Conclusio 2 : Omnes parvuli baptizati aequalem effectum per se suscipiunt in baptismo, ex ipso baptismo.

Scotus. Conclusio 3" : Recipiens scienter baptismum a malis ministris, ab Ecclesia Dei praecisis per haeresim, schisma, vel excommunicationem, extra casum necessitatis, peccat.

Scotus. Conclusio 4 : Malus minister baptizans cum solemnitate, quasi minister Ecclesiae, peccat mortaliter; non autem si in casu necessitatis, sine solemnitate, et non ut minister, baptizet.

Durandus. DISTINCTIO VII Quae8tio I utrum baptismus, aut confirmatio a ficto suscepta, recedente fictione , sortiatur suum effectum (p. 128.) Conclusio l : Fictio impedit effectum baptismi et confirmationis. Conclusio 2": Recedente fictione, baptismus vel confirmatio suum ultimum sortitur effectum. - Durandus. UTRUM SACERDOS SIMPLEX, ETIAMSI NON SIT EPISCOPUS, POSSIT CONFIRMARE (p. 133.) Conclusio i".: Solus Episcopus potest potestate propria et auctoritate confirmare. Conclusio 2": Simplex sacerdos et non episcopus potest ex commissione solius Papae confirmare. - Durandus. DISTINCTIO Vili et IX Quaestio I UTRUM FORMA SACRAMENTI EUCHARISTIAE SIT CONVENIENS (p-144.) Conclusio l : Eucharistia est sacramentum.

Aureolus. Conclusio 2" : Eucharistia est unum sacramentum, et non plura sacramenta.

Aureolus. Conclusio 3 : Forma hujus sacramenti consistit in his verbis : Hoc est corpus meum, et: Hic ett calix, etc.

Scotus. Conclusio 4" : Forma consecrationis panis, conveniens et completa, dumtaxat et praecise consistit in his verbis : Hoc est corpus meum.

Scotus. Conclusio 5 : Praedicta locutio quam profert sacerdos in consecratione panis, scilicet : Hoc est corpus meum, vera est.

Scotus, Aureolus. Conclusio 6 : Sola conveniens et completa forma consecrationis sanguinis Christi est haec : Hic est calix sanguinis mei, etc.

Durandus, Aureolus, Quidam alli. DISTINCTIO X Quaestio I UTRUM CORPUS CHRISTI SIT IN ALTARI, VEL IN SACRAMENTO EUCHARISTIAE, REALITER (p. 163.) Conclusio i : Verum corpus Christi est in sacramento Eucharistiae secundum veritatem, et non solum sicut TABULA in signo, vel secundum solam figuram.

Durandus, Aureolus. Conclusio 2 : Verum corpus Christi, per hoc quod incipit esse realiter in sacramento in terris, non desinit esse realiter in coelis; immo simul est in coelo localiter, et in terra vel altari sacramentaliter, et in diversis locis et altaribus in terra simul.

Scotus, Aureolus. Quaestio II UTRUM COHPUS CHRISTI SIT IN EUCHARISTIAE SACRAMENTO, VEL CHRISTUS TOTALITER (p. 181.) Conclusio la : Christus est totus et totaliter in hoc sacramento, quoad omnem sui substantiam.

Scotus, Aureolus, Henricus (a). Conclusio 2 : In Eucharistia est totus Christus totalitate quantitatis dimensivae, sic quod tota quantitas dimensiva corporis Christi est in hoc sacramento.

Durandus, Scotus, Aureolus. Quaestio III UTRUM CHRISTUS SIT IN EUCHARISTIA MOBILITER, HOC EST, UTRUM IBI MOVEATUR LOCALITER (p. 199.) Conclusio l : Christus, secundum esse quod habet in Eucharistia, non movetur per se. Conclusio 2 : Potest tamen moveri per accidens localiter, ad motum Eucharistiae

Scotus, Durandus. Quaestio IV UTRUM CORPUS CHRISTI SIT IN EUCHARISTIA VISIBILITER, HOC EST, UTRUM POSSIT IBI VIDERI OCULO CREATO (p. 206.) Conclusio l : Nullus oculus corporalis potest videre corpus Christi prout est in hoc sacramento.

Scotus. Conclusio 2" : Quilibet oculus intellectualis beatus potest videre corpus Christi prout est in hoc sacramento.

Scotus. Conclusio 3 : Nullus oculus intellectualis, non beatus, potest videre, cursu naturali et propria virtute naturali, corpus Christi prout est in hoc sacramento.

Scotus. DISTINCTIO XI Quaestio I UTRUM POST CONSECRATIONEM EUCHARISTIAE REMANEAT IBI SUBSTANTIA PANIS (p. 220.) Conclusio l : Substantia panis et vini non remanet post consecrationem in hoc sacramento.

