Albert the Great, Summa Theologiae

1. Exod, xx, 5: Ego sum Dominus Deus tuus fortis, zelotes, visitans iniquitatem patrum in filios, in tertiam et quartam generationem eorum qui oderunt me. Ex hoc videtur, quod omnium parentum proximorum peccata vindicantur in filios. Et dicit Augustinus, quod non est injustus Deus, ut scilicet in posteros transeat sententia vindictae, in quos non transeunt peccata. Ergo videtur, quod peccatum originale non tantum transeat ab Adam, sed etiam ab omnibus parentibus proximis.

2. Adhuc, Secundum dictum Augustini et Sanctorum, originale transit in omnes qui secundum legem concupiscentiae fuerunt in Adam non tantum secundum corpulentam substantiam, sed secundum legem concupiscentiae: sed magis descendunt parvuli a proximis quam a primis parentibus: ergo videtur, quod originale magis transfundatur in parvulos a proximis quam a primis parentibus. Contra:

1. Ad Roman, v, 12: Per unum hominem peccatum in hunc mundum intravit, et per peccatum mors: ei ita in omnes homines mors pertransiit. In proximis autem non omnes fuerunt unus homo. Ergo a proximis de peccato originali nihil contrahitur.

2. Adhuc, In verbo praeinducto, scilicet, Ego sum Dominus Deus tuus fortis, zelotes, etc, ponitur terminus in tertia et in quarta generatione. In transfusione originalis nullus terminus. Ad Roman. v, 12, ut supra: Et ita in omnes homines mors pertransiit. Et ibidem, v. 14: Regnavit mors ab Adam usque ad Moysen, etiam in eos qui non peccaverunt in similitudinem praevaricationis Adae. Sed secundum verbum Augustini praeinductum, quod non transit sententia vindictae sine culpa, mors non regnaret. Ergo sine termino transitus culpae transit in posteros. In verbo autem praeinducto, Exod, xx, 5, ponitur terminus, in tertiam scilicet et quartam generationem. Ergo hoc non intelligitur de transfusione originalis peccati.

3. Adhuc, Si hoc esset verum, quod a proximis contraheretur parentibus, conditio posterorum pejor esset quam priorum: quia in eos transirent omnia peccata parentum omnium praecedentium: et hoc esset inconveniens: quia aequales in natura, aequales debent esse in paena.

4. Adhuc, Anselmus in libro de Conceptu virginali: " Peccata proximorum parentum ad peccatum originale non puto pertinere. " Et est ratio ejus quam assignat ibidem: quia nullus potuit transfundere originalem injustitiam, nisi transfudisset originalem justitiam si stetisset. Hoc nullus proximorum parentum potuit, sed solus Adam, Ergo a nullo proximorum parentum transfunditur originale, sed a solo Adam.

5. Adhuc, Dicunt quidam, quod a proximis non transfunditur originale, sed corruptio quaedam adjuncta ei quam fomitem vocant, sive incendium fomitis. Sed hoc stare non potest: quia secundum praeinductam auctoritatem Augustini, nullum tenet paena, quem non tenet culpa: hoc enim est contra justitiam

Dei. Unde cum in proximis parentibus non potest esse transfusio peccati originalis culpae, propter causas quae dictae sunt non potest esse transfusio poenae.

Solutio. Dicendum, quod ista quaestio tota solvitur ab Apostolo, ad Roman, v, 12 et seq., ubi expresse dicit, quod non descendit originale nisi ab eo in quo omnes peccaverunt. Ubi glossat Augustinus dicens, quod non potest esse, quod in uno omnes peccaverunt, nisi in eo in quo omnes unus tunc fuerunt quando peccavit. Unde peccatum originale a solo Adam descendit in omnes qui portaverunt imaginem ejus, sicut dicitur, I ad Corinth. xv, 49: Sicut portavimus imaginem terreni, portemus et imaginem caelestis. Imago autem terreni non portatur per corpulentam substantiam tantum, sed per legem concupiscentiae: quia illa est imago praevaricationis.

Ad primum ergo dicendum, quod illud verbum Exodi non intelligitur de originali peccato, propter rationes inductas: sed intelligitur de filiis et nepotibus imitantibus peccata paterna in actuali peccato. Quia enim per imitationem transit in eos peccatum paternum,, dignum est ut etiam paena in eos transeat.

Ad aliud dicendum, quod originalis concupiscentia non habuit principium sive initium, nisi in Adam: in proximis autem parentibus est ista concupiscentia originata, non originans. Et ideo dicit Anselmus, quod omnis homo generans qualiscumque est in persona, tamen Adam est in natura: quia in lege concupiscentiae Adae generat. Et hoc directe vocatur ab Apostolo portare imaginem Adae terreni parentis.

Ad quatuor quae in contrarium objiciuntur, dicendum quod procedunt, et veritatem concludunt.

Responsio autem quam quidam inducunt, dicendum quod, non tenet, sicut probatum est. Peccatum enim patris non descendit naturaliter in filium, nisi tantum uno modo, ut dicit Philosophus in II Ethicorum, quod ira naturalius peccatum est quam intemperantia: quia saepius contingit, quod iracundus pater iracundum generat filium, quam incontinens incontinentem. Et hoc probat ner exemplum ibi inductum. Dicit enim, quod quidam iracundus iracundum genuit filium, qui cum adolevisset, ex furore ingenito sibi patrem inhoneste traxit usque ad ostium. Et hic generans filium nepotem avi, a filio suo simile quid passus est. Et cum pertractatus esset ab ipso ad ostium, dixit: " Sufficit: tantum enim traxi patrem meum. " Ac si dicat: Si prosequeris furorem tibi ex me ingenitum, ne excedas metas, et mihi ex patre meo avo tuo ingenitum, quem tantum traxi usque ad ostium.