SERMO IX.

DE CIRCUMCISIONE

DOMINI.

Vocatum est nomen ejus Jesus, quod vocatum est ab Angelo priusquam in utero conciperetur .Luc. ii, 21.

III

Quod missus Gabriel Angelus ad Ma riam, praemissa salutatione, videlicet, Ave gratia plena, etc. dixit ad eam : Ecce concipies, et paries filium, etc. Legitur etiam Matth.I,20 et 21, quod Angelus apparens Joseph ait: Joseph fili David, noli timere accipere Mariam conjugem tuam : quod enim in ea natum est, de Spiritu sancto est. Pariet autem Filium: et vocabis nomen ejus Jesum, ipse enim salvum faciet populum suum a peccatis eorum. Ecce bis praenuntiatum fuit, quod filius Marias deberet appellari Jesus. Vocatus est igitur iste hodie a parentibus suis Jesus. Quantas vero dignitatis sit hoc nomen, declarat Apostolus ad Philip. II,9 et 10,ita dicens : Donavit illi Pater nomen, quod est super omne nomen : ut in nomine Jesu omne genu flectatur caelestium, terrestrium, et infernorum. Nota ergo, quod hoc vocabulum Jhesus ex sex litteris est, pro quibus si sex dictiones ponantur, videbimus quantas virtutis sit hoc nomen. Ponamus igitur 1. pro I, Justissimus. 2. pro H, Honestimus. 3. pro E, Elegantissimus. 4. pro S, Sapientissimus. 5. pro V, Veracissimus. 6. pro S, Suavissimus. Et colligere possumus, quanta efficacia lateat in hoc nomine Jhesus.

I. Primo Jesus dicitur Justissimus. Necessarium enim nobis erat, ut nos injustos in viam justitias revocaret, ac per suam justitiam Deo Patri moriens in cruce reconciliaret. Unde dicit I Pet. iii, 18 : Semel pro peccatis nostris mortuus est, justus pro injustis, ut nos offerret Deo. Quod autem justus fuerit, ipse Centurio testabatur, cum vidit eum expirare. Dicit enim Luc. xxiii, 47 : Videns Centurio quod factum fuerat, glorificauit Deum, dicens : Vere hic homo justus erat.

In tribus vero considerari potest justitia justi Jesu. 1. Ipse enim dedit justa mandata. 2. Ipse faciet justa judicia. 3. Et ipse dabit justa praemia.

1. De primo, videlicet quod justa dederit mandata, dicit Apostolus adRom. VII, 12 : Itaque lex quidem sancta, et mandatum sanctum, et justum, et bonum. Ut autem ad praesens de ca?teris mandatis taceam, nonne justum est mandatum quod dedit nobis, Luc. VI,31,dicens : Prout vultis ut faciant vobis homines, et vos facite illis similiter. Nonne et justum et bonum mandatum est, quod dedit Joan. xiii, 34, ita dicens : Mandatum novum do vobis, etc ?

2. De secundo, videlicet quod justa faciet judicia, testatur per semetipsum, Joan. v, 22 et 30, ita dicens : Pater non judicat : sed omne judicium deditFilio __ et judicium meum justum est.

Angeli in coelo etiam testantur justum esse judicium Filii Dei. Unde dicit Joan. in Apocal. XVI,7 : Audivi Angelum ab altari dicentem : Etiam Domine Deus omnipotens, vera et justa judicia tua.

3. De tertio, quod videlicet dabit justa praemia, dicit ipse Matth.XV, 4 : Ite et vos in vineam meam, et quod justum fuerit, dabo vobis.

Nos etiam, cum simus filii Jesu, oportet nomen ipsius per opera in frontibus nostris repraesentare. Debemus etiam ad imitationem justi patris nostri Jesu esse justi. Unde dicit I Joan. ii, 29 : Si scitis quoniam justus est, scitote quoniam om-nis, qui facit justitiam, ex ipso natus est. Ad hoc autem, ut justitiam firmiter amplectamur, monet nos Eccli. IV, 33 : Usque ad mortem certa pro justitia, et Deus expugnabit pro te inimicos tuos.