Quidam Johannes Parisiensi, Scotus, Durandus. Conclusio 2 : Substantia panis et vini, licet non maneat in Eucharistia post consecrationem, non tamen proprie annihilatur.

Scotus, Durandus. Conclusio 3" : Substantia panis et vini convertitur in corpus et sanguinem Christi, conversione singularissima.

Scotus, Durandus, Aureolus. DISTINCTIO XII Quaestio I UTRUM ACCIDENTIA SEPARATA A SUBSTANTIA PANIS CONVERSI IN CORPUS CHRISTI, POSSINT IMMUTARE SUBSTANTIALITER ALIQUID EXTRINSECUM, (p. 249.) Conclusio i : In sacramento Eucharistiae remanent accidentia panis sine subjecto quod sit substantia, et aliquod accidens sine quocumque subjecto.

Scotus, Aureolus. Conclusio 2 : Praedicta accidentia possunt immutare substantialiter aliquid extrinsecum.

Scotus. Conclusio 3 : Praedicta accidentia possunt corrumpi, et ex eis sic corruptis potest generari substantia.

Scotus, Durandus. DISTINCTIO XIII Quaestio I UTRUM HOSTIAE VEL SANGUINI A DUOBUS CONSECRATO POSSIT ALIQUID ADMISCERI (p. 276.) Conclusio 1" : Plures sacerdotes possunt simul unam et eamdem hostiam, vel idem vinum consecrare.

Durandus. xij TABULA Conclusio 2" : Vino consecrato potest alius liquor admisceri.

Durandus. DISTINCTIO XIV Quaestio I UTRUM SACRAMENTUM POENITENTIA POSSIT TOLLERE CULPAM, REMANENTE REATU (p. 294.) Conclusio 1" : Poenitentia est sacramentum. - Durandus. Conclusio 2" : Propria materia sacramenti poenitentiae sunt peccata.

Aureolus. Conclusio 3 : Sacramentum poenitentia quandoque tollit culpam et totum reatum; quandoque vero tollit culpam, remanente aliquo reatu.

Scotus, Aureolus. Quaestio II UTRUM POST POENITENTIAM RESURGAT HOMO IN AEQUALI VIRTUTE (p. m.)

Conclusio 1" : Per poenitentiam virtutes restituuntur. Conclusio 2" : Poenitens non semper resurgit in aequali gratia vel virtute, immo quandoque in minori.

Scotus, Aureolus, Henricus. DISTINCTIO XV Quaestio I UTRUM HOMO POSSIT DEO SATISFACERE PRO PECCATO (p. 324.) Conclusio 1" : Purus homo non potest perfecte satisfacere Deo, nisi in virtute meriti Christi. - Scotus, Aureolus, Durandus, Conclusio 2" : Nullus potest satisfacere Deo de uno peccato, non satisfaciendo de alio, sed illud retinendo.

Scotus. Conclusio 3" : Nullus, post remissionem peccati mortalis sibi factam per contritionem, noviter mortaliter peccans, potest in statu illo, extra charitatem, satisfacere pro peccatis prius sibi dimissis. - Scotus, Quidam alii quos recitat Petrus de Palude. Conclusio 4" : Opera extra charitatem facta, sicut non sunt satisfactoria, ita nec alicujus praemii, etiam temporalis, proprie meritoria. - Quidam recitati a Petro de Palude. DISTINCTIO XVI Quaestio I UTRUM PECCATUM VENIALE POSSIT REMITTI SINE MORTALI (P. 3400 Conclusio 1" : Peccatum veniale non potest dimitti voluntate manente ad illud. Conclusio 2 : Unum peccatum veniale potest dimitti sine alio veniali. Conclusio 3 : Peccatum veniale non potest dimitti sine mortali, vel mortali remanente.

Durandus, Alii. Quaestio II UTRUM POENITENTIA HABEAT PARTES (p. 348.) Conclusio Ii : Poenitentia habet partes. - Durandus. Conclusio 2 : Poenitentia, secundum quod est virtus, non habet partes. Conclusio 3" : Partes poenitentioe convenienter assignantur tres, scilicet: contritio, confessio, satisfactio.

Durandus, Alii, Auctor. Conclusio 4" : Praedicte partes dicuntur partes poenitentiae integrales. DISTINCTIO XVII Quaestio I UTRUM VERE CONTRITUS ET PC3NITEN9 PRIUS DERBAT ELIGERE POENAM INFERNI, VEL OMNINO NON ESSE, QUAM PECCARE (p. 356.) Conclusio 1" : Contritus tenetur in generali velle pati magis quamcumque paenam quam peccare; non ta- TABULA XllJ men tenetur in speciali descendere ad paenam inferni, vel aliam.

