DUBIA.

HIC sunt quatuor dubia. Primo, Utrum sit aliquis specialis ordo Virtutum ?

Secundo, propter quid dicantur Virtutes ?

Tertio, propter quid dicatur in Evangelio : Virtutes caelorum movebuntur, potius quam de aliis ordinibus ?

Quarto, de differentia proprietatum quae assignantur huic ordini a diversis sanctis.

Circa primum sic proceditur.

1. Videtur enim, quod non sit aliquis specialis ordo Virtutum, cum ipse dicat infra capite undecimo, " omnes caelestes " essentias vocari Virtutes. "

2. Praeterea, Omnis actio praeexigit virtutem a qua egrediatur : sed omnis hierarchia est actio, ut ex diffinitione supra posita patet : ergo Virtus non est speciale ordinis, sed commune nomen hierarchiae.

3. Ad idem, Virtus consequitur essentiam : sed virtus angelica consequitur essentiam angelicam in communi : ergo penes eam non debet sumi ordo specialis.

4. Praeterea, A virtute generaliter dicta, quae est virtus naturalis, non potest sumi ordo : nec iterum a virtute specialidicta, quae est virtus moralis ponens in medio : quia tunc vel diceretur prudentia, vel justitia, vel aliqua alia, quod

. non dicitur : ergo non videtur esse aliquis ordo specialis Virtutum.

5. Praeterea, Ordines sumuntur secundum dona Spiritus sancti : virtus autem naturalis non est hujusmodi : ergo penes eam non potest sumi aliquis ordo. Nec iterum penes moralem, ut probatum est: ergo non potest esse aliquis ordo Virtutum.

1. Ad oppositum sunt auctoritates Dionysii, Gregorii, Bernardi.

2. Praeterea, Hoc etiam probatur per rationem sic : Ordo gradus quidam potestatis est : sed virtus pertinet ad perfectionem potentiae, cum sit ultimum ejus :

ergo penes virtutem debet sumi aliquis ordo.

: Solutio. Dicimus, quod virtus communiter dicta quae est quaelibet vis a qua egreditur operatio, non constituit aliquem. ordinem, sed secundum quod specialiter dicitur robur quoddam naturae per perfectum donum gratiae ponens in ultimo ministeriorum divinorum, pertinet specialiter ad hunc ordinem : et ad hoc ultimum inferiores non attingunt, superiores vero denominati a nobilioribus donis cedunt huic ordini in hac denominatione : et ideo secundum hoc non convenit omnibus nec consequitur essentiam eorum in communi, nec praeexigitur ad quamlibet actionem, sed primo modo. Et per hoc patet solutio ad tria prima.

Ad quartum dicendum, quod Virtus non dicitur hic a virtute naturali in communi, sed secundum quod dicitur virtus ponens in tali ultimo : nec tamen dicitur a virtute morali, licet etiam illa ponat in ultimo in quantum est optimum, quam is ponat in medio secundum materiam.

Ad quintum dicendum, quod. Virtus non dicitur a virtute naturali simpliciter, sed a dono quod perficit eam, ponens eam in ultimo.

CIRCA secundum sic proceditur.

1. Dionysius in libro de Divinis nominibus, cap. VIII, dicit " divinam virtu-"tem omnia supergredientem, quae om-" nia continet et implet. " Et videtur, quod secundum hoc dicatur iste ordo Virtutum, cum dictum sit supra in diffinitione hierarchiae, quod est deiforme, quantum possibile est, similans.

2. Sed contra : Virtus istius ordinis est sub virtute superiorum ordinum : ergo non supergreditur omnia : et sic non convenit ei ratio illa.

3. Praeterea, Virtus divina continet et confirmat omnia per hoc quod est in

quolibet per essentiam, et per hoc quod. dat gratiam : et haec duo non conveniunt Angelis istius ordinis, nec etiam aliis : ergo videtur quod non debent dici Virtutes secundum supra dictam rationem.

