MEMBRUM V. Quid est cognoscere
ARTICULUS I. De medio quod est vestigium.
PARTICULA I. An vestigium Creatoris sit in creatura ?
ARTICULUS II. De medio quod est imago.
MEMBRUM III. Quanta sit simplicitas Dei ?
ARTICULUS I. Quid sit aeternitas ?
PARTICULA I. ''Quid sit aeternitas nomine ?
ARTICULUS II. Quid sit aeternum ?
MEMBRUM II. De aeviternitate sive aevo.
MEMBRUM III. De tribus passionibus propriis veritatis.
PARTICULA I. An omnis veritas sit aeterna ?
MEMBRUM IV. De oppositione veri et falsi.
ARTICULUS II. De communi intentione boni.
ARTICULUS III. De singulis differentiis bonorum.
ARTICULUS II Quis sit actus proprius summi boni ?
ARTICULUS I. Utrum omni bono opponatur malum ?
MEMBRUM I. Utrum in divinis sit generatio ?
MEMBRUM IV. Cujus sit procedere ?
MEMBRUM I. Quid sit in divinis esse Filium ?
ARTICULUS I. ''De multiplicitate verbi .
MEMBRUM I. De intentione principii.
MEMBRUM II. De ordine naturae in divinis ?
ARTICULUS I. Utrum ordo sit in divinis ?
MEMBRUM II. De definitione hujus nominis,
MEMBRUM IV. De comparatione personae ad essentiam .
ARTICULUS I. An Deus sit causa rerum formalis
MEMBRUM II. Utrum Deus sciat per medium vel non ?
MEMBRUM II. Utrum praescientia sit causa rerum
MEMBRUM IV. Utrum praescientia Dei falli possit
MEMBRUM I. Quid sit praedestinatio ?
MEMBRUM I. Quid sit reprobatio
MEMBRUM IV. Quibus modis sit providentia ?
ARTICULUS III. Quis sit providentiae proprius effectus ?
ARTICULUS V. De modis providentiae.
ARTICULUS II. Quid sit fatum ?
ARTICULUS I. Utrum Angelus impleat locum ?
TRACTATUS XIX. DE POTENTIA DEI.
MEMBRUM II. De causalitate divinae voluntatis ?
PARTICULA I. Utrum mala fiant voluntate Dei
TRACTATUS I. DE PRIMO PRINCIPIO.
ARTICULUS III. Unde in creaturis veniat mutabilitas ?
PARTICULA I. Quare creaturae dicantur
MEMBRUM I. De errore Platonis.
PARTICULA II. Utrum una materia sit omnium ?
PARTICULA III. Utrum materia sit aeterna
QUAESTIO XII. Ubi Angeli creati sunt ?
MEMBRUM I. De ratione naturaliter insita.
MEMBRUM II. Utrum memoria conveniat Angelis ?
PARTICULA I. Utrum Angeli intelligant per species ?
MEMBRUM IV. De voluntate in Angelis.
MEMBRUM. V. A quo causetur ista libertas in Angelo ?
MEMBRUM I. Quid appetierit malus Angelus ?
PARTICULA I. Utrum sensus sint in daemone?
ARTICULUS III. Utrum synderesis sit in daemone ?
MEMBRUM II. Quis sit actus superioris in inferiorem ?
MEMBRUM III. Qui sint modi tentandi, et quot ?
MEMBRUM II. De veris miraculis absolute.
ARTICULUS I. Quid sit miraculum
ARTICULUS III. Quid sit miraculosum ?
MEMBRUM II. Per quid fiant miracula ?
MEMBRUM IV. Ad quid mittantur Angeli ?
MEMBRUM I. Utrum Angeli loquantur
MEMBRUM II. Quo sermone Angeli loquantur ?
MEMBRUM II. De effectu custodiae Angelorum .
ARTICULUS I. Cujus naturae sit ista divisio
ARTICULUS III. De ordine dividentium et divisi .
PARTICULA III ET QUAESITUM SECUNDUM.
MEMBRUM III. De tertia hierarchia.
ET QUAESITUM SECUNDUM, De proprietatibus Archangelorum ?
ARTICULUS I. De hoc quod dies tribus modis accipitur.
ARTICULUS I. Quid dicitur firmamentum
MEMBRUM II. Utrum omnia ad hominem ordinentur ?
MEMBRUM II. Utrum Adam ex accepto stare potuit
MEMBRUM III. Quid sit superior portio rationis ?
MEMBRUM IV. Quid sit inferior portio rationis ?
MEMBRUM II. De actibus liberi arbitrii.
MEMBRUM III. Quid sit gratia definitione
ARTICULUS I. Quid sit synderesis ?
MEMBRUM III. Qualiter gratia differat a virtute
MEMBRUM I. Qualiter gratia augetur ?
MEMBRUM I. Quid sit virtus in genere ?
MEMBRUM II. Quid sit peccatum originale ?
MEMBRUM III. Quid sit peccatum originale definitione ?
