Tomus VII

TURONIBUS SUMPTIBUS ALFRED CATTIER. RIBLIOPOLAE EDITORIS SANCTI GREGORII MAGNI EQUITIS M CM Vili PIUS PP. X DILECTO FILIO PAULO ALFREDO CATTIER Dilecte Fili Salutem et Apostolicam Benedictionem. Praestantes animi dotes quibus a Turonensi Antistite Nobis magnopere commendaris, utpote qui Religionis studio conspicuus atque huic Romanae Cathedrae quam maxime devinctus, summa ope nitaris, ut probati optimo judicio libri inter omnium manus facile versentur, Nobis persuadent, ut peculiare tibi benevolentiae Nostrae testimonium deferamus. Quare te a quibusvis ecclesiasticis censuris et poenis, si quas forte incurreris, hujus tantum rei gratia absolventes, et absolutum fore censentes, hisce Lilteris Equitem Ordinis S. Gregorii Magni classis civilis facimus, constituimus, enuntiamus teque in ornatissimum eumdem Equitum Coetum ac numerum referimus. Tibi ideo, Dilecte Fili, concedimus, ut propriam Equitum hujus Ordinis vestem induere, ac proprium item insigne, nempe Crucem auream octogonam, rubra superficie imaginem S. Gregorii Magni in medio referentem, quae taenia serica rubra, extremis oris flavae, sinistro pectoris latere ex aliorum Equitum more dependeat, gestare licite queas. Ne quod vero discrimen tam in veste, quam in hujusmodi insigne gestandis contingat ; appositum shema tibi tradi jussimus. Datum Romae apud S. Petrum, sub Annulo Piscatoris, die XIV Julii MCMVIII. Pontificatus Nostri Anno Quinto. R. CARD. MERRY DEL VAL PIUS X PONT. MAX. A SECRETIS STATUS. Imprimatur : t Renatus Franciscus, Archiep. Turon.

i

Imprimatur : Fr. Hyacinthus Maria Cormier, 0. P. Magister Generalis.

Romae, die decima-octava Aprilis

TABULA DISTINCTIO XLIII Quaestio I UTRUM CORRUPTUM, VEL ANNIHILATUM, POSSIT PER DEI POTENTIAM IDEM NUMERO REPARARI (p. 1.1 Conclusio l : Nullum corruptum potest per agens naturale idem numero reparari.

Scotus, Aureolus. Conclusio 2 : Per divinam potentiam, res permanens, si fuerit corrupta, vel annihilata , potest eadem numero reparari. - Durandus, Aureolus. Conclusio 3 : Nulla res successiva corrupta, vel annihilata, potest, quacumque potentia, eadem numero reparari.

Aureolus, Durandus et alli (6), Bernardus, Scotus. Quaestio II UTRUM RESURRECTIO OMNIUM MORTUORUM ERIT IN EODEM INSTANTI. (p. 29.) Conclusio l : Resurrectio mortuorum non solum fide tenetur, immo naturali ratione probabiliter convincitur.

Scotus. Conclusio 2 : Licet resurrectio sola divina virtute perficiatur, tamen angeli cooperabuntur ad aliquid praeambulum resurrectioni.

Aureolus, Henricus. Conclusio 3 : In resurrectione erit aliquid quod fiet in instanti, et aliquid quod fiet in tempore.

Durandus. Conclusio 4 : Omnes homines resurgent simul et in eodem instanti. - Durandus. DISTINCTIO XLIV. Quaestio I UTRUM IN RESURRECTIONE ANIMA RESUMAT IDEM CORPUS NUMERO QUOD PRIUS HABUIT (p. 01.) Conclusio l : Ad veritatem resurrectionis requiritur quod anima resumat idem corpus numero quod prius habuit. Conclusio 2 : Ad identitatem resurgentis requiritur quod habeat eamdem materiam numero quam prius habuit. Conclusio 3 : Si anima Petri informaret corpus vel materiam corporis Pauli, non esset idem Petrus (y) qui prius.