Et nota, quod propter septem causas justitiam, tamquam sponsam charissimam, nobis copulare debemus. Prima causa est, quia ipsam Deo valde gratam esse Scriptura testatur. Secunda causa, quia perpetua et immortalis esse probatur. Tertia causa est, quia per hanc homo in omni via sua defensatur. Quarta est, quia per hanc homo quasi indumentis nobilibus decoratur. Quinta causa est, quia per hanc homo a morte perpetua liberatur. Sexta causa est, quia per hanc homini in die judicii tutela praestatur. Septima causa est, quia per hanc et propter hanc homo in gloria sublimatur.'

De primo, videlicet quod justitia valde grata et accepta sit Deo, dicitur Proverb. xvi, 5 : Initium vim bonas, facere justitiam: accepta est autem apud Deum magis quam immolare hostias.

De secundo, quod scilicet perpetua sit et immortalis, dicitur Sap. I, 15 : Justitia perpetua est, et immortalis : injustitia autem mortis acquisitio.

De tertio, scilicet quod justitia hominem in omni via custodiat ac defenset, dicitur Proverb. XIII, 6 : Justitia custodit innocentis viam : impietas autem peccatorem supplantat.

De quarto, quod scilicet homo per justitiam decoretur, dicit Ecclesiast, xxvii, 9 : Si sequaris justitiam, apprehendes illam : ''et indues quasi poderem' honoris. Hinc etiam dicit Job XIXX, 14 : Justitia indutus sum : et vestivi me, sicut vestimento, ''etc.

De quinto, quod scilicet homo per justitiam liberetur de morte esterna, dicitur Proverb. x, 2 : Nil proderunt thesauri impietatis : justitia vero liberabit a morte. Glossa : " Justitia quandoque liberat " ab utraque morte, sedsemper liberat ab " esterna. " Item dicitur Proverb. XI, 4 : Non proderunt divitias in die ultionis :ju-stitia mitem liberabit a morte. Glossa : " ae lerna. "

De sexto, quod scilicet justitia tutela sit homini in diu judicii, dicitur Eccli. xxvii, 9 : Justitia proteget te in sempiternum, et in die agnitionis invenies eam firmamentum. Per diem agnitionis, sicut dicit Glossa, intelligitur dies judicii. Tunc enim judex justus cognoscet de causis omnibus, et justam dabit de eis sententiam, et tunc justitia tutelam praestabit eis qui eam tenuerunt.

De septimo, scilicet quod homo propter justitiam in gloria sublimabitur, dicitur in Isa. lviii, 8 : Anteibit faciem tuam justitia tua, et gloria Domini colliget te. Dicitur etiam Proverb. XIV, 34 : Justitia elevat gentem, scilicet, sedem gloriosam : miseros autem facit populos peccatum.

II. Secundo, Jesus dicitur Honestissimus. Propterea dicitur Sap. x,11: Sapientia honestavit illum in laboribus, et complevit labores illius. In fraude circumvenientium affuit illi, et honestum fecit illum. Per sapientiam, quas dicitur sapida scienda, divinitas intelligitur, quas Jesum Christum secundum humanitatem suam honestavit in omnibus laboribus suis, quos pertulit in corpore : quae etiam in fraude circumvenientium Judaeorum affuit, et honestum fecit illum. Quia enim dicit Apost. ad Col. II, 9 : In ipso inhabitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter, id est, veraciter. Ita sanctus erat, et innocens, et impollutus, ut nihil cogitare, vel loqui, vel agere posset, nisi decens esset et honestum.

Cum igitur filii simus, fratres, Jesu, debemus etiam et nos esse honesti. Ut autem honestatem habere possimus, postulemus eam a Deo : dicit enim Eccli. 23 : Facile est in oculis Dei subito honestare pauperem. Debemus autem triplicem honestatem habere, videlicet in corde, ore, et opere. Haec autem triplex honestas nihil aliud est, nisi triplex munditia, sive pudicitia.

1. Ad honestatem cordis invitat nos Apostolus ad Rom. XIII, 12 et 13 : Induamur, inquit, arma lucis... Sicut in die honeste ambulemus. Arma lucis sunt indicia oris, ac indicia cordis, quos induere debemus, ut in die judicii in ea honestate cordis, quam prius habuimus, coram omnibus Sanctis sine verecundia procedamus.

2. Ad honestatem etiam oris monet nos Apostolus I ad Cor. XIV, 40 : Omnia, inquit, honeste et secundum ordinem fiant in vobis. Tunc honeste et secundum ordinem fiunt in nobis, cum linguam nostram ita sub fraeno disciplinas custodimus, ut ex verbis nostris nullius aures inquinentur, nec etiam cor in aliquo molestetur.

