EXPOSITIO TEXTUS

Manifestum (1) autem ex his, etc. Hoc est septimum capitulum, in quo solvuntur rationes, quibus probabatur locum esse. Et primo solvit illas. Secundo, ponit proprietates loci ibi, Et fertur igitur. Primo dicit, quod ex praedictis solvuntur rationes prius factae de loco. Unde, quando argumentabatur, tunc locus augmentaretur: negatur consequentia, quia cum locatum augmentatur, acquirit aliquem locum, quem prius non habuit, scilicet majorem prius habito. Ad aliam de puncto respondetur, quod punctum non habet locum distinctum a loco totius, cujus est punctum : quia punctum non est separatum a suo toto. Ad aliam, quando arguitur, quod duo corpora essent simul ; negatur consequentia, quia locus non est corpus, sed terminus et superficies corporis ; et supposito, quod locus esset corpus, tunc non esset simul cum locato, scilicet positive in eodem situ, sed privative secundum privationem corporis intermedii. Ad aliam rationem Zenonis dicitur , quod locus non est in aliquo tanquam in loco . sed sicut pars in toto : et ideo non omne, quod est, est in loco. Et fertur (2) igitur ad ipsum ipsius locum, etc.Hic poni t quasdam proprietates loci, et sunt duae. Secunda ibi, Et manet igitur punctum. Primo ponit istam conclusionem, quod omne corpus (a) naturale naturaliter movetur ad suum locum, si fuerit extra. Probatur, quia quodlibet corpus naturale naturaliter inclinatur ad sui conservationem ; sed quodlibet corpus naturale conservatur in suo loco naturali, propter similitudinem loci ad locatum in una qualitate, licet sint dissimilia in alia qualitate, propter quam similitudinem sunt ad invicem activa, et passiva.

Et manet igitur, etc. Ponit secundam proprietatem ;et ponit istam conclusionem, quod omne corpus (b) naturale existens in suo loco naturali quiescit naturaliter, et manet in illo loco. Probatur, primo propter conservationem. Secundo, quia (3) pars naturaliter habet fixionem, et permanentiam , quietem, et conservationem in suo toto : modo locatum est quodammodo pars locantis ; ergo, etc. Tertio, quia aer est in potentia ad aquam,et e contra aqua ad aerem ; principalius tamen aqua est in potentia ad aerem, quam e contra, eo quod aqua est minus perfectaaere : modo natura principalius intendit formam elementi perfectioris, ut aeris, quam formam minus perfecti elementi, ut aquae, et ideo aqua se habet ad aerem quodammodo sicut materia ad formam, et sicut pars ad totum : modo materia transmutatur naturaliter ad formam, et stat sub forma, et pars naturaliter habet quietem in toto, ideo aqua, quae est locatum, habet naturaliter quietem in aere, qui est locus ejus ; et sicut arguitur de aqua respectu aeris, itapotest argui de terra respectu aquae, et aere respectu ignis.