DIVISIO ET EXPOSITIO TEXTUS.

Tanta quidem , etc.

Hic epilogat quae dixerat in toto capitulo. Et circa hoc quatuor facit. Primo enim epilogat. Secundo continuat se ad sequentia, ibi, Deinde autem, etc. Tertio invocat Christum ad exsecutionem operis, ibi, Dux vero. Quarto instruit eum cui scribit, et in eo alios qualiter se habere debent in hac doctrina.

Littera sic legatur : Quidem, id est, certe tanta, id est, tot vel tam magna dicta sunt a nobis propter descriptiones divinorum eloquiorum, id est, sacrae Scripturae, imaginum angelicas, quibus eas describunt. Descriptiones dico materiales, id est, a materialibus sumptas, et inconvenientes, id est, non veras de eis secundum naturam, vel indecentes, ut quidam dicunt.

Autem, id est, sed, deinde, id est, in

sancta recondens, tamquam uniformia, a profana multitudine conserva ; neque enim fas est, ut Eloquia testantur, porcis projicere spiritalium margaritarum purum illum, ac lucidum pulchrificumque adornatum.

sequentibus operis immediate oportet segregare, id est, perfecte diffinire. In diffinitione enim divisim ponitur quod implicite continet diffinitum. Segregare dico quid aestimamus, id est, certe scimus esse hierarchiam, que, id est, et oportet dicere quid prosint, id est, quem profectum capiant, sortientes hierarchiam, id est, participantes eam, quocumque modo. Quid dico prosint ab ipsa hierarchia quam sortiuntur.

Vero, id est, sed Christus meus, siquidem hoc est fas, id est, licitum mihi dicere. Hoc dicit propter reverentiam : sit dux sermonis. Christus dico inspiratio active, id est, inspirator totius manifestationis hierarchiae.

Vero, id est, sed tu puer, id est, Timothee. Puerum eum vocat propter puritatem vitae, quod erat consuetum apud eos : vel quia inferior eo erat in scientia, licet prior conversus ad fidem, ipse ausculta sancte, id est, non immunde, et decenter his quae dicuntur. Ausculta dico secundum sanctam legislationem nostrae sacerdotalis traditionis, id est, quae a summo sacra dante tradita est. Et dicit nostrae, quia ambo Episcopi erant. Quasi diceret : Sicut decet sanctam legem. Tu dico puer factus divinus, id est, divinis conformem intellectum habens, in divina doctrina dictorum mirabiliter, id est, quae requirunt inquisitiva causae, alias non deceret te audire. Et tu puer custodi in secreto tui animi ea quae sancta sunt, id est, de sanetis tibi tradita circumtegens, id est, occultans custodi ab immunda, id est, infideli multitudine tamquam uniformia, id est, in unam formam ducentia, scilicet Deum : quia ergo sancta, ab immundis, quia uniformia a multitudine sunt occultanda, quae non nisi composita capit. Et hoc probat per auctoritatem Evangelii. Enim, id est, quia ut aiunt eloquia, id est, sacra Scriptura, non est fas, id est, licitum projicere, id est, conculcanda exponere, ornatum in-

visibilium visu corporali, margaritarum., id est, pretiosorum Angelorum, in porcos, id est, in infideles brutis immundis similes : ornatum dico inconfusum, id est, non mixtum materialibus deiurpantibus, et luciformem, id est, luci divinae similem, que, id est, et beneficum, id est nobis bona facientem.

Sic ergo dixit qualem oportet esse auditorem, quia purum et divinum, et qualiter audire, et qualiter custodire.