3. Ad honestatem operis hortatur nos Apostolus I ad Thess, IV, 11 et 12 : Praecipimus vobis, ut honeste ambuletis ad eos qui foris sunt: et nullius aliquid desideretis. Ille igitur honeste ambulat, qui nullum operibus aut scandalizat, aut laedit, aut contristat.

III. Tertio Jesus dicitur Elegantissimus. Unde ipse signatus est per Moysen, de quo legitur Exo, II, 2, ubi dicitur, quod cum peperisset eum mater sua, videns eum elegantem, abscondit eum mensibus tribus. Interpretatur enim Moyses, assumptus de aqua, et significat Jesum Christum, qui assumptus fuit ex aqua lacrymarum, quas Patriarchae et Prophetae, ob ingens desiderium nativitatis ejus, abundantissime protulerunt. Et certe iste puer non tantum tribus mensibus, imo septem annis absconditus fuit in aegypto, ut evaderet persecutionem Herodis. Dicit Magister in historiis de pulchritudine Moysi, quod sic Deus eum venustaverat, ut etiam ab hostibus amaretur, et alimento dignus haberetur. Praeterea Josephus ait, quod tantas pulchritudinis fuit puer Moyses, ut nullus adeo severus esset, qui ejus adspectum non haberet. Multique dum cernerent eum per plateam ferri, occupationes in quibus studebant, desererent. Si igitur Dominus tantam elegantiam contulit Moysi seu formositatem, quantam creditur unigenito suo Filio contulisse ? De quo legitur Lucas iii, 22 : Apertum est caium : et descendit Spiritus sanctus corporali specie, sicut columba in ipsum : et vox de caelo facta est: Tu es Filius meus dilectus, in te complacui mihi. Quod autem Jesus pulcher sit, et decorus, testatur fidelis anima, Cantic. l, 15 : Ecce, inquit, tupulcher es, dilecte mi, et decorus. Quasi diceret: 0 dilecte Jesu, tu pulcher es super omne id quod est in terris, et es decorus super omne id quod est in coelis.

Iste pulcherrimus, sive elegantissimus, ad minus duplicem pulchritudinem quant a nobis, videlicet ut pulchri simus fide, et opere. Unde ipse dicit Cantic. I, 14, ad animam cujuslibet Christiani : Ecce tu pulehra es, amica mea, ecce tu pulchra, oculi tui columbarum. Quasi diceret : 0 anima Christiana, quae es amica mea, non per fictam charitatem, tu pulchra es per fidei sinceritatem': et tu pulchra es per boni operis claritatem : et oculi tui sunt sicut columbarum : quia tu paleas mundi relinquens, eligis coelestis gloriosam nobilitatem.

De multis heu ! animabus Christianorum hodie dici potest: Ecce tu foeda es, inimica mea : Ecce tu foeda, oculi tui corvorum. Multi quippe non habent charitatem, et propter hoc non sunt amici Domini. Multi enim carent vera fide, et propter hoc sunt fodi. Multi etiam sunt in malo opere, et propter hoc sunt immundi. Multi quoque immundum cadaver mulieris praeponunt dulci Domino, et propterea sunt imitatores illius corvi, qui illectus per cadaver, redire noluit in arcam : sicut legitur Genes. viii, 7.

IV. Quarto Jesus dicitur Sapientissimus. Unde dicitur II Reg. xxiii, 8 : David sedens in cathedra sapientissimus princeps inter tres, ipse est quasi tenerrimus ligni vermiculus. De David legitur I Reg.

