76

Καί συνδέουσα τά ἄκρα: Ἄκρα φησί τάς ἄνω δυνάμεις καί τάς κάτω, καί μέσα, ὡς προέφημεν, τά ἐκ τῆς καθαρωτάτης ὕλης, οἷον οὐρανούς, καί ἀστέρας, καί τά ἕτερα ἄκρα τά ἐπίγεια καί γεώδη αὐτά· ἄκρα μέν γάρ ἀπό τῶν ἄνω ἐπί τά κάτω τά νοητά· πάλιν δέ ἄκρα κάτωθεν ἐπί τά ἄνω τά γήϊνα ταῦτα, ἅ καί συνάπτονται τοῖς μέσοις. Ὁμόγνια δέ τά συγγενῆ καί ἐκ τοῦ πάντων αἰτίου προελθόντα.

Καί ταῖς ἐσχάταις; Ἐσχάταις τοῦ παντός ἀποπερατώσεις τάς ἀψύχους οὐσίας φησί, τουτέστιν ἐν αἷς οὐδεμία κίνησις αὐξητική ἤ θρεπτική ἤ τῶν ἄλλων τις θεωρεῖται. Ὁμόγνια δέ τά ἀδελφά καί ὁμόστοιχα. ∆ιαφέρει δέ ἑνότης ἑνώσεως· ἡ μέν γαρ τό ἰδιάζον καί ἀμιγές τῆς καθ' ἕκαστον δείκνυσι φύσεως, ἡ δέ ἕνωσις τήν πρός ἕτερα σύγκρασιν, ἥ ἁπλῶς μετουσίαν.

Ὅλη πρός ὅλην: Καί νῦν τήν οἰκείαν ἀκρίβειαν φυλάττει· εἰπών γάρ ὁμόγνια, τουτέστι συγγενῆ, καί τοῦ αὐτοῦ γένους, ἅτε παρά τοῦ παντός γενάρχου Θεοῦ προεληλυθότα, κατά τόν χρησάμενον τῷ ρήματι Ἀπόστολον, «τοῦ γάρ καί γένος ἐσμέν», λέγει δέ καί τήν αἰτίαν, καθ' ἥν ὁμόγνια τά πάντα· καί φησιν, ὅτι τέως τά νοητά ταῖς ἑνότησι, τουτέστι κατά τό ἁπλοῦν καί (14S_350> ἀσύνθετον τῶν οὐσιῶν, καί κατά τήν ἀθανασίαν, ἥν ταυτότητα λέγουσιν οἱ περί τούτων διαλεχθέντες, συγγενῆ ποιεῖ ὁ Θεός καί ὁμόστοιχα. Ὥσπερ οὖν καί τά αἰσθητά ταῖς ἐκ τῶν διαφόρων στοιχείων ἑνώσεσιν, ἤτοι συγκρίμασι, καί ταῖς συναγωγαῖς τῶν τοιούτων μιγμάτων εἰς γένεσιν ἄγων τάς ἀλληλουχίας, οἷόν τινας συγγενείας ἀποτελεῖ.

§ 3. Πῶς δέ, φαίη τις: Ἀντίθεσις πρός τούς λέγοντας, μή ἐφίεσθαι πάντα εἰρήνης, καί τί ἐστιν ἑτερότης.

Τῶν ὄντων ἰδιότητα: Σημείωσαι, τί φησιν ἰδιότητα· ὅτι τό εἶναι ἕκαστον, ὡς ἔχει φύσεως, καί κατά τό αὐτό ὡς γέγονε. Ταῦτα κατά Ἀκεφάλων, τῶν καί ἀγνοούντων, τί ἐστιν ἰδιότης. Ἐπί πολύ δέ κατεξετάζει τήν περί τῆς ἰδιότητος κυριολεξίαν, σαφηνίζων αὐτήν.

Ἀλλά καί ταύτην εἰρήνης ἔφεσιν: Ἐντεῦθεν ἡ λύσις. Τῶν ἑαυτῶν δέ φησιν ἀντί τοῦ τῶν ἰδιωμάτων.

Ἀκινησίαν: Ἀκινησίαν φησί τό μή μεταπίπτειν τῆς οἰκείας φύσεως καί κινήσεως.

§ 4. Καί εἰ τά κινούμενα πάντα: Καλῶς εἶπε τά πάντα κινεῖσθαι οὐ μίαν κίνησιν, ἀλλ' ἰδίαν τινά καί κατάλληλον κίνησιν· τά μέν γάρ νοητά καί νοερά ἄλλως, τά δέ αἰσθητά τήν εἰς γένεσιν, ἤ καί ποιάν τινα κίνησιν κινεῖται, περί ὧν ἐν τῷ ἐνάτῳ κεφαλαίῳ διεξήλθομεν τελειότερον.

Καί τήν πάντων τῶν κινουμένων ἰδιότητα: Ὅτι ἰδιότης ἐστί καί ἡ κινητική ζωή τοῦ καθ ' ἕκαστον.

§ 5. Εἰ δέ τήν κατ' ἔκπτωσιν: Πρός τούς λέγοντας ἑτερότητα εἶναι τήν κατ' ἔκπτωσιν τῆς εἰρήνης, καί ἐντεῦθεν ἰσχυριζομένους, μή πᾶσιν ἐραστήν εἶναι τήν εἰρήνην. Σημείωσαι τάς δύο ἑτερότητας μίαν μέν τήν κατ' ἔκπτωσίν εἰρήνης, καί ἑτέραν τήν τῶν ὄντων ἑκάστου ἰδιότητα.

(14S_352> Τό γάρ πάντῃ ἄστατον: Θαυμασίως ἀθετεῖ τάς τῶν Ἑλλήνων καί τῶν τοιούτων αἱρετικῶν γνώμας, οἷον Οὐαλεντινιανῶν καί Μανιχαίων, τῶν τήν ὕλην ὑποθεμένων ἀρχήν, τά ἐναντία φέρουσαν ἐν ἑαυτῇ τοῖς τοῦ Θεοῦ· ἀστασίαν γάρ καί περιφοράν καί ἀπειρίαν καί ἀορτιστίαν, καί ταῦτα πάντα διηνεκῆ τήν ὕλην ἔφησαν, ὅπερ ἀποδείκνυται ψευδές ἀληθῶς παντελῶς. Οὐδέν γάρ ἐστιν, οὐδέ γέγονεν, ὅ μή ἀφ' οὗ παρήχθη καί διακεκοσμημένον ὑπό Θεοῦ παρήχθη εἰς εἶδος καί τοῦ ὄντως ἔχειν ὡς παρήχθη, προνοίας ἔτυχεν ἀπό Θεοῦ.

Ἀμαυροῖς εἰδώλοις: Ἀντί τοῦ ἀμυδροῖς εἰκονίσμασιν· ἐφίενται γάρ τῆς πρός τάς ρεούσας καί φθειρομένας ἡδυπαθείας, ἀπολαύσεως καί συναφείας, καί τό πρός