77

ταύτας ἀστασιάστως ὁρᾷν αἱρούμενοι, ἤγουν τούτων μετέχειν, διά τό μή τοῦτο αὐτοῖς, φησί, κατά νοῦν χωρεῖν, ἐκταράσσονται,

Καί ταῦτα ἱστᾷν: Οὕτω δεῖ τό ρητόν τοῦτο συνθεῖναι, ὅτι καί οἱ φιλέριδες καί ἄστατοι ἀμαυροῖς καί αὐτοί εἰδώλοις τοῦ ἀγαπᾷν εἰρήνην κατέχονται· ὑπό γάρ παθῶν ἐνοχλούμενοι, καί τά πάθη κατά ἄγνοιαν, ὡς καλά θέλοντες ἱστᾷν, δοκοῦσιν εἰρήνης ὀρέγεσθαι, ἐφιέμενοι ἀδεῶς ἑαυτούς ἀπολαύειν τῶν ρευστῶν καί κακῶν παθῶν, ἐκταραττομένους, ἐάν ἀποτύχωσι τοῦ ἀπολαύειν τῶν νομιζομένων καλῶν, ὄντων δέ παθῶν. Κατά κοινοῦ οὖν τό ἑαυτούς τακτέον, ἵνα ἦ, ἐφιέμενοι ἑαυτούς, ἅτε ἐκταραττομένους, ἐάν ἀποτύχωσι τῶν παθῶν, δοκοῦσιν εἰρηνεύειν ἑαυτούς εἰς τό ἀπολαύειν τῶν παθῶν. Οὕτω νόησον καί τό 'πάντας ἐφίεσθαι εἰρήνης', τουτέστι τοῦ ἀγαθοῦ.

Τί ἄν τις εἴποι περί τῆς κατά Χριστόν: Πῶς εἰρήνη Ἰησοῦς Χριστός ἡμῶν καί ἀγγέλων, παύσας τόν πόλεμον, καί τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, καί εἰρήνην μεταξύ ἡμῶν βραβεύσας, (14S_354> σας, καί ποιήσας τά ἀμφότερα ἕν, ὡς ὁ θεῖος Ἀπόστολος ἐν τῇ πρός Ἐφεσίους φησίν.

Καθ' ἥν οὐ μή μάθωμεν ἔτι πολεμεῖν: Ἐκεῖνός ἐστιν ὁ μή ἑαυτῷ πολεμῶν, ὁ θυμόν καί ἐπιθυμίαν καθυποτάξας τῷ λόγῳ. Εἰρηνεύει δέ καί πρός ἀνθρώπους ὁ τήν γνώμην μίαν πρός πάντας κτησάμενος. Ὁ δέ τόν ἑαυτοῦ νοῦν πρός τά διά τῶν ἀγγέλων κινούμενα παρασχών πειθήνιον, οὗτος καί μετά τῶν ἀγγέλων τήν εἰρήνην ἐκτήσατο.

Ἀλλά καί αὐτοῖς τά θεῖα: Τουτέστι τήν αὐτήν αὐτοῖς περί τό Θεῖον σέβας λατρείαν καί προσκύνησιν ἐπιτελέσωμεν.

Ἐν ταῖς θεολογικαῖς: Σημείωσαι, ὅτι ἐστίν αὐτοῦ καί θεολογικῶν ὑποτυπώσεων σύνταγμα· τοῦτο καί ἐν ἀρχῇ τοῦ πρώτου κεφαλαίου φησι:

§ 6. ∆ι' ἐπιστολῆς ἐπύθου: Πῶς νοεῖ τόν Θεόν αὐτοζωήν εἶναι καί τῆς αὐτοζωῆς ὑποστάτην, καί τά ὅμοια. Καλῶς δέ αὐτό φησι καί κατά τό ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς, μάλιστα τῇ δευτέρα. Σημείωσαι, ὅτι καί ἐκ τῶν ὄντων καί ἐξ αὐτοῦ παραχθέντων ὁ Θεός ὀνομάζεται, ὡς αἴτιος αὐτῶν ὑπάρχων,

Ἐκ τῶν πρώτως ὄντων: Πρώτως ὄντα, οἶμαι, αὐτόν εἰρηκέναι τάς ὑπερκοσμίους φύσεις, ὡς πρώτως καί ἀκραιφνῶς τῶν θείων δωρεῶν μετεχούσας, ζωῆς καί τῶν λοιπῶν. Ἐκ τῶν ὄντων τοίνυν, τουτέστι τῶν ἐν τοῖς οὖσι θεωρουμένων, λέγεται ὁ Θεός τῆς αὐτοζωῆς, ἤγουν τοῦ αὐτοῦ πράγματος καί τοῦ εἴδους αὐτῆς ὑποστάτης καί παραγωγεύς· ἐξ ἑνός γάρ τοῦ τῆς ζωῆς καί περί τῶν ὁμοίων ἡμᾶς ὁμοίως νοεῖν δεῖ. Ὅταν δέ ὁ Θεός αὐτός λέγηται αὐτοζωή καί τά παραπλήσια, ὡς ταῦτα ὑπάρχων ὑπέρ φύσιν πᾶσαν λέγεται, ἤγουν καί ὑπέρ ἀγγέλους καί πᾶσαν νοεράν οὐσίαν.

Ἐκ τῶν πρώτως: Πρώτως ὄντα τάς νοητάς φησι δημιουργίας, τάς καί ἀσωμάτους, τουτέστι τούς ἀγγέλους. Σημείωσαι τό ἀρχηγικῶς, ὅτι πρώτως ὑφέστηκε, φησί, τό ὑπερούσιον (14S_356> ἀντί τοῦ, ὁ Θεός· μόνος γάρ ποιητής νοητῶν καί αἰσθητῶν· οὐ γάρ δεῖ πείθεσθαι τοῖς λέγουσι τάς δημιουργικάς δυνάμεις τοῦ Θεοῦ, θεούς εἶναι, ὅπερ οὐκ ἔστι· μόνος γάρ ὁ Θεός δημιουργός. Σημείωσαι, ὅτι μόνος ὁ Θεός ποιητής πάντων νοητῶν καί αἰσθητῶν.

Ἀγκύλον: Ἐπικαμπές. Καί θεούς τῶν ὄντων: Ὅτι οὔκ εἰσι θεοί ἤ δημιουργοί ἄγγελοι, οὐδέ ἄλλο τι

παρά τόν Θεόν. Ἀληθῶς καί κυρίως: Σημείωσαι, ὅτι οὐδέ οὗτος ὁ θεῖος ἀνήρ διαφοράν οἶδε

τοῦ κυρίως καί ἀληθῶς. Τήν αὐτοουσίωσιν: Ἐν τούτοις σαφέστερον τήν λύσιν ἐποιήσατο τοῦ

προτεθέντος προβλήματος, ὅπως χρή λαβεῖν τό, ποτέ λέγεσθαι μέν αὐτόν αὐτοζωήν