30

γ) Τά πλήθη: Σημείωσαι, ὅτι πρός ὅ χωροῦσι τά πλήθη, δεῖ καί ταῖς λέξεσι χρῆσθαι· λέγει δέ τί ποιεῖ ὁ ἔρως, καί περί δύο ἐρώτων, θείου καί μεριστοῦ, ἤτοι σωματοπρεποῦς.

δ) Ὡς δυσχερέστερον: Ὡς διαβεβλημένον δηλονότι. ε) Ἐπέπεσε, τίς φησιν: Ὁ ∆αυίδ λέγει περί τοῦ Ἰωνάθαν ἐν τῇ πρώτῃ τῶν

Βασιλειῶν. ς) Τάττεται πρός τῶν ἱερῶν: Ὅτι τό αὐτό δύναται ἀγάπη καί ἔρως, καί τίς ἡ

τοῦ ἔρωτος ἐνέργεια. ζ) Συγκρατικῆς: Τουτέστι συγκιρνώσης τά ἐρῶντα πρός ἄλληλα. η) ∆ιά τό καλόν: Ὅπερ εἶπεν ἄνω, ὅτι ὁ θεῖος ἔρως, προϋπάρχων ἐν τῷ

ἀγαθῷ, ἔτεκε τόν ἐν ἡμῖν ἔρωτα, δι ' οὗ τοῦ ἀγαθοῦ ἐφιέμεθα. § 13. θ'. Ἐκστατικός: Περί ἐκστάσεως ἐρωτικῆς καί ὁ ∆αυίδ· «ἐγώ εἶπον ἐν τῇ

ἐκστάσει μου». Ἐξεστηκώς: Σημείωσαι, πῶς νοεῖται τό, 'ἐξεστηκῶς Θεῷ'. Τολμητέον: Ὅτι καί ὁ Θεός πάντων ἐρᾷ. ∆ιό καί ζηλωτήν: Κατά τἰ λέγεται ζηλωτής ὁ Θεός, ὡς ἐραστής τῆς πάντων

σωτηρίας. § 14. Τί δέ ὅλως: Τῆς μέν ἀγάπης καί τοῦ ἔρωτος αὐτόν δηλαδή τόν Θεόν

προβολέα φησί καί γεννήτορα· αὐτός γάρ ταῦτα ἐν ἑαυτῷ ὄντα προήγαγεν εἰς τά ἐκτός, τουτέστι τά περί τά κτίσματα, καί κατά τοῦτο εἴρηται, «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί», καί ἐν τῷ ἄσματι ὁμοίως ἀγάπη εἴρηται· καί πάλιν γλυκασμός καί ἐπιθυμία, ὅ ἐστιν ἔρως· τό δέ ἀγαπητόν καί ὄντως ἐραστόν αὐτός ἐστι. Τῷ μέν οὖν τό ἀγαπητόν ἔρωτα ἐξ αὐτοῦ προχεῖσθαι, 14S_140 αὐτός κινεῖσθαι λέγεται ὁ τούτου γεννήτωρ, τῷ δέ αὐτόν εἶναι τό ἀληθῶς ἐραστόν καί ἀγαπητόν, κινεῖ τά πρός τοῦτο ὁρῶντα, καί οἷς ἡ τοῦ ἐφίεσθαι δύναμις ἀναλόγως αὐτοῖς.

Ἐραστόν καί ἀγαπητόν: Προσαγωγικόν καί κινητικόν πρός ἐρωτικήν συνάφειαν τήν ἐν πνεύματι τόν Θεόν εἶναί μοι νόει, τουτέστι μεσίτην ταύτης, καί πρός ἑαυτόν συναρμοστήν τοῦ ἐρᾶσθαι αὐτόν ὑπό τῶν αὐτοῦ ποιημάτων καί ἀγαπᾶσθαι· κινητικόν δέ φησιν, ὡς κινοῦντα ἕκαστα, κατά τόν οἰκεῖον λόγον πρός αὐτόν ἐπιστρέφεσθαι. Τό δέ τῆς προαγωγίας ὄνομα, εἰ καί παρά τοῖς τῶν ἔξωθεν πρᾶγμα σημαίνει οὐκ εὐαγές, ἀλλ' ἐνταῦθα τήν πρόξενον τῆς ἐν Θεῷ ἑνώσεως μεσιτείαν φησί.

Καί τῷ μέν κινεῖται: Σημείωσαι κίνησιν θείαν, ἐν ᾗ κινεῖται καί αὐτοῦ ἐστι προαγωγεύς καί κινητικός ὁ Θεός.

Καί τῆς ἐξῃρημένης: Ἡ πρός Θεόν ἀγαπητική ἕνωσις πάσης ἐξῄρηται καί ὑπέρκειται ἑνώσεως· ἐξῃρημένην οὖν τήν ἀνωτέραν φησίν, ἄναρχον δέ καί ἀτελεύτητον τόν θεῖον ἔρωτα λέγει, ὡς ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ προϊόντα καί πρός τό ἀγαθόν ἐπαναστρέφοντα κατά σχῆμα κυκλικόν· ἐπεί καί ἡ τοῦ κύκλου γραμμή οὐ γνώριμον ἔχει ὅθεν ἤρξατο καί οὗ κατέληξε· καί γάρ ἐξ αὐτοῦ ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ἔφεσις, καί εἰς αὐτόν πάλιν ὁρᾷ· ἐν ἑαυτῷ δέ καί ἐστι καί μένει τό ἐρᾳν τῆς συμφυοῦς ἀγαθότητος, καί τῶν πρός τό ἀγαθόν ἀνατεινομένων.

Ἐρωτικήν κίνησιν: Ὅτι ἡ ἐρωτική κίνησις, τοῦ ἀγαθοῦ προϋπάρχουσα, ἐν τῷ ἀγαθῷ ἁπλῆ καί αὐτοκινητος οὖσα, καί ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ προϊοῦσα, αὖθις ἐπί τό αὐτό ἐπιστρέφει, ἀτελεύτητος καί ἄναρχος οὖσα, ὅπερ δηλοῖ τήν ἡμῶν ἔφεσιν πρός τό Θεῖον. Σημείωσαι δέ, ὅτι αΐδιον κύκλον προϊών φησιν εἶναι ἐν τῷ ἀγαθῷ, προϊόντος μέν αὐτοῦ ἐπί τά νοητά καί αἰσθητά, πάλιν δέ πρός ἑαυτόν ὑποστρέφοντος καί μήτε ἱσταμένου, μήτε λήγοντος.