SERMO I.

IN DOMINICA I

ADVENTUS.

Ecce Rex tuus venit tibi mansuetus, sedens super asinam, et pullum filium subjugalis, etc. Matth. XXI, 5.

Quatuor sunt principaliter hic notanda :

I. Quis sit iste Rex, cujus adventus annuntiatur ? II. Quas sit filia Sion, cui Regis adventus demonstratur?III. In quali equitatum equitator venire dicatur ?

IV. Propter quid adventurus esse adstruatur ?

I.

De primo nota, quod Rex iste est Filius Dei, cui tradidit Deus pater regnum. De isto Rege dicitur Daniel vii, 13 et 14 : Adspiciebam in visione noctis, et ecce cum nubibus caeli quasi filius hominis veniebat, et usque ad antiquum dierum pervenit : et in conspectu ejus obtulerunteum. Et dedit ei potestatem, et honorem, et regnum : et omnes populi, tribus, et linguas ipsi servient : potestas ejus, potestas aeterna, quae non auferetur: et regnum ejus, quod non corrumpetur. Ecce Daniel, qui fuit multis annis antequam Christus nasceretur, praedicit ejus amabilem Incarnationem, necnon et gloriosam Ascensionem ejusdem.

1. Incarnationem praedicit, ubi ait : Adspiciebam in visione noctis, et ecce tum nubibus caeli quasi filius hominis veniebat. Unde dicit: Adspiciebam in vi-

sione noctis : quia omnes visiones Prophetarum, quas viderunt in via, erant quasi visiones noctis, respectu illarum qua erunt in patria. Licet enim hic limpide viderent Deum, ibi tamen multo limpidius videbitur.

2. Vidit ergo cum nubibus caeli Filium hominis venientem. Per nubes caeli charitas et veritas intelliguntur. Hae nempe distillant nobis rorem divina misericordiae. Cum istis itaque nubibus Filius hominis venit, quia veritas et charitas Dei Filium efficaciter ad hoc induxerunt ut Filius Virginis fieri dignaretur. Promisit enim hoc per charitatem, et exsolvit per veritatem.

3. Nubes etiam fuit ipsa Virgo Maria, per quam Dominus venit in mundum. De hac nube dixerat Isa. XIX, 1 : Ecce Dominus ascendet super nubem levem, et ingredietur aegyptum. Nubes igitur est Beata Virgo Maria, quae pluviam divinae gloria pluit toti mundo. Hac levis fuit, quoniam creditur in utero matris fuisse sanctificata, propter quod numquam pondere alicujus peccati fuit aggravata.

4. Mane ergo Dominus ascendit per assumptionem nostra carnis ; et sic ingressus est in aegyptum, per quam mundus iste figuratur. aegyptus itaque tenebrae vel maeror interpretatur. Tunc enim tenebra ignorantia Dei fuerunt in impiis, et moeror magnus erat in justis, qui adventum Christi cum multis lacrymis exspectabant. Veniens autem Christus, et impiorum tenebras per semetipsum illustravit, et moerorem justorum pia consolatione placavit.

5. Daniel etiam Ascensionem Filii Dei praedicit, ubi ait : Et usque ad antiquum dierum pervenit : et in conspectu ejus obtulerunt eum. Per antiquum dierum, Deus Pater intelligitur, ad quem Christus venit in Ascensione. Humilitas enim et obedentia ipsius Filii Dei, per qua subierat mortem, mortem autem crucis : obtulerunt eum cum gloria Deo Patri, qui dedit ei potestatem, et honorem, et reg-num : potestas autem ejus non auferetur, et regnum ejus non corrumpetur. Det nobis Dominus,ut ad istum Regem transire mereamur.

II.