Durandus, Johannes de Neapoll. Quaestio II UTRUM CORPORA SANCTORUM POST RESURRECTIONEM ERUNT IMPASSIBILIA (p. 61.) Conclusio l : Corpora sanctorum, post resurrectionem, erunt passibilia, passione communiter dicta, prout omnis receptio dicitur passio. Conclusio 2 : Corpora sanctorum, post resurrectionem , non erunt passiblia, passione proprie dicta, quae est motus praeter naturam , vel abjectio alicujus disconvenientis. Conclusio 3 : Talis impassibilitas proveniet (6) ex pleno dominio animae supra corpus.

Scotus, Aureolus, Durandus, Henricus. XIV TABULA Quaestio III UTRUM CORPUS GLORIOSUM PER DOTEM SUBTILITATIS POSSIT ESSE IN EODEM LOCO SIMUL CUM ALIO CORPORE. (p. 13.) Conclusio l : Corpora beatorum erunt subtilia propter plenum dominium animae super corpus ut perfecte informat, et per aliquam formam eis inhaerentem, quae dicitur dos subtilitatis.

Durandus (a). Conclusio 2" : Corpus gloriosum non habet ratione suae subtilitatis quod possit esse simul cum alio corpore in eodem loco localiter. - Quidam (6). Conclusio 3 : Divina virtute duo corpora possunt esse simul in eodem loco.

Durandus, Scotus, Quidam alli. Quaestio IV UTRUM ANIMA SEPARATA POSSIT PATI AB IGNE CORPOREO (p. 95.) Conclusio 1" : Ignis inferni affliget corpora damnatorum, non tamen alterabit ea a sua naturali qualitate.

Durandus, Scotus, Aureolus, Henricus, Bernardus de Gannato(r). Conclusio 2 : Anima separata potest pati et affligi ab igne corporeo (S). - Durandus, Henricus. Conclusio 3" : Privatio divinae visionis est principalis poena damnatorum. - Aureolus. DISTINCTIO XLV Quaestio I UTRUM SANCTI QUI SUNT IN PATRIA, COGNOSCANT ORATIONES NOSTRAS (p. 119.) Conclusio 1" : Beati vident in Verbo orationes vocales eis directas.

Durandus. Conclusio 2" : Beati vident in Verbo devotiones mentales eorum qui eis afficiuntur, et cogitationes. -Durandus. DISTINCTIO XLVI ET DUAE SEQUENTES Quaestio I UTRUM CHRISTUS, IN GENERALI ET ULTIMO JUDICIO, JUDICANS SECUNDUM FORMAM HUMANAM, SIT OSTENSURUS REPROBIS FORMAM DIVINAM. (p. 122.) Conclusio i : Christus, in ultimo judicio, judicabit non solum in natura humana, sed etiam secundum naturam humanam.

Scotus. Conclusio 2a : Christi divinitas, in judicio, a solis bonis videbitur.

Contra dicta in probatione, quod videns Deum necessario gaudeat, vel fruatur, arguunt Scotus, Godofrldus, Bernardus, Durandus. Conclusio 3" : In ultimo judicio, quilibet poterit legere in sua et aliena conscientia omnia merita et demerita propria et aliena.

Durandus (e). Conclusio 4" : Probabile est quod illud judicium, quantum ad disceptationem et sententiam, fiat mentaliter, et non vocaliter.

Durandus. DISTINCTIO XLIX Quaestio I UTRUM ULTIMA BEATITUDO, VEL FELICITAS HUMANA, SIT ALIQUIS ACTUS AETERNUS (p. 134.) Conclusio U : Felicitas humana est actus, et non habitus. - Scotus, Henricus, Aureolus. Conclusio 2" : Beatitudo, seu felicitas hominis, est actus aeternitate mensuratus, vel vita aeterna.