XVI, 12, quod erat rufus, et pulcher adspectu, decoraque facie. Unde per ipsum Dei filius figuratur, qui rufus effectus est, quando fuit proprio sanguine rubricatus, scilicet, quando in agonia sanguinem sudavit, et quando flagellatus fuit, et spinis laceratus, et quando clavis cruci affixus fuit, et demum lancea perforatus. Ipse etiam est pulcher adspectu secundum divinitatem, decoraque facie secundum humanitatem. Ipse etiam sedet in cathedra imperii : utpote princeps regum terrae. Et est unus de tribus sapientissimis. Tres enim sapientissimi sunt Pater, et Filius, et Spiritus sanctus. In medio igitur Patris et Spiritus sancti sedet Filius cum sapientissimis sapientissimus, et attingit a fine usque ad finem fortiter, et disponit omnia suaviter, sicut dicitur Sapient. VIII, 1. Ipse etiam dicitur tenerrimus ligni vermiculus. Sicut enim nihil est mollius ligni vermiculo, qui dici-" tur teredo, cum tangitur ; et sicut ipso nihil est durius, aut fortius, cum tangit, perforat enim lignum durissimum. Sic etiam dicitur de Christo : modo enim, cum peccatorum linguis et factis tangitur et infestatur, nihil est eo patientius. Dissimulat enim peccata hominum propter poenitentiam : sicut dicitur Sap. XI, 24. Verum in die judicii, cum ipse tangere coeperit peccatores, nihil eo durius aut fortius sentietur : nullus quippe tunc invenietur, qui ejus sententias resistere possit.

Debemus etiam et nos ad imitationem Jesu sapientes esse. Dicitur enim Sapient. VI, 13 et 21, quod clara est, et quae numquam marcescit sapientia... Et concupiscentia sapientias deducit ad regnum perpetuum. Dicitur etiam Proverb. XVI, 16 : Posside sapientiam, quia auro melior est. Vera autem sapientia ad minus consistit in tribus. Primum est, ut a regione mortis in regionem vitae transeamus. Secundum est, ut animas nostras habitaculum pulchrum construamus. Tertium est, ut contra famem perpetuam nobis alimenta conquiramus.

l.De primo, ut scilicet a regione mortis in regionem vit transeamus, dicitur Eccle. VI, 8 : Quid habet amplius sapiens a stulto ? et. quid pauper nisi ut pergat illuc, ubi est vita ? Sicut stultus reputaretur ille, qui relinqueret regionem illam in qua omnes homines sani essent, et beati, et transiret ad terram illam, ubi omnes essent infirmi et miseri : ita etiam stulti sunt illi, qui per peccata sua elongant se a patria paradisi, ubi omnes incolumes et beati, et transferunt se in exsilium inferni, ubi omnes languent et omni miseriae subjacent. Contra, sapientes sunt illi qui fugiunt mortem inferni, et pergunt ad aeternam et felicem vitam regni Dei.

2. De secundo, ut videlicet animae nostrae firmum et pulchrum habitaculum construamus, dicitur Proverb. XIV, 1: Sapiens mulier aedificat domum suam .' insipiens exstructam quoque manibus destruet. Dicitur enim Proverb. XXIV, 3 : Sapientia aedificabitur domus, et prudentia roborabitur. Mulier igitur sapiens, id est, prudens anima, per studia virtutum, et opera eleemosynarum aedificat sibi domum in coelis: sed insipiens anima domum sibi exstructam a Christo, quantum in ea est, manibus suis, id est, pessimis operibus suis destruit.

3. De tertio, ut vitemus aetcrnam famem, alimenta nobis mature conquiramus, monemur Proverb.vi, 6, et seq. : Vade ad formicam o piger, et considera vias ejus, et disce sapientiam : quae cum non habeat ducem, nec praeceptorem, nec principem, parat in gestate cibum sibi, et congregat in messe quod comedat, scilicet in hieme. Ibi dicit Glossa : " Si lan "tillum animal principe carens, rationis " expers, natura duce, sibi in posterum " providet, multo magis tu, ad imaginem " Dei conditus, ad videndam gloriam ejus " vocatus, Doctorum tanto magisterio ad-"jutus, ipsum conditorem habens ducem, " debes in presenti fructum bonorum ope-" rum congregare, quibus in aeternum vi-" vas in futuro. " Satis igitur miserabile

est, quod multi tam parum cogitant de futura vita : dummodo tantum habeant, ut ventrem hic pascant, et luxuriae suae satisfaciant, non habent sollicitudinem quid agatur de misera anima post hanc vitam.

