SERMO LXII.

IN DOMINICA VIII

POST TRINITATEM.

Omnis arbor quce non facit fructum bonum, excidetur et in ignem mittetur. Matth. vii, 19.

Tria sunt hic notanda :

I. Quid per bonam vel malam arborem intelligatur ? II. Per quid bona vel mala arbor cognoscatur ? III. Quod praemium, vel quod supplicium bonis aut malis arboribus promittatur ?

De primo nota, quod quilibet homo arbor appellatur et est. Unde legitur Marc.VIII, 24, quod quidam caecus illuminatus a Domino, cum interrogaretur si aliquid videret, respondit : Video homines velut arbores ambulantes. Bonus igitur homo est bona arbor, et malus homo est mala arbor. Bonus autem homo est arbor, sub qua sancta Trinitas cum gratia requiescit. Unde legitur Gen. xviii, 2 et seq., quod apparuerunt Abrahae tres viri: quos cum vidisset, cucurrit in occursum eorum de ostio tabernaculi, et adoravit in terram. Et dixit : Domine, si inveni gratiam in oculis tuis, ne transeas servum tuum : sed requiescite sub arbore.... Praeparavitque eis panes de simila subcineritios, et coxit vitulum tenerrimum et optimum, et attulit butyrum et lac, et vitulum quem coxerat, et posuit coram eis. Per Abraham quilibet fidelis intelligitur. Per tres autem viros

sancta Trinitas figuratur, videlicet Pater Filius, et Spiritus sanctus. Debet autem quilibet fidelis sanctam Trinitatem ac individuam unitatem jugiter implorare, ut sub cordis sui arbore dignetur requiescere.

Ut autem sancta Trinitas in nobis libentius requiescat, debemus ei quatuor proponere.

Primum est panis de simila preparatus, per quem castitatis munditia figuratur. Hic autem debet esse subcineritius, quia ad hoc, ut homo castitatem servet, necessarium est ei quod suas mortis jugiter recordetur.

Secundum est vitulus tenerrimus et optimus, per quem ipsa carnis mortificatio designatur, quia caro est quasi quidam lasciviens vitulus, qui per abstinentiam est occidendus, et in aqua lacrymarum decoquendus. Juvenes propter Deum corpora sua macerantes proponunt Domino vitulum tenerrimum atque optimum. Senes vero sua corpora Deo offerentes proponunt Domino durum bovem, qui aratrum saeculi diu traxit.

Tertio proponendum est Domino butyrum, per quod viscerosa misericordia signatur, ut videlicet butyri vice dulcis eleemosynis nostris interiores et exteriores pauperum angustias perungamus.

Quarto debemus Domino lac proponere, per quod subditorum instructio demonstratur. Pueri quippe lacte aluntur. Ita quilibet debet pueros suos ac reliquam familiam suam fideliter erudire, ut videlicet Deo serviant in omni morum honestate et vitae sanctitate ; alias redditurus est rationem de omnibus ipsoram coram Deo.

Malus etiam homo est arbor, sub qua daemones commorantur. Unde dicitur Isa.XXXIV, 14 et 15 : Ibi cubavit lamia, et invenit sibi requiem. Ibi habuit foveam ericius, et enutrivit catulos, et cir-cum fodit, et fovit in umbra ejus : illuc congregati sunt milvi, alter ad alterum. Lamia, quas est crudelissima bestia, desaeviens etiam in corpora mortuorum sepulta, signat diabolum, qui desaeviet in animas peccatorum in inferno sepultas. Per ericium, qui multis duris setis et acutis est circumdatus, diabolus etiam figuratur, qui mille tormentis inquietabit injustos. Per milvos qui rapiunt pullos et lacerant eos, etiam dsemones intelliguntur, qui impios ad alas Domini fugientes perpetuo lacerabunt. Et certe omnes praedicti dsemones habitant modo in cordibus peccatorum.

II.

De secundo nola, quod quaslibet arbor utrum bona sit aut mala, ex fructu suo cognoscitur. Non potest enim, ut dicit Veritas in hodierno Evangelio, arbor bona fructus malos facere : neque arbor mala fructus bonos facere '. Unde etiam dicit Dominus, Matth. vii, 20 : Ex fructibus eorum cognoscetis eos.

