ARTICULUS I.

PONUNTUR CONCLUSIONES Quantum ad primum articulum, sit Prima conclusio : Quod In Ecclesia sunt et debuerunt esse claves. Hanc probat sanctus Thomas, 4. Sentent., dist. 18, q. 1, art. 1. Nam, in solutione primae quaestiunculae, sic dicit : " In corporalibus dicitur clavis instrumentum quo ostium aperitur. Regni autem coelestis ostium nobis per peccatum clauditur, et quantum ad maculam, et quantum ad reatum poenae. Et ideo potestas, qua tale obstaculum removetur, dicitur clavis. Haec autem potestas est quidem in Deo et Trinitate per auctoritatem ; et ideo dicitur a quibusdam, quod habet clavem auctoritatis. Sed in homine Christo fuit haec potestas ad removendum hoc obstaculum peccati, merito passionis, quae etiam dicitur januam aperire; et ideo dicitur, secundum quosdam, habere clavem excellentiae. Sed quia ex latere Christi dormientis in cruce sacramenta fluxerunt, quibus Ecclesia fabricatur, ideo in sacramentis Ecclesiae efficacia passionis manet. Et, propter hoc, in ministris Ecclesiae, qui sunt dispensatores sacramentorum, est potestas aliqua ad praedictum obstaculum removendum, non propria virtute, sed virtute divina et passionis Christi. Et haec potestas metaphorice clavis dicitur Ecclesiae, quae est clavis ministerii. "

Haec ille. Ex quibus potest formari talis ratio : Quicumque habet potestatem removendi obstaculum claudens ostium regni coelorum, habet clavem metaphorice dictam. Sed ministri Eeclesiae sacerdotes habent hujusmodi potestatem. Ergo habent clavem.

Confirmatur per illud quod dicitur Petro, Matth. 16 (v. 19) : Tibi dabo claves regni caelorum.

Secunda conclusio est quod clavis Ecclesia; esl potestas ligandi et solvendi, qua judex ecclesiasticus dignos recipere, indignos excludere debet a regno. Hanc ponit sanctus Thomas, ibidem, in solutione secundae quaestiunculae, dicens : " Secundum Philosophum, 2. de Anima (t. c. 33), potentiae peractus diffiniuntur. Unde cum clavis sit quaedam potestas, oportet quod per actum sive per usum diffiniatur; et quod in actu objectum exprimatur, a quo speciem recipit actus; et modus agendi, ex quo apparet potentia ordinata. Actus autem potestatis spiritualis, est ut coelum aperiat, non absolute, quia jam apertum est, sed ut quantum ad hunc aperiat; quod quidem ordinate fieri non potest, nisi idoneitate ejus, cui coelum aperiendum est, pensata. Et ideo in diffinitione clavis, ponitur genus, cum dicitur, potestas; et subjectum potestatis, cum dicitur, qua ecclesiasticus judex; et actus, scilicet excludere et recipere, secundum duos actus materialis clavis, aperire et claudere; cujus objectum tangitur in hoc quod dicit, a regno; modus autem in hoc quod dignitas et indignitas in illis in quos actus exercentur, pensatur. "

Haec ille. Et ibidem, in solutione primi, sic dicit : " Ad duo, quorum unum est causa alterius, una potestas ordinatur; sicut in igne, ad calefaciendum et dissolvendum. Et quia omnis gratia et remissio in corpore mystico ex capite suo provenit ei, ideo eadem potestas esse videtur per essentiam, qua sacerdos conficere potest, et qua potest ligare et solvere, si adsit jurisdictio. Nec differt nisi ratione, secundum quod ad diversos effectus comparatur; sicut etiam ignis dicitur secundum aliam calefactivus et liquefactivus. Et quia nihil aliud character ordinis sacerdotalis est quam potestas exercendi id ad quod principaliter ordo sacerdotii ordinatur, oportet quod sit idem quod spiritualis potestas. Ideo character, et potestas conficiendi, et potestas clavium, est unum et idem per essentiam, sed differt ratione. "

