70

τά χερουβίμ καί σεραφίμ καί λοιπαί τάξεις, ὁμοιοῦνται ἀλλήλοις κατά τό προηγούμενον εἶδος, ὅπερ εἶδος ἐπί τῶν νοητῶν ἐστιν, οἵα τις ὑποκειμένη ὕλη ἄϋλος ζωή οὖσα, καί αὐτό τό εἶδος ὅ ἐστιν ἕκαστον τῶν νοητῶν. Ὁ δέ Θεός οὐχ οὕτω πρός τά ἐξ αὐτοῦ· οὐ γάρ ὅμοιον τό αἴτιον τοῖς αἰτιατοῖς. Ὅ δέ εἶπον ἐπί τῶν νοητῶν νόησον καί ἐπί τῶν νοερῶν ἡμῶν ψυχῶν.

(14S_322> Ἐπί μέν γάρ τῶν ὁμοταγῶν: Ὁμοταγῶν φησι τῶν ὁμοφυῶν, ἐξ ὧν ἡ ὁμοιότης ἀντιστρέφει, οἷον Πέτρος Παύλῳ ὅμοιος κατά τήν φύσιν, καί ἀντιστρόφως Παῦλος Πέτρῳ ὅμοιος. Ἐπί δέ τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς τούτου εἰκόνος οὐχ ὁ αὐτός λόγος· οὐ γάρ ὁ τῆς οὐσίας λόγος ὁ αὐτός ἐπ' ἀμφοῖν, ὅπερ ἐκάλεσε προηγούμενον ὁμοίου εἶδος. Ὁ δέ ἄνθρωπος καί ἑτέρως λέγεται οὐχ ὅμοιος τῇ ἰδίᾳ εἰκόνι, ὅτι ἡ εἰκών μέν πρός τήν τοῦ ἀνθρώπου γέγονεν ὁμοιότητα, καί οὑχί ὁ ἄνθρωπος πρός τήν ταύτης. Οὕτως οὖν καί ἐπί τοῦ αἰτίου καί τῶν ἐξ αὐτοῦ, μή δεκτόν εἶναι τό ἀντιστρέφειν· ἀντιστρέφειν δέ ἐστιν, ἅ καί τοῖς τόν ἐναντίον χειρίζουσι λόγον ἐπίσης ἔστιν εἰπεῖν, οἷον εἰ ζῶον τό κατά γαστρός, καί τό ἐναντίον, εἰ οὐ ζῶον τό κατά γαστρός. Οὕτω φησίν ὁ Κλήμης ἐν ἀρχῇ τοῦ πέμπτου Στρωματέων, ὥσπερ οὖν καί ἐνταῦθα. Εἰ οὖν ὅμοια τά ὁμοταγῆ, καί ἐκ τοῦ ἐναντίου, εἰ οὐχ ὅμοια τά ὁμοταγῆ.

