35. Ad sanctum Nicolaum.

1. Ave, admirabilis
Myraeae o humilis

Praesul civitatis,
Nicolae, Patera
Genuit te libera

Multae honestatis;
Dejecta Infantia
Proficis In gratia

Magnae sanctitatis,
Ergo sanctis meritis
Tuis de praeteritis

Me solve peccatis.
2. Ave, qui puellulis
Tribus, ne prostibulis

Dentur, subvenisti ;
Tres solvis de carcere,
Ducens studes solvere

Tres de morte tristi ;
Hinc me duc de crimine
Et de consuetudine

Mala dono Christi,
Ut mea possessio
Christus sit et portio,

Da, quem possedisti.
3. Ave, te vocantibus
Et periclitantibus

Qui ades volenter,
Tua ne provincia
Pereat inedia

Panem das prudenter ;

A peccati vinculis
Cunctisque periculis

Salva me recenter,
Non Sathan me terreat,
Neque malum sorbeat

Ultra violenter.
4. Ave, tu qui fatuas
Zelo Dei statuas

Frangis Idolorum,
Mortuum resuscitas
Et In fundo visitas

Mersum fluviorum ;
Cordis mei frivola
Tuorum VI Idola

Frange meritorum,
Me In bono robora,
Et a fraude libera

Adversariorum.

5. Ave, nam de tumulo
Tuo fluunt sedulo

Olei liquores,
Sanantes hydropicos
Atque epilepticos

Cunctosque dolores ;
Sana ergo omnia
Mentis meae vitia

Et carnis languores,
Vana mundi spernere
Da et coeli carpere

Fructus gratiores.