43. De sanctis Johanne et Paulo.

1. Salvete, pleni gratia,

Johannes atque Paule,
Quos Constantini filia.
Imperialis aulae

2. Regina, primicerios

Praepositos habebat,
Suosque vos VIcarios
Ut natos diligebat.

3. Quae dum per Agnem virginem
Cum corporis salute
Suae mentis Imaginem
Ex fidei virtute

4. Plene recuperaverat,
Ipsamque Gallicanus
In conjugem petierat,
Licet adhuc paganus,

5. Ipsa vos sibi tradidit

Ad bellum cum transiret,
Qui per vos Christum credidit,
Victorque cum rediret,

6. Thorum fugit conjugii
Vivens In castitate
Coronamque martyrii
Adeptus est beate.

7. Accersit, ut alliciat,
Vos Caesar Julianus,
Deterret, ut subjiciat,
Apostata profanus.

8. Sed blandimenta spernitis
Nec minas formidatis,
Inducias non quaeritis,
Indultas recusatis.

9. Interea substantiam
Mendicis erogastis,
Per quod mentis constantiam
In Christo solidastis.

10. Caesar vero tirunculum
Misit Terrentianum,
Qui aureum statunculum
Fert vobis sed In vanum.

11. Nam nec Incensum promitis
Nec genua curvatis,
Ob quod per hunc occumbitis
Capitibus truncatis.

12. Sic vos In domo propria
Noctu clam tumulavit,
Fatens, quod In exsilium
Ut reos relegavit.

13. Sed clamans ejus filius
A daemone torquetur,
Terrentianus anxius
Mox scelus confitetur.

14. Creditque doctus coelitus,
Et puer liberatur,
Per eum vester obitus
Et vita exaratur.

15. Nunc rogo vos suppliciter,
Ut per vos augeatur
In me fides, quae jugiter
Amore operatur.

16. Ne me adversa terreant
Nec elevent secunda,
Sed acta mea placeant
Deo mensque fecunda

17. Ut cum defossus fuero,
In pace requiescam,
Vobiscum, dum surrexero,
In Christo permanescam.