Scotus. Quaestio II UTRUM BEATITUDO ULTIMA HOMINIS CONSISTAT ESSENTIALITER IN ACTU INTELLECTUS (p. 145.) Conclusio 1" : Ultima hominis felicitas, vel beatitudo, non consistit essentialiter in aliquo actu voluntatis. -Scotus, Alii quos recitat Petrus de Palude, Alli quos recitat Durandus. Conclusio 2 : Ultima felicitas hominis consistit essentialiter in actu intellectus. - Scotus. TAB ULA XV Conclusio 3 : Ultima felicitas hominis non consistit in operatione intellectus practici, sed speculativi.

Petrus de Palude. Quaestio III UTRUM OMNES HOMINES APPETANT BEATITUDINEM (p. 166.) Conclusio l : Quaelibet creatura rationalis naturaliter suam beatitudinem appetit. - Scotus. Conclusio 2" : Beatitudo et ultimus finis a quolibet appetitur aliquali necessitate, scilicet quoad specifi-cationem actus, non autem necessario quoad ejus exercitium.

Scotus, Alli recitati a Durando, Durandus, Alli ab Aureolo recitati, Aureolus contra rationes Sancti Doctoris. Quaestio IV UTRUM INTELLECTUS CREATUS EX SOLIS NATURALIBUS POSSIT PERTINGERE AD VIDENDUM DEUM PER ESSENTIAM (p. 195.) Conclusio l : Impossibile est quod aliquis intellectus creatus per sua naturalia sola Dei essentiam videat.

Scotus, Durandus. Conclusio 2 : Intellectus creatus ad videndum Deum indiget adjutorio luminis gloriae.

Scotus, Aureolus, Durandus. Quaestio V UTRUM ESSENTIA DIVINA AB INTELLECTU CREATO PER ALIQUAM SIMILITUDINEM VIDEATUR (p. 218.) Conclusio l : Divina essentia per nullam creatam similitudinem ipsam repraesentantem videri potest.

Aureolus. Conclusio 2 : Ad videndum divinam essentiam requiritur quod ipsa divina essentia uniatur intellectui nostro ut intelligibilis forma. Quaestio VI UTRUM VIDENTES DEUM VIDEANT IN EO OMNIA QUAE DEUS VIDET, VEL QUAE POSSUNT IN IPSO VIDERI (p. 234.) Conclusio l : Nullus intellectus creatus, videndo Dei essentiam, videt in ipsa omnia quae Deus facit vel facere potest.

Godolridus, Durandus, Aureolus. Conclusio 2 : Intellectus creatus, videns divinam essentiam, aliquo modo videt in ea omnia, et aliquo modo non.

Aureolus. DISTINCTIO L Quaestio I UTRUM ANIMA A CORPORE SEPARATA ALIQUID COGNOSCAT VEL INTELLIGAT (p. 259.) Conclusio l : Anima separata potest naturaliter aliquid intelligere. Conclusio 2 : Anima separata nihil intelligit per species acceptas a rebus cognitis, aut abstractas ab eis post suam a corpore separationem, vel in statu talis separationis.

Scotus. Conclusio 3" : Anima separata quandoque intelligit per species quas recepit a rebus dum esset in corpore.

Scotus. Conclusio 4 : Anima separata quandoque intelligit per species in ipsa sui separatione a corpore sibi divinitus infusas.

Scotus. Conclusio 5 : Anima separata quandoque intelligit videndo substantias separatas, et in eis rerum species.

Scotus. Quaestio II UTRUM ANIMA HOMINIS SEPARATA POSSIT CORPORA MOVERE LOCALITER (p. 279.) Conclusio 1 : Anima separata, sua naturali virtute, non potest movere aliquod corpus.

Scotus, Aureolus. Conclusio 2 : Anima separata, virtute divinitus et supernaturaliter sibi collata, potest movere corpora localiter. EXPLICIT TABULA QUARTI LIBRI DEFENSIONOM JOHANNIS CAPREOLI

JOHANNIS CAPREOLI THOLOSAM, ORDINIS PRAEDICATORUM THOMISTARUM PRINCIPIS DEFENSIONES THEOLOGIAE DIVI TIIOMAE AQUINATIS IN QUARTO SENTENTIARUM LIBRI QUARTI