V. Quinto Jesus dicitur Veracissimus. Unde dicitur Matth. xxii, 16 : Mittunt (Judaei ad Jesum) discipulos suos cum Herodianis dicentes : Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo : non enim respicis personam hominum. Unde et ipse Jesus dicit, Joan.XIV, 6 : Ego sum veritas. Et nota, quod Jesus in duplici promisso suo verax est : persolvet enim justis et injustis, quod promisit eis. Dabit nempe justis aeterna premia : injustis vero supplicia sempiterna. De istis duobus dicit Dominus Isa.I, 19 et 20 : Si volueritis, ei audieritis me, bona terras comedetis. Quod si nolueritis, et me ad iracundiam provocaveritis : gladius devorabit vos. Quasi dicat : Si volueritis, id est, voluntatem vestram meae voluntati conformaveritis, et audieritis me, id est, mandata mea perfeceritis, bona terra? viventium comedetis, ad mensam gloriae discumbentes. Quod si nolueritis, id est, mere voluntati remurmuraveritis, et me ad iracundiam provocaveritis, id est, mala operati fueritis, gladius aeternaae damnationis devorabit vos in profundo gehennae gementes. Multi sunt, qui nisi confidentes divina? misericordia?, imo nisi auscultantes fallacia? serpentina?, non credunt, quod Deus impios sit aeternaliter damnaturus, et tales volunt mendacem facere veracem Jesum, qui dicit Matth. xxv, 46 : Ibunt impii in supplicium aeternum : justi autem in vitam alternam. Propter hoc dicit Augustinus : " Si feceris quod suggerit diabolus, et " contempseris quod precipit Deus ; ve-" niet dies judicii, et invenies verum, " quod minatus est Deus, et simul quod " pollicitus est diabolus. "

Nos enim, cum simus filii Jesu, decet esse veraces. Veritas enim commendabilis est propter tria. 1. Per veritatem quippe gratia Dei invenitur. 2. Per veritatem ubique homo custoditur. 3. Per veritatem etiam usque ad inspectionem divinae gloriae pervenitur.

1. De primo, videlicet quod per veritatem Dei gratia inveniatur, dicitur Proverb. III, 4 : Misericordia, et veritas te non deserant, et invenies gratiam et disciplinam bonam coram Deo et hominibus. Hinc etiam dicitur in Psal. lxxxiii, 12 : Misericordiam et veritatem diligit Deus. Nota, quod soror veritatis est misericordia, unde etiam conjungitur ei, et numquam sine ea debet inveniri.

2. De secundo, scilicet quod homo per veritatem ubique custodiatur, dicitur Proverb. xx, 28 : Misericordia, et veritas custodiunt regem, id est, quemlibet Christianum, qui ad hoc vocatus est, ut semetipsum per virtutes regat, et sic in regno Dei coronam gloriae consequatur.

3. De tertio, scilicet quod homo ad adspectum divina? gloria? per veritatem perveniat, dicitur Eccli. xv, 8 : Viri veraces successum habebunt usque ad inspectionem Dei. Cum igitur tam commendabilis sit veritas, monet nos Spiritus sanctus, ut emanus eam. Dicitur enim Proverb.XXXIII,23 : Veritatem eme. Glossa, " pretio corporis tui. " Sed, heu! nobilem veritatem multi ita vilipendunt ut deserant eam pro buccella panis : sicut dicitur Proverb, xxviii, 21 : Qui cognoscit in judicio faciem, non bene facit. Iste etiam pro buccella panis deserit veritatem. Ille etiam, qui judicio sa?culari, sive clericali, sive spirituali divitem attendit, et pauperem non agnoscit : talis, inquam, pro buccella panis deserit veritatem.

Jesus igitur triplicem veritatem requirit a nobis, ut scilicet persolvamus quod ipsi promisimus, et Sanctis ejus, et proximis nostris.

Ad primum monet nos Eccle. v, 3 : Si quid vovisti Deo, ne moreris reddere :

displicet enim ei infidelis et stulta promissio : sed quodcumque voveris, redde.

De secundo dicitur Proverb. xx, 25 : Ruina est hominis, devorare Sanctos, et post vota retractare. Quicumque igitur Sanctos devoravit, id est Sanctis aliquid vovit, aut promisit, persolvat eis : alioquin cedit ei in ruinam, et interitum sempiternum.

De tertio dicitur Proverb. III, 28 : Ne dicas amico tuo : Vade, et revertere : cras dabo tibi: cum statim possis dare. Haec auctoritas intelligitur de illis, qui debita sua de die in diem differunt : cum statim ea persolvere possint.

