EXPOSITIO TEXTUS.

Quoniam autem( I)omnis transmutatio. Hoc est secundum capitulum hujus tractatus, in quo determinat de speciebus mutationis : et primo praemittit quamdam suppositionem, cum una divisione. Secundo ostendit, quod sunt species mutationis. Et tertio, ostendit, quae illarum specierum sit motus. Secunda ibi :

Quare necesse estx^x iis. Tertia ibi: Quae igitur ex non subjectio est. Suppositio est ista, quod omnis mutatibxest a quodam inquoddam. Istud patet per quid^nominis mutationis : nam mutari est aliter ste habere prius quam posterius.Tunc est divY-^ sioista, quod omnis ( mutatio, aut est de subjecto in subjectum, aut est ex subjecto in non subjectum,aut est denon subjecto in subjectum, aut est denon subjecto in non subjectum : et explicat quid intelligat per subjectum. Unde persubjectum non intelligitur illud quod subjicitur mutationi, sed debet intelligi dispositio affirmativa, ut albedo vel nigredo, a qua, vel ad quam fit mutatio ; et per non subjectum intelligitur privatio hujus dispositionis.

Quare necesse est ex iis.Hic infert quot sunt species mutationis : et ponitur prima conclusio capituli, quod solum sunt species mutationis, ad istum sensum, quod sunt tres species transmutationis, et non plures. Probatur, quia non est imaginabile fieri mutationem, nisi aliquo dictorum modorum quatuor ; sed impossibile est, quod quarto modo sit aliqua mutatio : igitur omnis mutatio est aliquo dictorum trium modorum, et per consequens sunt tres species mutationis, et non plures. Major patet, quia mutatio debet fieri inter opposita saltem contrarie, privative, vel contradictorie ; modo illa mutatio, quae fieret ex non subjecto in non subjectum, nullo modo fieret inter opposita, quia de necessitate opposita requirunt alterum extremum affirmativum.

Qux igitur ex non subjecto est. Hic ostendit, quae illarum specierum sit motus: et dividitur, quia primo praemittit duas suppositiones. Secundo, ostendit quae illarum specierum non sit motus. Et tertio, quae illarum specierum sit motus.

Secunda ibi : Quod autem simpliciter non est hoc. Tertia ibi.: Quoniam autem omnis motus. Prima suppositio est, qualiter vocentur illae duae mutationes, quarum una est ex subjecto in non subjectum ; et alia ex non subjecto in subjechfcim, et dicit, quod mutatio quae est de noriXsubjecto in subjectum, vocatur generatio; quae vero est de esse ad non esse, corruptio .: et utraque (b) est duplex ; quia quaedamxest generatio substantiae, et corruptio substantiae ; alia secundum quid, ut generatio, et corruptio accidentis. Secunda suppositio, quod non ens dicitur multipliciter:^ uno modo ac- cipitur non ens pro falso, iXt patet 6. Metaph, text A.4lio modo pro illo, quod est pura potentia, sic quod non est ii?, actu ; et sic dicimus, quod materia prirnvi est non ens, scilicet actu. Tertio modo accipitur non ens non simpliciter, sed cumadditione , sicut dicendo non album, non bonum: modo contingit aliquid esse ens simpliciter, et tamen esse non ens isto modo, quia homo est ens, et tamen est non albus.

Quod(2)autem simpliciter non est hoc. Concludit quae species mutationis non sint motus ; et ponit duas conclusiones, quae sunt secunda, et tertia capituli : Prima est ista, quod generatio ( ) non est motus. Probatur, quia illud quod generatur non movetur ; igitur generatio non est motus. Tenet consequentia per locum a conjugatis. Antecedens probatur, quia omne quod movetur est ens ; sed nullum quod generatur est ens ; igitur nullum quod generatur movetur.Tenet consequentia in Camestres : et major probatur, quia motus est actus entis, etc. Et minor patet, quia quod generatur mutatur ad esse : modo si esset, frustra mutaretur ad esse, quia ut patebit 6. hujus, impossibile est aliquid mutari,

ad hoc, ad quod jam actu mutatum est, et quod actu habet. Secunda conclusio : corruptio non est motus. Probatur, quia corruptio opponitur generationi, modo omne quod est contrarium alicui mutationi vel motui, illud est mutatio, motus, vel quies ; sed corruptio non es^ quies, nec generatio est motus : igitur corruptio non est motus.

Quoniam(3) autem omnis Tiiotus. Hic ostendit, quae specierum,?nutalionis sit motus ; et ostendit quod. illa sola mutatio est motus, quae fcst de subjecto in subjectum. ProbaAur,quia mutationis solum sunt tres Species : una quae est de subjecto in Subjectum ; et alia quae est generatio ; et alia, quae est corrupti : sed ner3 generatio , nec corruptio est mobjis, ut probatum est : igitur sola illa mutatio est motus, quae est de subjecto in subjectum. Et exponit sicut prius, quod per subjecta solum intelligit dispositiones, aut media inter contraria ; et ideo illa mutatio, quae est de privatione in habitum, vel e contra, ita quod non sit de una dispositione affirmativa ad aliam dispositionem affirmativam, non est motus.