Haec ille. Ex quibus potest formari talis ratio pro conclusione : Cujuslibet potestatis recte assignatur diffinitio per actum, et objectum actus, et modum proprium agendi. Sed diffinitio potestatis ecclesiastica?, quae dicitur clavis, assignatur illo modo. Ergo recte assignatur. Tertia conclusio est quod sacerdos non potest uti clave suae potestatis in quemlibet hominem. Hanc ponit sanctus Thomas, disi. 19, q. 1, art. 3, in solutione primae quaestiunculae, ubi sic dicit : " Ea quae circa singularia oportet operari, non eodem modo omnibus competunt. Unde sicut praeter generalia medicinae praecepta oportet adhibere medicos, quibus praecepta universalia medicinae singulis infirmis, secundum quod decet, aptentur; ita in quolibet principatu , praeter illum qui universaliter praecepta legis tradit, oportet esse aliquos, qui ea singulis, secundum quod decet, adaptent. Et, propter hoc, etiam in coelesti hierarchia, sub Potestatibus, quae indistincte praesunt, praeponuntur Principatus, qui singulis provinciis distribuuntur; et sub his Angeli, qui singulis bominibus ad custodiam deputantur. Unde et ita esse debet in praelatione militantis Ecelesiae: ut apud aliquem esset praelatio indistincte in omnes; et sub hoc essent alii, qui super diversos distinctam potestatem acciperent. Et quia usus clavium requirit aliquam praelationis potestatem, per quam ille in quem usus clavium exercetur, efficitur materia propria illius actus, ideo ille qui habet indistinctam potestatem super omnes, potest uti clavibus in quemlibet; illi autem qui sub eo distinctas potestates accipiunt, vel acceperunt, non in quoslibet possunt uti clavibus, sed in eos tantum qui eis in sortem venerunt; nisi in necessitatis articulo, ubi nemini sunt sacramenta deneganda. " -Haec ille. Item, ibidem, in solutione primi argumenti, sic dicit: " Ad absolutionem a peccato requiritur duplex potestas : scilicet potestas ordinis, et potestas jurisdictionis. Prima quidem potestas est aequaliter in omnibus sacerdotibus, non autem secunda. Et ideo ubi Dominus, secundo loco, Joan. 20 (v. 22 et 23), dedit omnibus Apostolis communiter potestatem remittendi peccata, intelligitur de potestate quae consequitur ordinem; unde et sacerdotibus, quando ordinantur, illa verba dicuntur. Sed Petro dedit singulariter potestatem remittendi peccata, Matth. 16 (v. 19); ut intelligatur quod ipse prae aliis habet potestatem jurisdictionis. Potestas autem ordinis, quantum est de se, extendit se ad omnes absolvendos. Et ideo indeterminate Dominus dixit (Joan. 20, v. 23) : Quorum remiseritis peccata, etc; intelligens tamen quod usus illius potestatis esse deberet, supposita potestate Petro collata, secundum ipsius ordinationem. "

Haec ille. Ex quibus potest formari talis ratio pro conclusione : Nullus habens distinctam et restrictam potestatem in militante Ecclesia, potest uti tali potestate indistincte in quemlibet illius Ecclesiae, sed solum in aliquem, et in aliquem non. Sed multi sacerdotes habentes clavem ecclesiasticam, sunt hujusmodi. Ergo, etc. Quarta conclusio est quod sacerdos potest absolvere et ligare poenitentem secundum proprium arbitrium divino instinctu regulatum, aliter non. Hanc ponit sancius Thomas, dist. 18, q. 1, art. 3, in solutione quartae quaestiunculae, dicens : a Sacerdos operatur in usu clavium sicut instrumentum et minister Dei. Nullum autem instrumentum habet efficacem actum, nisi secundum quod movetur a principali agente. Et ideo dicit Dionysius, in fine Ecclesiasticae Hierarchiae (cap. 7, III, g 7), quod sacerdotibus utendum est virtutibus hierarchicis quomodo divinitas eos moverit. In cujus signum, Matth. 16 (v. 17), ante potestatem clavium Petro traditam, fit mentio de revelatione divinitatis ei facta; et, Joan. 20 (v. 22), promittitur potestati remissionis Apostolis datae Spiritus Sancti donum, quo filii Dei aguntur. Unde, si quis prceter istum motum divinum uti sua potestate praesumpserit, non consequeretur ellectum, ut Dionysius dicit (ibid.); et, praeter hoc, a divino ordine averteretur, et sic culpam incurreret. Et quia paenae satisfactoriae infligendae ut medicinae sunt, sicut medicinae in arte determinatae, non omnibus competunt, sed variandae sunt secundum arbitrium medici, non propriam voluntatem sequentis, sed scientiam medicinae; ita paenae satisfactoriae in canone determinata?, non competunt omnibus, sed variandae sunt secundum arbitrium sacerdotis divino instinctu regulatum. Sicut autem medicus aliquando prudenter non dat medicinam ita efficacem, quae ad morbi curationem sufficiat, ne, propter debilitatem naturae, majus periculum oriatur; ita sacerdos, divino instinctu motus, non semper totam poenam quae uni peccato competit, injungit, ne infirmus aliquis ex magnitudine paenae desperet, et a poenitentia totaliter decidat. "

Haec ille. Ex quibus potest argui pro conclusione sic : Nullum instrumentum habet efficacem actum, nisi secundum quod movetur a principali agente. Sed sacerdos, ligando et solvendo, se habet ut instrumentum respectu Dei. Ergo, etc.

Item : Medicinae in arte determinatae, variandae sunt secundum arbitrium medici conformantis se scientiae. Sed sacerdos est medicus. Ergo, etc. Et in hoc primus articulus terminatur.