BALTH. CORDERlI, S. J. INTERPRETATIO.

Atque hoc, ut arbitror, magis ipsi proprium est ; nam, uti arcana illa sacerdotalisque traditio insinuavit, vere dicimus, eam non esse secundum quidquam eorum quae sunt, licet ejus superessentialem et invisibilem et ineffabilem infinitatem ignoremus.

sit sibi, quia ille qui est per privationes, propter vicinitatem ad negationes, quae verissime dicuntur de ipso.

Littera sic legatur : Enim, id est, quia ut aestimo, id est, certe scio, hoc, id est, manifestare ipsum per privationes, potentius est, id est, magis proprium in ipsa, scilicet beatitudine, quoniam quidem, id est, certe, nos dicimus eam vere non esse aliquid de numero eorum quae sunt, non esse secundum quid, id est, quan-

tum ad rationem impositionis nominum quae sibi conveniunt, et quantum ad id in quo excellenter se habet, ut traditio occulta et sacerdotalis subintroduxit, id est, vere nos negamus de ipsa res, sicut sacra Scriptura occultata figuris, tradita nobis a Deo, qui est summe sacra dans, occulte in nobis induxit. Autem, id. est, sed nos ignoramus superessentialem et invisibilem et ineffabilem infinalilatem ipsius. Quasi diceret : in quantum non finit, excedit omnem essentiam secundum quod non convenit sibi. quod de eo dicitur, et remanet nobis ignorantibus quid sit, scientibus tantum quia est.