34. De sancto Sebastiano.

1. Salve, athleta optime,
Sancte Sebastiane,
Vallatus fide Intime,
Sic dictus es non vane.
2. Nam deferebas chlamydem
Ob hoc tu militarem,
Ut martyres tyrannidem
Constanter saecularem
3. Sufferrent per te moniti
Ac fide roborati,
In carne poenis subditi,
Sed mente consolati.
4. Cum decollandi fuerant
Marcus, Marcellianus,
Uxores, nati aderant,
Mater paterque canus,
5. Conantes hos reflectere
Blanditiis verborum,
Coeperuntque mollescere
Per haec corda virorum.
6. Erumpens tunc In medium
Et Illos stabilisti,
Divinum per alloquium
Parentes convertisti.

7. Zoe uxori tribuis

Nicostrati loquelam,
Ambos ad vitam Imbris
Per fidei medelam,
S. Praefectusque Chromatius
A morbo liberatur.
Dum Idolorum plenius
Congeries vastatur.
9. Cum patre mox Tiburtius
Et multis baptizatur,
Per prunas it alacrius,
Post capite privatur.
10. Affixus stipes tenuit

Marcum, Marcellianum,
Quos martyres exhibuit
Per Diocletianum.
11. Qui jussit a militibus
In campo te ligari,
Ac telis multiplicibus
Ad mortem sagittari.
12. Telosus tunc hericio
Consimilis parebas,
Sed hunc post In palatio
De malis arguebas.

13. Tunc fustibus Interfici
Jubebat te Augustus
Et In cloacam projici,
Ne colereris justus.
14. Luciae tunc per somnia
Jubes, ut ad sanctorum
Corpus tuum vestigia
Condat apostolorum.

15. Te quaeso, me corrobora
In fide et virtute,
Ut cuncta mea tempora
Consumam cum salute.
16. Ab Inimici jaculis

Me jugiter praeserva
A cunctisque periculis,
In bono me conserva.

17. A nocte mortis transeam
Ad verae lucis mane
Et velut sol refulgeam
Tecum, Sebastiane.