Τῆς αὐτοομοιότητος: Ἔθος ἐστί τῷ μεγάλῳ ∆ιονυσίῳ, τόν Θεόν λέγειν ἐπί τῶν αἰτιατῶν αὐτόν εἶναι τό αὐτοόν καί τοῦ αὐτοεῖναι ὑποστάτην· καί αὐτόν εἶναι τήν αὐτοομοιότητα καί τῆς αὐτοομοιότητος ὑποστάτην. Φησί δέ ταῦτα, οὐχ ὡς ἑτέραν μέν φάσκων ζωήν αὐτόν τόν Θεόν, ἑτέραν δέ παρῆχθαι ζωήν οὐσιώδη, καί οἷον εἴ τινα ἐνυπόστατον παρά τόν Θεόν, ἧς μετέχει τά τῆς ζωῆς μετέχοντα, ἀλλ' ὡς αὐτός ἑαυτόν ἑρμηνεύει ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ κεφαλαίῳ, αὐτοζωή καί αὐτοδύναμις, καί αὐτοομοιότης, καί τά τοιαῦτα λέγεται ὁ Θεός, ὡς ἀρχικῶς τοῦτο ὤν, καί θεϊκῶς καί αἰτιατικῶς· τούτων γάρ αὐτός τῷ ὄντι πηγαῖός ἐστι, τῆς δέ αὐτοζωῆς ἐστιν ὑποστάτης καί αὐτοομοιότητος καί τῶν τοιούτων, ὡς μεθεκτῶς αὐτοῖς τοῖς πρώτως ἐν τοῖς οὖσι (14S_324> τῆς δωρεᾶς ταύτης μετέχουσι χορηγῶν. Πάντα γάρ οἰκείως ἑαυτοῖς μετέχει τῶν τοιούτων· αἱ μέν πρῶται καί ἀνώταται τῶν νοητῶν κτίσεις ἀρχηγικῶς, τά δέ ἑξῆς ὑποβατικῶς. Ὁμοιότητα δέ καί ἄνω ἔφημεν τήν τῶν ὅλων ἑνότητα, καθ' ἥν τά ὅλα τοῦ κατά τό ὡσαύτως ἔχοντος καί κατά τά αὐτά εἰς σύμπνοιαν μετέχει, κατά μετουσίαν τοῦ πρώτου αἰτίου. 'Ἐνδεχόμενον' δέ εἶπεν, οὐ γάρ τελείως, οὐδέ καθ' ὅλου ἡ μίμησις.

§ 7. Τό ἀποδέον: Ἀπολεῖπον. § 8. Τί δέ καί περί τῆς θείας στάσεως: Τήν στάσιν καί τήν καθέδραν τό αὐτό

δέχεται· στάσιν γάρ οὐ τήν εἰς τό ὀρθόν γενέσθαι ἀπό τοῦ συγκεκάμφθαι ἐν τῇ καθέδρᾳ ὑπόνοιάν φησιν, ἀλλά τό ἀκλόνητον καί ἀμετάτρεπτον τοῦ Θεοῦ βεβαίαν στάσιν ἐκάλεσεν· ὡς καί τό καθῆσθαι τό ἐν τῇ ἀνωνομάστῳ βασιλείᾳ, καί ἀναπαύσει διαρκῶς καί ἀκαταλήπτως ἔχειν. Καί μήν ἐν τῇ Γραφῇ, ὡς ἀπό τοῦ καθῆσθαι ἀνιστάμενος εἴρηται, ὡς ἐν τῷ, «ἀνάστηθι, Κύριε, πρόφθασον αὐτούς»· καί πάλιν ὡς ἀπό στάσεως ἐπί τῷ καθῆσθαι μεταβαίνων, ἐν τῷ· «ὅτι ἐπιβήσῃ ἐπί τούς ἵππους σου», καί, «ἡ ἱππασία σου σωτηρία»· καί αὖθις· «ἐπέβη χερουβίμ καί ἐπετάσθη», μάλιστα δέ τό· «ἐκάθισας ἐπί θρόνου, ὁ κρίνων δικαιοσύνην», καί, «ὁ Θεός κάθηται ἐπί θρόνου ἁγίου αὐτοῦ». Ταῦτα δέ οὐ σαρκικῶς, ἀλλά θεοειδῶς.

§ 9. Καί ἐπί πάντα προϊόντα: Ἐπί πάντα προϊών καί κινούμενος λέγεται ὁ Θεός, ὡς ἐν τῷ Ἰερεμίᾳ· «Ἐγώ Θεός ἐγγίζων, καί οὐχί πόρρωθεν»· καί πάλιν· «ὁ ἐπί πάντων καί διά πάντων», καί μάλιστα· «ἐάν ἀναβῶ εἰς τόν οὐρανόν, σύ ἐκεῖ», καί τά ἑξῆς. Ἐν δέ ταῖς θεοφανείαις· «κλῖνον οὐρανούς σου καί κατάβηθι», καί, «ἀνέβη ὁ Θεός ἐν ἀλαλαγμῷ».