Durandus. Conclusio 2" : Quilibet contritus magis dolet et majorem displicentiam habet de peccato inquantum est offensa Dei, quam de eodem ut est nocivum sibi ipsi.

Durandus. Conclusio 3 : Fortis fortitudine politica plus debet fugere peccatum oppositum fortitudini quam mortem corporalem; et, secundum rectam rationem, exponit se morti, et eligit mortem, propter bonum commune, cujus est pars.

Durandus. Quaestio II UTRUM CONFESSIO KACTA AB ILLO QUI NON EST CONTRITUS NEC POENITENS ALIQUIO VALEAT (p.3-4.) Conclusio l : Confessio facta sine contritione non valet, pro tempore quo fit, ad remissionem peccati quoad culpam vel paenam. Conclusio 2 : Talis confessio, recedente fictione, incipit esse fructifera confitenti.

Durandus. Godefridus. Conclusio 3 : Taliter confessus non tenetur iterare confessionem prius factam, sed solum confiteri suam fictionem.

Godefridus. DISTINCTIO XVIII Quaestio I UTRUM CONFESSIO NON INTEGRA POSSIT ALIQUID VALERE AD SALUTEM (p. :m.)

Conclusio 1" : Confessio debet esse sic integra ut homo confiteatur uni omnia peccata quae habet in memoria.

Durandus. Conclusio 2 : Non est necessarium quod confitens semper absolvatur ab omnibus peccatis confessis per unum et eumdem ; immo potest per unum absolvi ab aliquibus et non ab aliis, sed remitti ad alium qui absolvat a reliquis.

Durandus, Auctor contra utramque simul. DISTINCTIO XIX Quaestio I UTRUM QUILIBET SACERDOS POSSIT UTI CLAMi QUAM HABET, IN QUEMLIBET HOMINEM (p. 391.) Conclusio Conclusio 2" : Clavis Ecclesia; est potestas ligandi et solvendi, qua judex ecclesiasticus dignos recipere, indignos excludere debet a regno.

Scotus. Conclusio 3" : Sacerdos non potest uti clave sine potestate in quemlibet hominem.

Durandus. Conclusio 4" : Sacerdos potest absolvere et ligare poenitentem secundum proprium arbitrium divino instinctu regulatum, aliter non.

Scotus. DISTINCTIO XX Quaestio I UTRUM PER INDULGENTIAS POSSIT ALIQUID REMITTI DE POSNA SATISFACTORIA (p. 402.) Conclusio 1- : Indulgentiae quas concedit Ecclesia, aliquid valent tam in foro Ecclesia quam in judicio Dei. Conclusio 2" : Hujusmodi indulgentiae valorem habent propter merita Christi et aliorum sanctorum.

Durandus, Quidam alii quos recitat Petrus de Palude, Aureolus. DISTINCTIO XXI Quaestio I UTRUM PECCATUM VENIALE POSSIT EXPIARI QUOAD CULPAM PER PAENAM PURGATORII (p. 413.) Conclusio i" : Culpa venialis in eo qui cum gratia decedit, remittitur post hanc vitam in purgatorio.

Durandus, Alii quos recitat Petrus de Palude. TABULA Conclusio 2a : Peccatum veniale in inferno nullo modo potest expiari quoad poenam. Quidam recitatus a Petro de Palude, Scotus. Quaestio II UTRUM IN QUOLIBET CASU TENEATUR SACERDOS CELARE PECCATA QUAE SUB SIGILLO CONFESSIONIS NOVIT (p. 424.) Conclusio i" : Sacerdos debet celare peccata sibi confessa. - Durandus. Conclusio 2 : Sacerdos debet celare non solum peccata confitentis, verum etiam alia in confessione sibi dicta, per quae peccata confitentis possent deprehendi. Quidam ("). Conclusio 3 : Sacerdos propter nullum preceptum Ecclesia; vel Praelati debet revelare confessionem. -Quidam quos recitat Petrus de Palude. Conclusio 4 : Sacerdos de voluntate confitentis potest revelare peccatum sibi confessum.- Durandus, Alli. DISTINCTIO XXII Quaestio I utrum poenitentia interior sit res sacramenti pcenitentiae (p. m.)

Conclusio 1 : In sacramento poenitentiae, sacramentale signum est exterior poenitentia, ita quod est sacramentum et non res sacramenti. Conclusio 2 : In sacramento poenitentiae, res proxima, quae se habet sicut res et sacramentum, est ipsa poenitentia interior.

Petrus de Palude, Durandus, Allus (g). Conclusio 3 : In sacramento poenitentiae, ultimata res, quae sic est res quod non sacramentum, est remissio peccatorum per gratiam.

