EXPOSITIO TEXTUS.

Littera sic legatur, Tales proprietates aestimo declarare nominationem Dominationum. Vero, id est, scilicet ipsam denominationem sanctarum Virtutum aestimo declarare quamdam virilitatem, id est, robur ex dono gratiae, fortem, in quantum non dejicitur per resistens a suo ultimo, et incommutabilem, in quantum

non mutat in illo. Virilitatem dico in omnes operationes, non unam tantum qua lassetur, secundum deiformitatem eorum, id est, secundum donum carum in quo Deo conformantur, et haec est prima quantum ad ultimum in agendo secundum utilitatem operationum. Virilitatem dico non infirmatam imbecilliter, id est, ad modum imbecillis, ad ullam susceptionem quantumcumque virtuosam vel difficilem divinarum illuminationum inditarum, id est, intus missarum sibi a Deo, et sic est in ultimo, quantum ad magnitudinem objecti, et est secunda. Virilitatem iterum dico reductam in imitationem Dei, operando divina opera, potenter, ut Deus operatur sine tempore et resistentia, et sic est ultimum quoad modum agendi, et sic est tertia. Virilitatem iterum dico non relinquentem aliquem motum, id est, actum deiformem, id est, in quo reluceat virtus divina imbecillitate suimet, tamquam non possit illum exercere, et sic est in ultimo quantum ad actus difficultatem, et sic est quarta. Sed virilitatem dico firmiter ferentem se et suum actum in virtutem superessentialem in se, et potentificam in effectum potenter faciendo, scilicet divina, scilicet per reductionem in ipsum, et sic est ultimum in via reductionis. Et virilitatem dico factam imaginem ipsius, scilicet divinae virtutis, prout est exemplata ab ipso, similem virtuti, scilicet divinae in robore agendi, juxta quod licet, id est, secundum proportionem suam et haec est sexta, penes ultimum reductionis intra, in quantum fit imago divinae virtutis. Et virilitatem dico conversam quidem, id est certe, ad ipsam virtutem, scilicet divinam, ut principalem, id est,a qua fluit omnis virtus ut a principio : et hoc potenter, id est, secundum proprietatem sui ordinis, quae est in ultimo potentiae, et haec est septima, quantum ad terminum extra ad quem convertitur. Vero, id est, sed declarat ad secunda, id est, secundum communicationem ad inferiora quod est dans virtutem eis participando donum proprium, et haec est prima in communicando, quantum ad actionem ipsam et virtutem provenientem in secunda deiformiter, id est, assimilando Deo : ad hoc enim agit : et sic est secunda.

3