10. De sancto Wenzeslao.

1. Salve, princeps Bohemorum,
Sancte pater egenorum,

Plenus miseramine,
Wenceslae o praeclare,
Tu dignare, me ditare
Divino spiramine,

2. Ut te possim adamare,
Toto corde et laudare

Cunctis In virtutibus,
Tua vero praedicare
Signa atque propalere

Monstra ; quod cum omnibus

3. Tuas laudes explicare
Nequeo nec enodare,

Mihi ni subvenias.
Veni ergo, princeps, veni,
Cordis mei et egeni

Sensum nunc aperias,

4. Meam vero mutem linguam
Reserando fac condignam,

Ut te laudem carmine
Isto, nam du dignus laude,
Ob hoc, sancte princeps, gaude

Me reple sancto flamine.

5. Cum volebat Illustrare
Christus ac Illuminare
Patriam Bohemicae
Gentis, de alto prospexit,
Te In esse mox provexit
Verus sol justitiae.

6. Tuum vero Illustravit
Cor et Illud praedotavit

Magnis cum virtutibus
Et post mortem exaltavit
Patris cum te sublimavit

Magnis cum honoribus.

7. Hoc Initium virtutum.
Noxae dum sprevisti lutum,

Sed ea licentia
Parentum catholicarum
Sanctarum ecclesiarum

Visitasti limina.

8. Ubi lecta obfirmasti.
Ea quippe ruminasti

Prudens ut ovicula,
Conferendo reserasti
Multis, prius quae servasti

Tui cordis cellula.

9. Mihi, quaeso, nunc revela,
Princeps sancte, et non cela

Mentis salutifera,
Quibus merear salutem,
Omnem vero et virtutem,
Veni et accelera.

10. Qui crevisti In salute,
Semper vadens de virtute

In virtutem, domine,
Excellendo bonitate,
Parendo simplicitate

Divino hoc numine.

11. Fidus eras, justus, prudens
Deo sedulus adhaerens,

Comes eras mitium.
Et praeclarus honestate,
Praefulgens et sanctitate,
Socius humilium.

12. Deo, quae Dei, reddebas,
Augusto restituebas

Et, quae erant Caesaris.
Contra superbos erectus,
In adversis semper rectus,
Reparatus prosperis.

13. Caritate conflagrabas
Toto corde rutilabas

Compassionis gratia.
Vinctos vero exsolvebas
Damnatosque eruebas
Ductos ad sententiam,

14. Ac cathenas dirupisti,
Carceres et destruxisti
Tuas per provincias,
Multos atque redemisti
Occidendos vel petisti
Dierum Indutias.

15. Quis haec posset enarrare,
Quae fecisti, enodare,

Vivens tu miracula
Et post mortem ostendisti,
Dum petentium audisti

Vota et oracula.
16. Audi meum jam precatum,
Wenceslae, et beatum

Me fac, pie Domine,
Munda me ab omni sorde
Extra, Intus et In corde

Tuo cum oramine.
17. Ut Jezabel tua mater
Et ut Cain tuus frater

Tuis bis operibus
Invidebant, te arcebant
Ab Istis, prout valebant,

Omnibus cum viribus.
18. Varia quippe (tu) fecisti
Ob amorem Jesu Christi

Omnibus In actibus,
Quos In multis ostendisti,
Ut In hoc quod surrexisti

Pluribus In noctibus,

19. Ligna vero colligasti
In silva atque portasti
Humeris pauperibus
Et domesticis egenis
Ac miseriis tunc plenis
Multis et egentibus.
20. Affer mihi nunc egenti,
Pie tibi supplicanti
Lignum jam vivificum,

Pravae meae vanae menti,
Omni virtute carenti,
Et flamen deificum.

21. Ad agellum properabas,
Fodiendo seminabas

Noctis In silentio,
Hora messis et metebas,
In farinam redigebas,

Divino officio

22. Dans oblatas faciebas,
Vase solus colligebas

Maturas In vineis
Manibusque exprimebas
Et post hoc distribuebas

Omnibus ecclesiis.

23. Propter hoc tu Deo gratus

Eras cunctis et amatus

Et pro vita simplici,
Omnibus quam exhibebas,
In qua Christo serviebas

Et non corde duplici.
24. Fac me, sancteprinceps, gratum
Christo et meum reatum

Deleas coelestibus
Tuis donis, ut In thronis
Cunctis fruar tecum bonis,

Sedibus regalibus.
25. Wenceslae, tibi latum

Christus ob hoc atque gratum

Mox dedit stipendium,
Ut prae multis diligebas,
Sic prae cunctis tu sumebas

Tuae testimonium
26. A ministris sanctitatis
Desuper de coelo datis,

Cunctis quod prodigium
Quia duo te minabant
Inter se, tecum Intrabant

Caesaris palatium.

27. Vultum tuum splenduisse,

Qui dicebat et vidisse

Se suis principibus.

28. Wenceslae praeamande,
Signum crucis venerandae.

Princeps clementissime,
Ut per hoc sim Insignitus
Contra hostes et monitus,

Cordi meo imprime.
29. Satan tuum Incitavit
Fratrem, qui te Invitavit

Suum ad convivium,
Manu sua qui foedavit
Hoc, dum solus te necavit

Gladium per proprium
30.Martyremque consecravit,
Te ad coelum destinavit

Sanctum per martyrium.
Dum te dira nece stravit.
Ac per hoc se adaequavit

Cain per officium,
31. Sanguis tuus, qui adspersus,
Est ablutus nec detersus

Ter In parietibus.
Hoc In signum sanctitatis
Tuae atque bonitatis

Cunctis et videntibus,
32. Ut quasi Abel clamare
Videretur: tu dignare

Sanctis cum cruoribus
Vindicare hunc cruorem
Cunctis atque In terrorem

Tuis occisoribus.
33. Fac me hunc cruorem Ita
Venerari In hac vita

Tuum et martyrium,

Ut post hanc videre tecum
Omnes mei possint mecum

Christum Dei filium.
34. Post tres annos elevatum
Corpus tuum et translatum

Viti ad ecclesiam
Civitatis tunc Pragensis,
Ubi velut fortis ensis

Gubernas Bohemiam.
35. Ibi requiescis vero
Et a plebe et a clero

Laudaris cottidie,
Per te Ibi fiunt multa
Manifesta et occulta

Signa quippe hodie,

36. Ibi dantur nec negantur
Omnia, quae postulantur,

Omnibus fidelibus,
In quantaque gravitate
Ac vera necessitate

Pie te quaerentibus.

37. Sancte princeps Wenceslae,

Audi preces et me trahe

Cito de miseria
Hujus mundi tam Immundi,
Cujus fluctus furibundi,

Qui plenus malitia.
38. Ad te trahe ad supernam
Vitam memet et aeternam,

Ut tecum per saecula
Vivam vita aeternali,
Ubi nil est omnis mali

In aeterna gloria.