ARTICULUS II. De causa originalis peccati.
ARTICULUS III. De modo traductionis originalis peccati.
MEMBRUM I. Quid sit concupiscentia sive fomes ?
MEMBRUM III. Quid sit peccatum
MEMBRUM I. Quid sit mortale peccatum ?
ARTICULUS I. Utrum inanis gloriae sit peccatum ?
ARTICULUS IV. In quo differat inanis gloria a superbia?
MEMBRUM II. De filiabus invidiae ?
MEMBRUM II. De filiabus acediae, quot et quae sint ?
MEMBRUM II. De filiabus avaritiae.
MEMBRUM II. De filiabus gulae.
MEMBRUM I. Quid sit personarum acceptio ?
Quare dicantur nutus et non vestigia ?
Tertio quaeritur, Quare ista ab Augustino dicantur nutus, ei non vestigium?
Dicit enim. Augustinus in libro de Libero arbitrio : " His qui derelinquunt te ducem et lucem, et aberrant in vestigiis tuis: qui nutus Suos praeter te amant, et obliviscuntur quid innuas. "
Quaeritur ergo, Quare creatura dicatur nutus ?
Nutus enim signum est voluntatis innuentis. Similiter nutus semper est ad aliud: vestigium vero non est significatio transeuntis.
Adhuc, Vestigium est in re creata secundum quod exit a creatore: unde vestigium non dicit nisi relationem ad creatorem. Nutus autem significat aliquid aliud, ad quod eum cui innuitur, intendit inducere is qui innuit. Et sic videtur, quod, ab alio dicitur nutus, et ab alio vestigium.
Adhuc, Nutus significat innuitionem ad id quod intendit et vult innuens, sicut patet, Lucae, i, 62: Innuebant patri ejusquem vellet iocari eum. Unde nutus signum est voluntatis, non sapientiae, vel potentiae. Vestigium autem signum est causae agentis in ratione efficientis et formae et finis. Unde ab alio dicitur nutus, et ab alio dicitur vestigium.
Solutio. Creator dicitur vestigium, et dicitur verbum, et dicitur nutus secundum diversas rationes.
Vestigium dicitur secundum quod sunt in ea signa causae agentis fundantis et ponentis eam in esse, potentia agentis, sapientia disponentis, et bonitate ordinantis: ista enim sunt signa impressa in creatura secundum quod exit a creatore. Unde Augustinus in libro XIV de Civitate Dei : " Per omnia opera sua significationis suae sparsit indicia. " Verba autem sunt secundum quod his proprietatibus loquuntur creatorem: et vocatur hoc verbum rei, sicut determinatum est in prima parte Summae theologiae, quaestione de verbo . Et ita exponit Basilius super illud. Psalmi xviii, 5: In omnem terram exivit sonus, etc. Job, xii, 7 et 8: Nimirum interroga jumenta, et docebunt te: et volatilia caeli, et indicabunt tibi. Loquere terrae, et respondebit tibi: et narrabunt ea pisces maris. Omnia enim haec, ut dicit Gregorius, ipsis signis creatoris in se relucentibus dicunt illud Psalmi xcix, 3: Ipse fecit nos, et non ipsi nos.
Nutus autem dicuntur secundum id quod innuunt per id quod secundum partem est in ipsis et imperfecte, essentialiter et secundum omnem plenitudinem perfectionis esse in Deo. Et ideo in usu transeundum est per creaturas sicut per viam ad creatorem sicut ad finem et terminum. Unde Augustinus dicit in auctoritate praeinducta: " Vae his qui amant nutus tuos, et obliviscuntur quid innuas. " Unde Augustinus in libro II Confessionum : " Divitiae per hoc quod promittunt sufficientiam, nutum faciunt, quod solus Deus sufficiens est, et in ipso solo plenitudo sufficientiae, a quo tale bonum processit, quod aliquam promittit sufficientiam. " Similiter voluptas promittendo delectationem et dulcedinem, innuit quod solus Deus essentialiter delectabilis est, et quod in ipso est plenitudo delectationis. Psal, xv, 11: Delectationes tuae in dextera tua usque in finem. Similiter creatura per speciem pulchritudinem promittit, et innuit quod speciei generator pulcherrimus est, et
ipsa pulchritudo per esseentiam. Cantic.
i, 15: Ecce tu pulcher es, dilecte mi, et decorus ! Propter quod etiam mundus creatus ab ipso Graece kosmos, quod idem est quod ornatus Latine: mundus, eo quod a mundissimo exivit exemplari vocatur. Unde Boetius in libro III de Consolatione philosophiae:
Tu cuncta superno Ducis ab exemplo, pulchrum pulcherrimus
[ipse. Mundum mente gerens, similique ab imagine formans .
Et sic patet, quod licet idem sit in substantia vestigium, et verbum, et nutus, tamen alia et alia ratione dicitur vestigium, et verbum, et nutus ipsa creatura.