30. De sancto Vincentio.

1. Salve, sancte o Vincenti,
Levitarum gloria,
Mundum tibi devincenti
Nomen dat victoria.
2. Professorem te veracem
Orthodoxae fidei
Iussit velut contumacem
Machina equlei
3. Dissipari Dacianus,

Et cum tortus pateris,
Insultabat mox profanus,
Sed subridens asseris:
4. Hoc est, semper quod optavi
Et quo plus Irasceris,
Eo minus nunc expavi,
Nam plus misereberis.
5. Ergo, miser, debacchare,
Et virtute gratiae
Me videbis superare
Teque victum hodie.
6. Hinc ferrata Infiguntur
Ad costarum Intima,
Sauciata jam panduntur
Intestina plurima.

7. Post ad flammas praeparatas
Properas alacriter,
Sale sparso incitatas,
Ut vastent atrociter.

8. Hinc juncturae resolvuntur
Per Inflicta vulnera,
Jam Interna elabuntur
Pia torta viscera.
9. Testae durae substernunlur
In obscuro carcere,
Ligno pedes adstringuntur,
Ut sic degas misere.

10. Sed suavitate florum
Luceque perfunderis,
Et solutus angelorum
Visione frueris,
11. Super flores Incedendo

Dum psallis cum ceteris,
Crediderunt haec videndo
Mox cubtodes carceris.
12. Tunc In lecto molliore
Te reponunt Inclytum,
Christi plenum sic amore
Tradidisti spiritum.
13. Sed nec corpus sepelitur,
Bestiis exponitur,
Ac per corvum custoditur,
Quod a nullo laeditur.
14. Tunc molari alligatur
Et In mare mergitur,
Litus petens revelatur
Cum honore conditur.

15. Quaeso mihi, martyr Christi,
Per te detur vincere
Mundum, hostes, quos vicisti,
Carnemque subjicere.

16. Fac me semper evitare
Hujus vitae devia
Tecumque participare
Summae vitae gaudia.