ARTICULUS I.

PONUNTUR CONCLUSIONES Quantum ad primum articulum, sit Prima conclusio : Quod, simpliciter loquendo. Christus nullo modo potuit peccare. Hanc conclusionem ponit sancius Thomas, 3. Sentent., dist. 12, q. 2, art. 1, ubi sic dicit : " Simpliciter loquendo, dicendum est quod Christus nullo modo peccare potuit; unde Damascenus dicit (de Fid. orth.), in tertio libro (cap. 27), quod inpeccabilis est Deus Jesus Christus. Potest enim considerari ut viator, et ut comprehensor, et ut Deus. Ut viator quidem, dux noster est, dirigens nos secundum viam rectam. In quolibet autem genere, oportet primum regulans retorqueri non posse, quia alias esset error in omnibus quw ad ipsum regnantur (a). Et ideo ipse Christus tantam gratia; plenitudinem habuit, ut, etiam inquantum viator, peccare non posset. Unde et etiam aliqui proximi sibi fuerunt confirmati, ut Apostoli, etiam viatores exsistentes, ut peccare mortaliter non potuerunt, quamvis potuerunt peccare venialiter. Secundum vero quod (S) fuit comprehensor, mens ejus fuit totaliter conjuncta fini, ut agere non posset nisi secundum ordinem ad finem ; sicut in secundo libro (dist. 7) dictum est de angelis confirmatis. Secundum autem quod fuit Deus, anima ejus et corpus fuerunt quasi organum divinitatis, secundum quod divinitas, ut dicit Damascenus (de Fid. orth., lib. 3, cap. 18), regebat animani, et anima corpus ; unde non poterat peccatum attingere ad animam ejus, sicut nec Deus potest peccare. Tamen sub conditione potest concedi quod peccare potuit, scilicet si voluisset; quamvis hoc antecedens sit impossibile; quia ad veritatem conditionalis non requiritur neque veritas antecedentis (v), neque veritas consequentis, sed necessaria habitudo unius ad alterum, "

Haec ille. Item, idem arguit sic (ibid., 1 arg. sed contra) : " Quia super illud Hebraeor. 2 (v. 9), Eum qui jiaulo minus, etc, dicit Glossa, quod natura humana: mentis, quam Deus assumpsit, et qux nullo modo depravari potuit, solus Deus major est. Sed quicumque potest peccare, mens ejus potest peccato depravari. Ergo Christus non potuit peccare, i) Item (ibid., 2 arg. sed contr.) : i Ha?c est perfectio naturae glorificatae, ut jam peccare non possit. Sed Christus, ab instanti suae conceptionis, fuit verus comprehensor. Ergo nunquam potuit peccare. " Item (ibid., 3 arg. sed contr.) : a Quidquid fecit ille homo, potest dici Deus fecisse, etc, " ut prius, in principio quaestionis (a), in oppositum. Secunda conclusio est quod Chrislus, proprie et simpliciter loquendo, non habuit polentiam peccandi. Hanc ponit sanctus Thomas, 3. Sentent. (dist. 12, q. 2), ubi supra, art. 2, ubi sic dicit : cc Actus se habet ad potentiam dupliciter : quia actus egreditur a potentia; et iterum, per actum specificalur potentia. Et ideo, cum dicitur potentia aliquid faciendi, ut potentia videndi, dupliciter intelligitur : quia potest designari vel ordo potentiae ad actum, secundum quod actus sumitur ut effectus potentia;; vel designatur potentia ipsa specificata per actum, secundum quod actus sumitur loco differentiae spe-cilicae ipsius potentiae. Et primo modo, non potest dici quod ille qui habet visum impeditum, habeat potentiam videndi; sicut non potest dici quod possit videre. Sed secundo modo, potest dici quod habet potentiam videndi, sicut quod habeat potentiam (6) visivam. Hice autem distinctio habet locum in illis actibus quibus specificantur potentiae. Hujusmodi autem sunt actus ad quos potentiae ordinantur. Sed liberum arbitrium non ordinatur ad peccandum; immo peccatura incidit ex defectu ejus. Unde peccare non specificat potentiam liberi arbitrii. Et ideo, cum dicitur quod aliquis habet potentiam peccandi, non intelligitur quod habeat liberum arbitrium, sed quod habeat ipsum ordinatum ad peccandum, ita (y) ut peccare possit. Et ideo, sicut de Christo non dicitur quod possit peccare, ita nec quod habet potentiam peccandi, proprie loquendo, et secundum se; sed potest concedi sub hoc sensu, ut dicatur habere potentiam peccandi, quia habet potentiam quae in aliis est potentia peccandi. "

Haec ille. Ex quibus potest formari talis ratio : Idem est dicere, habere potentiam peccandi, et posse peccare. Sed Christo non convenit posse peccare. Ergo nec sibi convenit habere potentiam peccandi. Item, ibidem (arg. 2), arguit sic : " Potentia peccandi, secundum Anselmum (Dialog. de lib. arbit., cap. 1), non est libertas arbitrii, nec pars libertatis; immo diminuit libertatem. Sed in Christo libertas arbitrii non fuit diminuta. Ergo ipse non habuit potentiam peccandi. "

Haec ille. Et in hoc primus articulus terminatur. (r) ita. - Om. Pr.