4. Item, Gregorius dicit, quod " Vir-" tutes dicuntur illa agmina per quae mi" racula saepius fiunt. " Sed contra : UItimum Angeli est supra ultimum hominis, cum dicatur Matth. XI, 11, de Joanne Baptista : Qui minor est in regno caelorum, major est illo. Sed facere miracula est ultimum ad quod pervenit humana virtus : unde et Virtutes sunt de donis gratis datis hominibus, ut dicitur I ad Cor. xii, 28 : ergo ultimum Angelorum erit ultra hoc : non igitur propter hoc Virtutes dicentur, cum virtus dicat ultimum.

5. Praeterea, Ab omnibus aliis donis gratis datis quae enumerat Apostolus, I ad Cor.XII,28 et seq.,non sumuntur ordines : ergo nec penes hoc quod est signa facere, debet sumi aliquis ordo.

6. Praeterea Angeli sunt supra naturam : sed ultimum naturae est miraculum : ergo non est ultimum Angeli, sed aliquid supra hoc.

7. Praeterea, Cum virtus dicatur ex hoc quod ponit in ultimo, ut dicitur in primo Caeli et Mundi, et ideo cum iste ordo non ponatur in ultimo simpliciter, quia hoc solius Dei est, dicentur Virtutes ex hoc quod ponantur in ultimo speciei : sed sic competit poni in ultimo omnibus ordinibus : ergo non debet iste ordo specialiter dici Virtutes.

8. Praeterea, Virtutes sive miracula non fiunt in caelo, sed hic circa homines in signum infidelibus, ut dicit Apostolus de locutione linguarum : sed illuminare circa humana est inferioris hierarchiae : ergo si ab hoc dicerentur Virtutes, non essent de media hierarchia, ut dicit Dionysius hic.

9. Praeterea, Dionysius hic non accipit aliquam proprietatem eorum ab hoc quod est signa facere : ergo non est propria ratio eorum quare Virtutes dicuntur.

Solutio. Dicimus, quod Dionysius ponit perfectam rationem virtutis, ponens superexcessum quo ponitur res in ultimo vel simpliciter vel secundum genus aliquod, aut speciem : et iterum officium quod habet in inferiora participans eis secundum firmitatem : unde concedimus primum, quod secundum illam rationem, dicatur ordo iste Virtutes.

Ad secundum dicendum, quod supergredi omnia simpliciter, non est virtutis in quantum virtus, sed in quantum est virtus divina, quae ponit in ultimo simpliciter : sed Virtutum in quantum est virtus, est superexcedere omnia quae participant unum actum, secundum quod ponit in ultimo illius ut in ultimo divini ministerii.

Ad tertium dicendum, quod licet non. confirment effective ut immittentes gratiam, confirmant tamen per modum persuasionis, illuminationes immittendo, sic confortans confirmans dicitur.

Ad quartum dicitur, quod facere signa non est ultimum hominis, ut efficiat actione procedente a corpore vel anima, sicut est Angeli, sed per modum intercessionis.

Ad quintum dicendum, quod omnes illuminationes humanae reducuntur ad angelicas, et omnia dona illa reducuntur ad dona ordinum, sicut prophetia ad Cherubin, et sic de aliis, licet non ab omnibus denominentur ordines, cum sint in eis nobiliora a quibus denominentur.

Ad sextum dicendum, quod miraculum non est ultimum potentiae activae naturae, cum non possit efficere, sed est ultimum potentiae passivae, et circa quod fit, et e contrario modo se habet ultimum in activo et passivo, quoniam in activo ab ultimo inferuntur omnia alia, sicut qui potest ferre centum,potest ferre quinquaginta et sexaginta, et non converti- tur : sed in passivo ultimum Infertur ab aliis, ut qui potest vinci a decem, potest vinci a quinquaginta, ei, a centum et non. e converso : et ideo non eodem modo est ultimum Angeli et naturae.

Ad septimum dicendum, quod non dicuntur Virtutes, eo quod ponant in ultimo simpliciter : sed. quia ponunt in ultimo omnium ministrantium, et non solum in ultimo unius speciei : et sic non est commune omnibus ordinibus.

Ad octavum dicendum, quod inferioris hierarchiae est illuminare circa officia humana ostendendo quid boni agendum sit : vel alicui singulariter, quantum ad Angelos, vel In quantum praeficitur communitati, quantum ad principes : vel dirigendo in utroque, quantum ad Archangelos : Virtutes autem non illuminant de humanis officiis, cum non operentur signa, ut alii ea effective faciant : sed circa res humanas operentur.