VI. Sexto Jesus dicitur Suavissimus. Est enim suavis in ipsum credentibus, ipsum amantibus, et bene operantibus.

1. De primo, videlicet quod Dominus sit suavis eis qui credunt in ipsum, dicitur in Psalmo xxxiii, 9 : Gustate, et vi-\dete quoniam suavis est Dominus. Primo quippe anima videt Deum per fidem, et sic jam eum incipit degustare.

2. De secundo, scilicet quod sit suavis eis qui sperant in eum, dicitur in Psal. lxxxv, 5 : Quoniam tu Domine suavis, et mitis : et multas misericordia omnibus. invocantibus te. Illi enim qui sperant in Domino, invocant eum, et invocantes experiuntur suavitatem ejus.

3. De tertio, scilicet quod suavis est his qui diligunt eum, dicitur in Psal. XCIX, 3 et 4 : Laudate nomen ejus: quoniam suavis est Dominus, in aeternum. misericordia ejus, et usque in genarationem et generationem veritas ejus. Illi quippe, qui sincere amant Dominum, tantam quandoque experiuntur suavitatem, quod prorumpunt in laudem bonitatis ipsius.

4. De quarto, scilicet quod suavis sit eis qui bona operantur, dicitur in Ps. cxliv, 9 : Suavis Dominus universis : et miserationes ejus super omnia opera ejus. Multi in actu bonorum operum mi- rabili suavitate intrinsecus a Domino reficiuntur.

Constat igitur Jesum tantas suavitatis esse, ut si haberes stomachum ita largum et amplum, sicut est totus orbis terrarum, nondum capere possis millesimam partem suavitatis ipsius. Unde etiam Dominus dicit fideli servo suo, Matth. xxv, 21:. Intra in gaudium domini tui. Quasi dicat : Gaudium meum tam copiosum est, quod totum in te intrare non potest, sed tu potius intrabis in illud. Si esset aliquod magnum dolium, quod caperet viginti carratas vini, et esset melle repletum : et tunc acciperetur panis unus triticeus, qui recenter esset decoctus, et in medium mellis projiceretur : sicut panis ille totum mel non posset sibi imbibere, sed potius absorberetur a melle : ita etiam est de suavitate divina, quam anima totam non valet imbibere, sed potius a divinitate absorbetur, et imbibitur. Unde dicitur in Psal.XXXV, 9 : Inebriabuntur ab ubertate domus tum.

Si igitur desideramus gustare suavitatem divinae bonitatis, oportet ut nos etiam simus suaves. Unde dicit Augustinus : " Si aceto plenus es, ubi mel po-" nes, quo te vult implere Deus ? Si vis " habere mel, funde fel. "

Triplicem itaque suavitatem requirit a nobis Deus, scilicet suavitatem cordis, oris, et operis.

1. De suavitate cordis et oris dicitur Cant. IV, 11 : Favus distillans labia tua sponsa, mel et lac sub lingua tua. Quasi diceret : 0 fidelis anima, quas desideras esse sponsa mea, labia tua debent esse suavia, sicut est favus distillans, ut pauperes benigne ac leniter alloquaris.

2. Debet etiam in corde tuo, quod est constitutum sub lingua, mel esse et lac : ut scilicet, nullum odio habeas, et nulli homini damnum aliquod moliaris in corde. Ad hoc ut pauperes pie ac suaviter alloquamur, monet nos Eccli. XXIII, 15 et 16 : Fili in omni dato tuo, non des tristitiam verbi mali. Nonne ardorem refrigerabit ros ? sic et verbum, scilicet bonum, melius quam datum.

3. De suavitate operis dicitur Cant. VI, 3 : Pulchra es amica mea, suavis, et decora sicut Jerusalem. Quasi dicat: 0 anima, quas desideras esse amica mea, debes etiam esse pulchra per continentiae puritatem : debes etiam esse suavis per operis ac conversationis innocuitatem : ut scilicet nulli opere ac conversatione noceas. Debes nihilominus decora esse sicut Jerusalem : ut scilicet ornatu diversarum virtutum praepares te ad illius supernas Jerusalem solemnitatem.

Rogate ergo Dominum, ut in suavitate cordis, oris, et operis inveniamur, ut tandem ad suavitatem divinas mensas recipi mereamur. Quod nobis ipse dulcis Jesus praestare dignetur, qui cum Deo Patre et Spiritu sancto vivit et regnat Deus per omnia saecula saeculorum. Amen '.