ANNOTATIONES

(a)Ex dictis probat conclusionem. Nola,quod vis hujus rationis stat in hoc, quod cum quaelibet pars ipsius A aequalis ipsi B moveat partem aequalem ipsi C, in tempore finito, et illae partes sint finitae, sequitur quod totum tempus in quo A movet totum D, est finitum ; resultat enim ex partibus, in quibus partes movebunt partes , quae quidem tempora sunt finita magnitudine, et multitudine, quare op?rtet esse finitum, atque adeo impossibile est movens finitum movere per tempus infinitum. Vel sic : detur A movens virtutis finitae, verbi gratia, ut quatuor, quod moveat B, mmobile quadrupedale, per C tempus infinitum, sit D pars ipsius D virtutis ut unum, quae moveat E, quae sit quarta pars ipsius B in tempore F, quod est minus quam C, quia totum mobile majori tempore indiget, quam minus ; tempus ergo F,in quo D movet C,necesse est ut sit finitum, cum sit pars totius C ; ergo pars duplo major quam D movebit partem mobilis duplo majorem quam E, in duplo majori tempore quam F, et pars tripla partem triplam in triplo majori tempore ; ergo tota virtus A movebit totum B in tempore quadruplo ad F , quod erit finitum, quia excedit F proportione finita: et hoc est quod vult dicere Scotus in illis verbis, sequitur quod totus motor movet totum mobile in tempore finito, quia in tempore multiplici ad ipsum F, quod est finiti: quae verba placuit explicare, quia in textu sunt corrupta, nec faciunt aliquem sensum.