Quis autem sit fructus bona? arboris, ostendit Paulus ad Galat.V, 22 et 23, ita dicens : Fructus autem spiritus, id est, arborum illarum sub quibus requiescit Spiritus, est charitas, quae de terra cor ad coelum evocat. Gaudium, id est, puritas scientia?. Pax, quando se homines invicem non inquietant. Patientia adversorum. Longanimitas exspectationis de promissis Dei. Bonitas, id est, dulcedo animi. Benignitas, largitas rerum. Munsuetudo, quando homo non est intractabilis, sed potius tractabilis. Fides, de invisibilibus certitudo. Modestia, quando homo modum in dictis vel in factis servat. Continentia, quando homo ab illicitis se abstinet. Castitas, quando homo recte utitur licito. Ecce duodecim fructus bonas arboris, qui sunt expositi secundum Glossam.

Item alii tres boni fructus ponuntur ad Ephes.V, 9, ubi dicit Paulus : Fructus lucis est in omm bonitate,et justitia, et veritate, ut videlicet homo sit bonus corde, justus opere, et verax ore. Non igitur debet gaudere arbor, si tantum habet folia, id est, bona verba, nisi eliam habeat bonos fructus, id est, opera bona. Unde Dominus dicit hodie in Evangelio Matth. vii, 21 : Non omnis, qui dicit mihi, Domine, Domine, intrabit in regnum. coelorum : sed qui facit voluntatem Patris mei, qui in coetis est, ipse intrabit in regnum caelorum.

Quis etiam sit fructus, per quem homo mala arbor esse cognoscatur, manifestat Apostolus ad Galat,V, 19 et seq., ita loquens : Manifesta sunt opera carnis, id est, illorum qui secundum carnem vivunt, et propterea esterna morte morientur. Quas sunt fornicatio, opus scilicet luxuriae. Immunditia, quas est contra naturam. Impudicitia, non pudice vivere. Luxuria, quaslibet superfluitas, idolorum servitus ad litteram, vel avarus. Veneficia, ad litteram, vel prava consilia, inimicitias perseverantes. Contentiones, in verbis : aemulationes, quando duo ad malum tendunt. Iras, scilicet subita tempestas animi. Rixas, quando in invicem se homines ex ira percutiunt. Dissensiones, quando partes et tumultus faciunt in Ecclesia. Sectas, id est, haereses. Invidias de alienis bonis. Homicidia, ad litteram, vel mendosae detractiones. Ebrietates, assiduas comessationes superfluas, et his similia, quas praedico vobis, ante judicem, dum licet poenitere : sicut prasdixi: quoniam qui talia agunt, regnum Dei non consequentur : ergo damnabuntur in inferno. Ecce habes duodecim fructus malas arboris secundum Glossam expositos.

III.

De tertio nota, quod praemium bonarum arborum erit, quod videlicet transplantabuntur in paradisum Domini. Unde Jerem.xvii, 7 et 8 : Benedictus vir. qui confidit in Domino, propter securitatem conscientias : et erit Dominus fiducia ejus, in separatione corporis et animas : et erit quasi lignum, quod transplantatur super aquas refectionis aeternae : quod ad humorem consolationis divinas mittit radices suas, id est, palatum animas : et non timebit cum venerit aestus discretionis judiciariae : et erit folium ejus viride, id est, numquam silebit a Dei laude : nec aliquando desinet facere fructum, id est, semper jucundabitur in fructibus illis, quos attulit ex messe militantis Ecclesias.

Supplicium quoque malarum arborum erit, quod succidentur securi mortis aeternae, quam exacuerunt per peccata sua : succisas vero mittentur in ignem aeternum. De hac succisione et ignis adustione dicit Joannes Baptista, Matth. III,8, 10 : Facite fructum dignum paenitentiae... Jam enim securis ad radicem arborum posita est. Omnis ergo arbor, quas non facit fructum bonum, excidetur, et in ignem mittetur. 0 quam infelix erit ille, qui mittetur in ignem asternum, nimia ferocitate in miseros peccatores saevientem!

Rogate ergo Dominum, ut tamquam bonas arbores, sic modo faciamus fructus honoris et honestatis, ut transferri mereamur in paradisum perpetuas amoenitatis. Quod nobis praestare dignetur idem Jesus per saecula benedictus. Amen.