MEMBRUM III.

Utrum aliquid de cibo transeat in veritatem humanae naturae ?

Tertio quaeritur, Utrum aliquid, de cibo transeat in veritatem humanae naturae ?

Et hoc quaeritur ratione ejus quod dicit Magister in illo cap. Quod vero nihil extrinsecum, in humani corporis naturam transeat.

Videtur autem, quod aliquid extrinsecum transeat in naturam.

1, Augustinus in libro de Vera religione inquit: " Aliquid de cibo sive alimento quod est faeculentissimum, redditur terrae ad alias formas assumendas: illud convertitur in fimum terrae, qui fecundat terram ad plantas producendas et stirpes. Aliud per totum corpus exhalat per fumositates et sudores. Aliquid in totius animalis corpore latentes numeros, hoc est, proportiones accipit, et inchoat, sive transit in prolem. " Patet ergo, quod aliquid de cibis assumptis transit in veritatem humanae naturae quae ex semine nascitur.

2. Adhuc, Gimundus in libro II de Corpore Domini contra Berengarium: " Aliquid de cibis nostris corruptibilibus Philosophi et medici docent, dicentes partem ciborum nostrorum et potuum, eam scilicet quae corpulentior et corruptior est, per secessum emitti: partem autem subtiliorem et utiliorem vi naturae per diversas paries corporis distrahi, et in carnis naturam et sanguinis versam iri vel vertendam esse: partem vero aliam subtilem quidem, sed minus utilem corpulentam, vel quidem per fluxum narium, vel sputa, vel quolibet alio modo jactari. " Ex his patet, quod aliquid de cibo convertitur in naturam veram et humanam per nutrimentum et augmentum: et sic non est verum quod dicit Magister, quod nihil de cibo transeat in veritatem naturae humanae.

3. Adhuc, Objiciunt quidam, quod si hoc solum est de veritate humanae naturae, quod decisum est a primis parentibus et multiplicatum in seipso: cum hoc quod est de veritate humanae naturae, ut dicit Augustinus in libro XXII de Civitate Dei, resurgat in eo in quo primo coepit esse vera natura humana,, sequitur ex hoc, quod, tota veritas humanae naturae resurget in Adam: et sic nullus resurget nisi Adam: quod haere- sis est, cum dicat Apostolus, I ad Corinth. xv, 51: Omnes quidem resurgemus, sed non omnes immutabimur. Et, Job, xix, 26: Rursum circumdabor pelle mea.

4. Adhuc, Act. ix, 19: Cum accepisset cibum, confortatus est. Cibus non confortat nisi additus substantiae. Ergo videtur, quod cibus additur substantiae: et substantia de veritate humanae naturae est: ergo cibus convertitur in veritatem humanae naturae.

5. Adhuc, Augustinus in libro XXII de Civitate Dei , quaerit. Quid fiat de parvulis in minima quantitate mortuis ? Utrumne resurgant in quantitate debita secundum longitudinem, spissitudinem, et latitudinem, praecipue cum nihil de cibo convertitur in veritatem humanae naturae unde accipiatur materia, cum dicat Apostolus, I ad Corinth. xv, 52, quod mortui resurgent incorrupti. Incorruptus enim est, qui in nullo a quantitate debita diminuitur: et hoc non potest haberi ab illo quod decisum est a corpore Adae: oportet ergo, quod de cibo sumatur qui transeat in veritatem humanae naturae: quia nihil resurget quod non est de veritate humanae naturae, et quod accepit ab anima radicem immortalitatis. Dicit enim Damascenus in libro IV de Fide orthodoxa, cap. de resurrectione, quod ideo sola anima in resurrectione sine corpore resurgente non praemiabitur: quia non sola sine corpore dum homo viveret athletice pugnavit contra diabolum et vitia, sed cum corpore: propter quod necesse est, quod corpus resurgat secundum ordinem justitiae divinae: quia aliter non praemiaretur.

6. Adhuc, Augustinus loqueris contra Tertullianum in libro VI super Genesim ad litteram dicit, quod " nihil potest inspissari in parte una, nisi attenuetur in parte altera, nisi aliquid addatur ei. " Si ergo primum decisum de corpore

Adae per multiplicationem dividitur in multa, oportet, quod deficiat in ipso et annihiletur, nisi per additionem recuperet substantiam: et sic necesse est, quod cibus addat ei substantiam per conversionem in ipsum.

