66. De sancta Christina.

1. Ave, virgo celebris,

A Christo Christina,
Quam de mundi tenebris

Gratia divina
Vocat mirabiliter

Christi ad amorem
Illustrando taliter.

Vultus ob decorem
Apta eras nuptui,

Sed nulli virorum
Te vult pater, cultui

Ut vaces deorum.
Nam et In sublimibus

Turris te locavit
Tuis cum sodalibus,

Quas diis dedicavit.

2. Salve, sacrificium

Cum diis abhorrebas,
Deum, patrem, filium,

Spiritum colebas,
Verba blandientia

Patris respuisti,
Aurea sculptilia

Tu comminuisti ;
Multa te post verbera

Pater carceravit,
Membra tua tenera

Radens dissipavit,
Super rotam posuit

Ignemque subjecit,
Sed tibi non nocuit,

Multos Interfecit.

3. Gaude, quae cum eminus

Mergeris In mare,
Tunc te Christus Dominus

Venit baptizare,
Angelo praecipiens

Ut te relocaret,
Quod et pater audiens,

Ut te decollaret

Mane tradit carceri,

Sed nece praeventus
Te reliquit alteri,

Qui et malolentus
Pice jussit ferream

Cunam Inflammari,
Carnemque virgineam

In hac agitari.

4. Vale, nam te virginem

Duci cum jubebat
Nudam ad Apollinem,

Idolum ruebat,
Quod judex percipiens

Tremuit, expavit,
Reprobam accipiens

Mortem exspiravit.
Cui cum succederet

Judex Julianus,
Et fornacis traderet

Igni te profanus,
Adsunt coeli spiritus

Tecum hymnizantes,
Quinque dies penitus

Illaesam servantes.

5. Felix, quam nec viperae

Laedere quiverunt,
Incantantem propere

Sed Interemerunt,
Suscitas hunc hominem

Cunctis Improvise.
Fundunt lac, non sanguinem

Mamillae praecisae.
Lingua dum praeciditur,

Famen non truncatur,
Qua dum judex jacitur,

Mox monoculatur ;
Tunc plus In te saeviens

Tres sagittas jecit,
Cor et latus fodiens

Martyrem te fecit.

6. Eja, rosa moribus

Vernans sine spina,
Aurem meis precibus

Supplico Inclina,
Fac ne carnis polluat

Foeda me sentina,
Nec me mundus subruat

Fraude serpentina.

Ne fiam spiritibus

Tartari rapina,
Sis meis defectibus

Mentis medicina,
Ne In morte peream,

Tu ad me festina
Sed ut tecum gaudeam,

Inclyta Christina.