39. De sancto Christophoro.

1. Salve, quem tam mire Deus
Traxit, o Christophore,
Chananaeus giganteus
Es procerus corpore.
2. Voluisse te servire

Regi magno legeris,
Invenisse, qui praeire
Videbatur ceteris.
3. Qui cum Sathanam expavit
Signo crucis edito,
Et cum Sathan deviavit
Signo crucis cognito,
4. Hunc et Illum reliquisti,

Regem Christum quaeritas,
Cui per hoc deservisti,
Quod trans flumen portitas

5. Omnem Illuc venientem,
Qui transire voluit,
Donec puerum Ingentem
Transfers, qui te studuit
6. Sic gravare, ut transire
Vix valeres fluvium;
Me pressisti, Inquis, mire
Velut pondus montium.
7. Ait: sum quem regem dignum
Credis cunctis praeferens,
Virga tua sit In signum
Flores, fructus proferens.
8. Samum venis, linguam nescis,
Oras, ut Intelligas,
Idolatriam horrescis,
Ut fideles erigas,

9. Ad certamen defigebas

Virgam, quae mox floruit,
Et cum vinctus comparebas
Coram rege corruit.

10. Qui te mandat carcerari,
Et, qui te adduxerant,
Milites mox decollari,
Qui per te crediderant.
11. Aquilina et Niceta,
Missae te allicere,
Convertuntur, mente laeta
Perimuntur propere.
12. Ferreis es virgis caesus,
Superjectus ferreo
Et Ignito scamno, laesus
Tamen non es Ideo.
13. Hinc sagittae jaciuntur
Contra te innumerae,
Sed In vanum transmittuntur,
Resident In aere.
14. Cum rex tibi Insultavit,
Una retro rediens
Ejus oculum caecavit
Mox sagitta feriens.
15. Ense te rex Christo dedit,
Et de tuo sanguine
Visum unxit, vidit, credit
Mox In Christo nomine.
16. Quaeso per te nunc a Deo,
Ut sic sibi serviam
Semper toto posse meo,
Ut In fine audiam:
17. Serve bone et fidelis,

Intra nunc In gaudium
Domini tui In caelis,
Dantis regni praemium.

18. Vultu tuo me consigna
Omni loco, tempore,
Ne attingant me maligna,
O sancte Christophore.