Contra:

1. Si hoc concedatur, objicit Magister in contrarium de Evangelio Matthaei, xv, 17, quia omne quod in os intrat, in ventrem vadit, ei in secessum emittitur. Et Glossam Bedae inducit quae supra inducta est.

2. Objicit etiam per rationem, sic dicens: Quod etiam ratione ostendi potest hoc modo: Puer qui statim post ortum moritur, in illa statura resurget quam habiturus erat, si viveret usque ad aetatem triginta annorum nullo vitio impeditus. Unde ergo illa substantia quae adeo parva fuit in ortu, in resurrectione tam magna erit, nisi sui in se multiplicatione ? Unde apparet, quod etiamsi viveret, non aliunde sed in se augmentaretur illa substantia: sicut costa de qua facta est prima mulier, et sicut panes evangelici .

Solutio. Dicendum, quod propter istas rationes quidam dixerunt, quod in veritate ex superfluo nutrimenti quod convertitur in veram naturam hominis secundum omnia similia, ex quorum nutrimento et augmento nutriuntur et augentur membra dissimilia, ut dicunt physici, fit generatio. Et illi tenent viam superius positam, quod scilicet nutrimentum primo accipit virtutem hepatis, secundo cordis, tertio virtutes omnium membrorum, et maxime cerebri, a quo fit decisio seminis principaliter. Et modum acceptionis ponunt sicut superius positus est, quod scilicet membrum de humore suo radicali immittit aliquid in humorem cibi, qui diffusus in ipso principaliter totum comprehendit et format, et virtutem dat ei convertendi se in membrum: quod quidem primo separatum fuit a membris Adae, secundo conceptum in membris filiorum, et sic transfusum ulterius in posteros, et sic in infinitum dicitur dare generationem: quia illud humidum vaporaliter diffusum, divisibile est in infinitum: quod semper sequitur virtus formativa cibum convertens in seipsum. Et illi concedunt, quod de cibo aliquid transit in veritatem humanae naturae, modo quo dictum est: et quod hoc modo secundum corpulentam substantiam originaliter fuimus omnes in Adam, et non secundum aliquid substantialiter et materialiter distinctum quantitate determinata. Et haec opinio videtur habere originem a Platone, qui dixit semen esse parvum animal, propter virtutes omnes in ipso congregatas, ut ante dictum est.

Dicunt etiam isti, quod aliquid de corpulenta substantia Adae, divisum spiritualiter in omnes, est in quolibet: et propter hoc dixisse sanctos, quod omnis homo secundum corpulentam substantiam fuit in Adam: quia aliquid divisum ab illo in quolibet est. Sed non dicunt, quod illud multiplicatum in seipso, accipiat quantitatem debitam et perfectionem, sed potius ex cibo alitum, cui ut ad se possit converti, illud spirituale humidum immissum dat virtutem et motum.

Et hi ad argumenta Magistri induci a pro se sic respondent.

Ad hoc quod de Evangelio inducitur, dicunt, quod licet Dominus dicat, Omne quod in os intrat, non dicit totum: et est accommoda distributio, hoc est, de quolibet aliquid.

Per omnem eumdem modum respondent ad auctoritatem Bedae.

Ad id quod objicitur per rationem de parvulis qui resurgent in aetate triginta armorum. Responderit per Augustinum, ibidem, in libro XXII de Civitate Dei, qui non assignat causam, quod multi-

plicetur In seipso, sed dicit, unde deesset creatori materia qui de nihilo cuncta creavit ? Et significat, quod de materia creata perficiat quantitatem resurgentium: et ideo non sequitur quod Infert Magister, quod si parvulus ille vixisset, quantitatem debitam ex multiplicatione primi in seipso accepisset. Hoc autem quod inducit de costa Hevae, supra disputatum et solutum est in quaestione de formatione Hevae.

Et quod inducit de panibus, jam ante solutum est '' : quia non fuit sine creatione novae materiae illa multiplicatio: ideo miraculosa est.

Ad auctoritates Augustini et Gimundi primo inductas, et etiam Actuum, ix, 19, dicendum, quod secundum istam opinionem concedendae sunt et procedunt.

Ad id quod objicitur, Si tota veritas humanae naturae fuit in Adam secundum corpulentam substantiam, tunc deberet in Adam resurgere, et non in aliis: dicendum quod id quod est de substantia individui quod est Adam, resurget in eo: id autem quod est separatum ab eo, in substantiam alterius, resurget in eo In quem separatum est: quia illud est de veritate illius naturae et non Adae.