SERMO XXXIII.

IN DOMINICA V

QUADRAGESIMAE Abraham pater vester exsultavit, ut videret diem meum : vidit, et gavisus est. Joan. viii, 56.

In verbis praemissis tria principaliter sunt hic notanda :

I. Quis sit dies Domini, de cujus visione Abraham gratulatur?

II. Quando diem istum vidisse eredatur?III. Quid a nobis, qui diem hunc expresse vidimus, requiratur?

I.

De primo nota, quis sit dies, de cujus visione Abraham gratulatur. Et nota, quod secundum Glossam Abraham in spiritu vidit diem Incarnationis Christi, vidit etiam diem aeternitatis ejus, et ex hac visione mirabiliter exsultavit, Unde Gossa, " Incertum est, an diem tempo-" ralem, quo erat venturus in carne, an

XIII diem aeternitatis : sed utrumque Abra-" ham vidit. " Unde ineffabile gaudium illi : quanti enim est videre verbum apud Patrem, et quod ipsum caro factum est ? Et licet testimonio Glossas hos dies viderit, dici etiam salva fide potest, quod vidit etiam in spiritu, et vero intellectu diem redemptionis, diem videlicet Passionis Jesu Christi, per quam redemptum fuit omne genus humanum : nihil enim nasci profuit, nisi redimi profuisset.

II.

De secundo nota, quando diem Domini, scilicet diem redemptionis vidisse credatur, et dici potest, quod tunc, cum nisus fuit proprium filium immolare. Legitur enim in Genes. XXII, 3 et seq., quod Dominus ad manifestandam obedientiam Abrahae, imo ad ostendendam ipsi Passionem Jesu Christi, praeepit ei, ut filium suum, quem diligebat, Isaac in monte Moria immolaret. Igitur Abraham de nocte consurgens nemini,quod facturus erat, indicans, stravit asinum suum :ducens secum duos juvenes, et Isaac filium suum, et ivit iter duorum dierum. Tertio die,relictis juvenibus infra cum asino, et acceptis lignis et igne, solus cum filio montem ascendit : cui cum filius in mortem propriam consensisset, et pater extracto gladio jam filium esset immolaturus, clamans Angelus inhibuit ei puerum occidere. Et cum post regnum respiceret, vidit arietem inter vepres haerentem cornibus, quem arripiens immolavit. Et tunc Dominus creditur ei reve lasse redemptionem totius generis humani faciendam per Passionem dilectissimi Filii Jesu Christi, supra qua redemptione ultra, quam dici potest, exsultavit.

Et nota, quod Abraham interpretatur pater multarum, et subintelligitur Gentium, et signat Deum patrem, qui per creationem pater est totius generis humani. Isaac interpretatur risus vel gaudium, et figurat Jesum Christum, qui risum fecit matri sua) in nativitate ; quia ipsa eum peperit absque dolore. Quando etiam natus fuit, gaudium fuit Angelis, suscitatum ab Angelis etiam tunc gaudium fuit pastoribus, imo omni fideli populo nuntiatum.

Nota etiam, quod sicut tradunt Hebrei, in monte Moria postea a Salomone templum factum fuit, et in eodem loco,

ubi Abraham aram erexerat, altare fuit constitutum.

1. Tunc igitur verus Abraham in montem Moriam ascendit immolare filium suum, quando DeusPater Judaeis et Gentibus potestatem permissive dedit, ut filium suum unigenitum Jesum Christum in monte Calvariae, qui erat conterminus civitati Jerosolymitanae, crucifigerent.

2. In hoc autem, quod filius non fuit laesus, sed aries immolatus, notatur quod non fuit passa divinitas, sed anima et caro Christi, quae quodammodo inter vepres haesit : quia licet non esset peccatrix, tamen videbatur similis carni peccatrici.

3. Vepres enim vel spinas signant aculeos peccatorum : signant etiam punctiones poenalitatum, in quibus Virginis* Filius secundum carnem verissime haesit, quamdiu in hoc saeculo antequam cruci figeretur, vixit.

III.

De tertio nota, quod a nobis, qui diem Passionis Jesu Christi, et redemptionis humanae expressus vidimus, quam viderint Patriarchas, tria specialiter requiruntur. Primum est, ut ab illis vitiis, pro quibus diluendis passus est Dei Filius, caveamus. Secundum est, ut ei jugiter gratias agamus. Tertium est, ut ei etiam vices bonorum operum rependamus.

Et nota, quod quatuor fuerunt peccata Adam et Evae, videlicet 1. Inobedientia, qua precepta Dei non servaverunt. 2. Superbia, qua similitudinem Dei perperam appetierunt. 3. Avaritia, qua boni et mali scientiam sitierunt. 4. Gula, qua de fructu vetito gustaverunt.

Unde ab his quatuor praedictis cavere debemus, quia sunt radices et originalia omnium peccatorum.

1. Contra inobedientiam loquitur Dominus Luc. xviii, 17: Amen dico vobis:Quicumque non accepit regnum Dei sicut puer, non intrabit in illud. Quasi dicat : Sicut bonus puer obedit patri et matri, obedit etiam magistro suo ; sic quilibet Christianus debet obedire mihi; debet etiam obedire plebano suo in omni salutari mandato, alioquin non intrabit in regnum meum.

2. Contra superbiam dicit Dominus Luc. XIV, 11 : Omnis qui se exaltat, humiliabitur, etc. Eadem verba dicit Luc. xviii, 14. Legitur etiam Luc. X, 17 et 18, quod cum Discipuli dixissent : Domine, etiam daemonia subjiciuntur nobis in nomine tuo. Respondit illis : Videbam satanam sicut fulgur de cado cadentem. Quasi dicat: Cavete vobis a vana gloria, ne a gratia et gloria sicut satanas excidatis.

3. Contra avaritiam dicit Luc. XU, 15 : Videte, et cavete ab omni avaritia : quia non in abundantia cujusquam vita ejus est ab his quae possidet.

4. Contra gulam ait Luc. XXI, 34 : At-

tendite vobis, ne forte graventur corda vestra in crapula, et ebrietate, et curis hujus vitae : et superveniat in vos repentina dies illa.

Item gratias agere debemus Domino pro eo, quod nobis sanguinem suum fudit : unde Sacerdos quotidie dicit in Missa : " Gratias agamus Domino Deo no-" stro, " et respondetur ei : Dignum et " justum est. " Unde legitur Apoc. V, 9, quod exercitus coeli magnificas gratias egit Agno, quoniam occisus erat, et redemerat eos Deo in sanguine suo.

Tertio requiritur a nobis, quod Filio Dei etiam vices bonorum operum rependamus, quia per sanguinem suum redempti sumus. Unde I Petr. ii, 21 : Christus passus est pro nobis,vobis relinquens exemplum, ut sequamini vestigia ejus. Consequemur vestigia ejus, si corde, ore, et opere, et rebus nostris, sanguini suo fideliter serviamus.

Quod nobis praestare dignetur, etc.