Ad nonum dicendum, quod Gregorius posuit Virtutis rationem materialiter, quantum ad id quod est ultimum in ministeriis divinis manifestum nobis, quod est signa facere : sed quia aliqua in officiis divinis sunt majoris virtutis quam signa facere, licet non appareant nobis, Dionysius posuit propria eorum formaliter, secundum quod ponuntur in ultimo, quidquid sit illud.

Circa tertium sic proceditur.

1. Videtur enim, quod non debeat dici specialiter de Virtutibus, quod commovebuntur in die judicii : tunc enim cessabit omnis praelatio, ut dicit Glossa (I ad. Corinth. xv) : sed omnes ordines sunt in aliqua praelatione : ergo omnes commovebuntur.

2. Praeterea, Commutatis hominibus, maxime deberent commutari Illi qui praeponuntur hominibus ad curam : tales autem sunt Angeli : ergo de illis potius deberet dici.

3. Praeterea, Hic in littera ponitur eorum proprietas incommutabilitas : er-

go non videtur verum, quod commoveantur.

Solutio. Dicimus, quod quia Virtutibus competit signa facere : in die autem judicii magna et frequentia signa fient, sicut renovatione mundi in statum incorruptionis, et resurrectione mortuorum, et reparatione corporis in dispositionem gloriae, ideo dicuntur tunc specialiter commoveri : quia tunc potissime discurrent ad exercendas operationes pertinentes ad suum officum. Hic autem dicuntur incommutabiles a virtute resistente, quae deijiciat eos ab alto suae potentiae : sed quod praelatio cessabit in omnibus ordinibus, hoc erit sine motu eorum. Et per hoc patet solutio ad objecta.

Circa quartum quaeritur de differentia proprietatum quae assignantur huic ordini a diversis sanctis.

1. Gregorius enim dicit, quod " eo- "rura proprium est signa facere. " Bernardus vero addit super hoc, quod " pro" " prium eorum est rationes divinas con-" templari. " Dionysius vero ponit quasdam alias ab istis.

2. Item. Quaeritur de numero proprietarum quae hic ponuntur a Dionysio, penes quid sumantur ?

Solutio. Dicendum, quod Dionysius assignat propria Virtutum secundum propriam rationem virtutis ultimum potentiae, quidquid sit illud in ministeriis divinis. Gregorius vero et Bernardus secundum hoc quod est signa facere, quod est ultimum apparens nobis : sed cum omnium causales rationes sint in Deo, quasdam indidit in tota contextione naturae, secundum quas alterum ab altero producitur actione naturae, quae dicuntur rationes seminales : quasdam vero apud se retinuit, quibus operatur prout vult, supra naturam faciendo miracula. Et ideo Bernardus duo posuit propria istius ordinis, unum in considerando has rationes, quibus diriguntur quid et quomodo sit agendum : alterum quantum ad exsecutionem ejus quod vident agen- dum per eas. Gregorius vero posuit unum quoad exsecutionem tantum, in quo terminatur tota eorum operatio.

Ad secundum dicendum, quod proprietates istae sunt septem in accipiendo, et duae in communicando. Si enim sunt in accipiendo, hoc erit secundum quod ponuntur in ultimo : quia hoc declarat eorum nomen. Ultimum autem vel est in agendo, vel in reducendo : quia his duobus modis perficitur hierarchia. Si in agendo, aut quantum ad substantiam actionis, aut quantum ad modum. Si quantum ad actionem ipsam, aut quantum ad multitudinem actuum, sic est prima : vel quantum ad magnitudinem objecti, sic est secunda : vel quantum ad difficultatem actus, sic est quarta : quantum vero ad modum, tertia. Si in reducendo, aut secundum viam reductionis, et sic est quinta : vel secundum terminum, et hoc aut est intra, et sic est sexta : vel extra, et sic est sepitima. Si in communicando, aut in quantum agit in alterum, et sic est prima : aut in quantum agendo reducit, et sic est secunda.