14

Καί ὑπερουράνια φῶτα: Σημείωσαι, ὅτι καί τάς ψυχάς καί τούς νόας ἅπαντας ὑπερουράνια φῶτα καλεῖ, καί φησιν ἑνοῦσθαι τάς ζωούσας οὐσίας ταύτας ἁπάσας, ὡς εἴρηται ἐν τῷ παραδείγματι τῶν ἐν οἴκῳ τινί πολλῶν λαμπτήρων ἀλλήλοις ἀμιγῶς τε καί ἀσυγχύτως ἑνουμένων, θεοειδεῖς τε οὔσας καί μετεχούσας ἀναλόγως ἑαυτοῖς τῆς τοῦ Θεοῦ ὑπερηνωμένης ἑνώσεως, ἅστινας, ἑνώσεις δηλονότι, ἐπί τά ἀσώματα, ἅ καί δι' ἀλλήλων ἀσυγχύτως χωρεῖ.

§ 5. Ὑπερουσίου θεογονίας: Σημείωσαι, ὅτι ὑπερούσιον θεογονίαν καί πηγήν τόν Πατέρα καλεῖ, καί ὅτι οὐκ ἀντιστρέφει τά ὀνόματα.

Ἑνώσεις τε καί διακρίσεις: Τά περί τῆς ἀφράστου Τριάδος μέχρι τριῶν ὑποστάσεων προόδου νῦν θεολογεῖ, ὅτιπερ ὁ Θεός καί Πατήρ, κινηθείς ἀχρόνως καί ἀγαπητικῶς, προῆλθεν 14S_070 εἰς διάκρισιν ὑποστάσεων, ἀμερῶς τε καί ἀμειώτως μείνας ἐν τῇ οἰκείᾳ ὁλότητι ὑπερηνωμένος καί ὑπερηπλωμένος, τοῦ οἰκείου ἀπαυγάσματος εἰς ὕπαρξιν προελθόντος, ὡς εἰκόνος ζώσης, καί τοῦ παναγίου Πνεύματος προσκυνητῶς καί ὑπεραεννάως ἐκπορευομένου ἐκ τοῦ Πατρός, ὡς μυσταγωγεῖ ὁ Κύριος· ἀγαθότητι δέ ἐπληθύνθη ἐπί τρισυπόστατον θεαρχίαν ἡ αἰτία πάντων καί πηγή. Ταῦτα καί ὁ θεολόγος Γρηγόριος ἐν τοῖς Κατά Εὐνομίου λόγοις φησίν. Ἔστι δέ καί κατά ἄλλον λόγον θεία διάκρισις, ἡ διά πλῆθος ἀγαθότητος πρόοδος τοῦ Θεοῦ εἰς τήν πολυείδειαν τῆς δημιουργίας τῆς ἀοράτου καί ὁρατῆς. Κοιναί δέ εἰσι τῆς τρισυποστάτου καί διακεκριμένης ἑνάδος αἱ δημιουργικαί πρόνοιαί τε καί ἀγαθότητες· ἡ γάρ παμβασιλίς Τριάς ἐν μεθέξει τῶν δυναμένων μετέχειν γίνεται ἀσχέτως τε καί ἀμεθέκτως· ταὐτόν γάρ δηλοῖ ἑκάτερον· μετέχεται γάρ ὁ Θεός ἀσχέτως οὐ κατεχόμενος ἐν τόπῳ τῷ μετέχοντι, οὐδέ αἰσθητῶς μετεχόμενος, ἀλλ' ὅλος ἐν μετοχῇ ἑκάστου ὤν καί ἐξῃρημένος τῶν ἁπάντων· ὥσπερ φωνῆς μεγάλης γενομένης ἅπαντες μετέχουσιν οἱ παρόντες κατά τήν οἰκείαν δύναμιν, καί ἀνήρ καί νήπιον καί ἄλογα, ἀλλ' οἱ μέν ἐρρωμενέστερον, οἱ δέ ἀμυδρότερον, πρός τήν τῆς ἀκουστικῆς ἐνέργειαν, καί ἔστι μεθεκτή ἡ φωνή, καί ἐφ' ἑαυτῆς ἀμέθεκτος μείνασα.

Ἐκ τῶν μετοχῶν καί τῶν μετεχόντων: Τό κατ' οὐσίαν μέν ἡ θεότης οὐ μετέχεται, οὔτε νοεῖται· μεθεκτή δέ ἐστιν ἐν τῷ ἐξ αὐτῆς εἶναι τά πάντα, καί ὑπ' αὐτῆς συνέχεσθαι εἰς τό εἶναι.

Ἐν ἑκάστῳ τῶν ἑκτυπωμάτων: Παραδειγματικῶς φησι, πῶς ἀμεθέκτως μετέχεται ὁ Θεός.

§ 6. Οὐκ ἔστιν ἡ σφραγίς: Ἀντίθεσις καί λύσις ἐκ τοῦ παραδείγματος τῆς σφραγῖδος.

14S_072 Ἀπομόργματα: Ἀπομόργματα ἐνταῦθα τά ἐκτυπώματα λέγει. Καί μήτε ἀντίτυπα: Ὡς λίθοι καί ξύλα, ἤ πάλιν τά τῆς ὑγρᾶς οὐσίας, ὧν οὐδέν

ἐπιδέχεται τήν ἐκ δακτυλίου σφραγῖδα. ∆ιακέκριται δέ: Σημείωσαι, ὅτι διακέκριται τῆς ἁγίας Τριάδος ἡ

ἐνανθρώπησις τοῦ Λόγου ὁλικῶς καί ἀληθῶς. Τό καθ' ἡμᾶς: Ἐνταῦθα περί τῆς οἰκονομίας πάλιν διαλαβών, τῷ Θεῷ Λόγῳ

ταύτην προσάπτει, μήτε Πατρός, μήτε τοῦ Πνεύματος ἐπικοινωνησάντων, πλήν κατά βουλήν μόνην. Σημείωσαι δέ τήν ἀκριβῆ τῆς οἰκονομίας διήγησιν, ὅτι οὐσιώθη ὁ ὑπερούσιος Θεός Λόγος ἀναλλοιώτως, ἐπεί μεμένηκε Θεός, καί οὐσιώθη καθ' ἡμᾶς ἐξ ἡμῶν ὁλικῶς, τουτέστι, σῶμα καί ψυχήν λογικήν κατά ἀλήθειαν ἐσχηκώς, καί ὅτι Θεός Λόγος ἐστί κατ' ἀλήθειαν ὁ παθών, δηλονότι σαρκί, καί ὅτι ἀνθρωπική αὐτοῦ ἐστι θεουργία πάντα τά ἐν τῇ οἰκονομίᾳ, καί ὅτι οὐκ ἐκοινώνησεν εἰς ταῦτα Πατήρ, οὔτε τό Πνεῦμα τό ἅγιον, εἰ μή τῇ εὐδοκίᾳ καί βουλήσει τῆς σαρκώσεως καί εἰς τό