35. De sancto Floriano.

1. Ave, sancte Floriane,
Tu princeps militiae,
Es a flore dictus sane,
Florens flore gratiae.
2. Quater deni crediderunt
Tuis ex militibus,
Ob hoc tecumque fuerunt
Destinati gentibus.

3. A praefecto Aquilino
Urbis pulsi vergitis,
Flante spiritu divino
Lauriacum pergitis.

4. Tunc pro fide praesentatus
Cum commilitonibus
Eisque concruciatus,
Traditus carceribus,

5. Es confessus fidem Christi
Nec ductus blanditiis,
Sed bis caesus perstitisti
Laetus In suppliciis.
6. Tunc tyrannus te transfigi
Praeacutis fustibus
Jubet, caedi et affligi
Et submergi fluctibus.

7. Ei, qui praecipitavit

Te, mox visus crepuit,
Unda corpus deportavit
Saxo et Imposuit.
8. Aquila mox supervenit,
Custos tibi dedita,
Donec vidua advenit,
Per te Ipsum monita.
9. Quae virgultis Involvebat
Corpus, ut clam fugeret,
Nam tyrannidem pavebat,
Sed cum Iter faceret
10. Aestus, situs Interrupit
Vires animalium,
Orat Illa, fons erupit
Bruta potant fluvium.
11. Cum ad locum pervenerunt
Sepulturae debitum,
Mox Immota perstiterunt
Funusque depositum
12. Tumulatur, et crebrescunt
Signa Dei opere,
Quadraginta requiescunt
Milites In carcere.

13. Lauream pro Lauriaco,
Florem tui nominis,
Loco gestans non opaco
Palmamque certaminis,
14. Fac, ne unquam exarescam
A virtutum floribus,
Sed ut jugiter florescam
Fructuosis actibus.

15. Non corrumpant me secunda
Terreant nec aspera,
Gratia detur fecunda,
Sanctitatis munera,
16. Ut supercoelesti pane,
Fontis vitae copia.
Tecum, sancte Floriane.
Perfruar In patria.