Petrus de Palude, Durandus. Quaestio II UTRUM PECCATA PER POENITENTIAM DIMISSA IN ALIQUO CASU REDEANT IN EO QUI RECIDIVAT (p. 445.) Conclusio 1" : Nullum peccatum per poenitentiam seta) Quidam. - Auctor Pr. (8) Aliut. - Auctor Pr. mel dimissum nunquam redit in se idem numero, quoad identitatem actus. - Petrus de Palude. Conclusio 2" : Nullum peccatum per poenitentiam dimissum redit idem numero, quoad identitatem culpae vel maculae.

Scotus, Durandus. Conclusio 3 : Nullum peccatum per poenitentiam semel dimissum redit idem numero quoad identitatem reatus.

Scotus, Durandus. Conclusio 4 : Peccatum per poenitentiam dimissum potest redire non in se, sed in suo effectu. DISTINCTIO XXIII Quaestio I UTRUM EXTREMA UNCTIO SIT SACRAMENTUM (p. 452.) Conclusio l : Extrema unctio non est merum et parum sacramentale, sed sacramentum.

Petrus de Palude. Conclusio 2 : Effectus principalis hujus sacramenti est remissio peccatorum quoad reliquias peccati, et ex consequenti etiam quantum ad culpam, si eam inveniat.

Durandus. Conclusio 3 : Materia proxima hujus sacramenti est oleum per Episcopum consecratum.

Durandus. Conclusio 4 : Forma hujus sacramenti est oratio deprecativa, et non indicativa.

Petrus de Palude. DISTINCTIO XXIV Quaestio I UTRUM ORDO SIT SACRAMENTUM (p. 464.) Conclusio l : Ordo ecclesiasticus, in quo datur spiritualis potestas, est vere sacramentum.

Scotus. Conclusio 2 : Licet sint plures ordines, omnes tamen sunt unum totale perfectum sacramentum, et non plura totalia perfecta; nec plures ordines totales et perfecti, sed unus totalis et perfectus ordo, - Durandus, Alli. TABULA XV DISTINCTIO XXV DISTINCTIO XXX Quaestio I ET DUAE SEQUENTES UTRUM EPISCOPATUS SIT ORDO QuaeStlO I (p. 478.) Conclusio l : Episcopalis potestas, quoad aliqua, est superior potestate sacerdotis non episcopi.

Contra arguitur per auctoritates Hieronymi, in Decretis, Dist. 93, cap. Legimus; Aureolus. Conclusio 2" : Episcopatus est ordo, accipiendo ordinem large, prout ordo dicitur tara de sacramento quam de officio non sacramento; non autem proprie et stricte, prout ordo est sacramentum.

Durandus, Alii, Aureolus. DISTINCTIO XXVI ET TRES SEQUENTES Quaestio I UTRUM MATRIMONIUM SIT SACRAMENTUM (p. 487.) Conclusio 1" : Matrimonium est vere et realiter sacramentum.

Durandus. Conclusio 2" : Matrimonium confert gratiam.

Durandus. Conclusio 3" : Matrimonium, quantum ad illud quod est res et sacramentum, essentialiter est quaedam relatio, qnae est de genere conjunctionis.

Aureolus, Petrus de Palude, et Alii ab eo recitati.

UTRUM MATRIMONIUM BEAT.E MARI.K VIRGINIS HAliUEBIT ALIQUA BONA EXCUSANTIA ILLUD (p. 504.) Conclusio i" : Matrimonium debet habere aliqua bona excusantia illud. - Scotus, Aureolus. Conclusio 2" : Per praedicta bona actus matrimonii excusatur a peccato, et non sine illis.

Durandus, et alii quidum. Conclusio 3" : Beata Virgo Maria, non obstante voto virginitatis per eam emisso, contraxit verum matrimonium.

Scotus. Conclusio 4 : Illud matrimonium fuit licitum nec indiguit aliqua excusatione sinit alia. DISTINCTIO XXXIII ET NOVEM SEQUENTES Quaestio I UTRUM VOTUM CONTINENTIA ANNEXUM ORDINIBUS SACRIS IMPEDIAT NE ORDINATUS POSSIT HABERE SIMUL DUAS UXORES (p. M5.) Conclusio 1- : Licet habere plures uxores simul sit aliquo modo contra legem naturae, tamen talis pluralitas quandoque fuit licita ex Dei dispensatione.

Aureolus, Durandus, Alli. Conclusio 2 : Votum solemne impedit matrimonium contrahendum, et dirimit contractum; sed votum simplex, licet impediat contrahendum, non tamen dirimit contractum.

Scotus, Aureolus, Durandus, Petrus de Palude, Godofridus, Henricus. Conclusio 3" : Ordo sacer impedit matrimonium contrahendum, et dirimit jam contractum.

Scotus.