De secundo nota, quod per filiam Sion qualibet fidelis anima designatur. Sion quippe interpretatur mandatum vel speculum. Debet igitur anima filia esse mandati et speculi. Tunc autem efficitur filia mandati, cum adimplet ea mandata qua Deus ipsi mandavit. Sicut enim filia obedit matri, ita et anima debet obedire mandatis. Unde dicit Ecclesiastes, XII, 13 : Deum timo, et mandata ejus observa : est enim omnis homo.

Et licet plurima sint mandata Domini qua ab omni homine sunt observanda, nos tamen ad praesens sex tangemus, qua Dominus jubet observari. Dicitur enim Matth.XIX, 16 et seq.,quod quidam adolescens accedens ad Jesum, ait illi : Magister bone, quid boni faciam ut habeam vitam aeternam ? Respondit ei Jesus : Si vis ad vitam ingredi, serva mandata. Dicit illi : Quae ? Jesus autem dixit : Non facies homicidium : Non adulterabis : Non furtum facies : Non falsum testimonium dices : Honora patrem tuum,et matrem tuam : et, Diliges proximum tuum sicut teipsum.

Et nota, quod in verbis praemissis Dominus quatuor inhibet, et duo jubet.

1. Inhibet corporalem laesionem, ibi, Non homicidium facies, id est, nullum hominem in corpore suo laedes.

2. Prohibet corporum coinquinationem, ibi, Non adulterabis, id est, neque tuum neque cujuslibet alterius viri sive foemina corpus per luxuriam coinquinabis.

3. Vetat rerum ablationem, ibi, Non furtum facies, id est, nulli homini res suas, vel per furtum, vel per rapinam, seu per usuram, seu alio quocumque modo injuste surripias.

4. Prohibet famas deteriorationem, ibi, Non falsum testimonium dices, id est, nulli bonam famam detractionibus tuis, et mendaciis minuas, vel corrodas.

Jubet etiam duo.

1. Ut honorem parentibus et majoribus nostris impendamus, ibi, Honora patrem tuum, et matrem tuam, id est, 0 tu adolescens, patri tuo et cuilibet seniori reverentiam exhibeas et honorem. Tu etiam, juvencula, matrem tuam, et aliam quamlibet bonam matronam honorare non omittas.

2. Ut de parentibus nostris, et de quibusdam proximis nostris egentibus curam habeamus, id est, Diliges proximum tuum sicut teipsum, id est, sicut in sustentatione et procuratione proprii corporis negligens non existis : ita etiam parentum tuorum, et aliorum pauperum non obliviscaris ; sed necessitates eorum et inopias tuis sublevare eleemosynis non desistas.

Igitur anima, quae haec sex mandata adimplevit fideliter, dicitur filia Sion, id est, filia mandatorum Dei.

Nota. Erit etiam haec filia speculi, id est, Jesu Christi. Ipse enim est speculum sine macula, sicut dicitur Sap. VII, 26. Et in hoc speculum Angeli continuo desiderant prospicere, sicut dicitur I Pet. I, 13. Igitur filia Sion, hoc est, animas mandatorum Dei observatrici dicetur ab Angelis, cum transmigrabit a corpore : Ecce Rex tuus venit tibi mansuetus. Quasi dicatur ei: 0 anima, quia regis etiam observasti mandata, semper eum circa te senties mansuetum.

III.

De tertio nota, quod iste Rex, quando venit in mundum, venit in humili equitatum : videlicet in asina et filio ejus. Unde dicitur in Evangelio Matt. XXI, 5: Sedens super asinam, el pullum filium subjugalis.

1, Per asinam intelligitur laboriosa, et humilis, ac contemptibilis caro Christi. Sicut enim asina multos labores sustinet, ita et caro Christi plurimos propter nos est passa labores.Unde dicit Isa. LIII, 4 : Vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit. Sicut enim asina non habet differentiam inter onera, sive vilia sint, vel honesta, sed qualecumque onus sibi impositum fuerit, illud portat : ita etiam caro Christi non tantum honesta, sed et vilia onera toleravit. Unde dicit Isa. LIII, 6 : Posuit Dominus in eo iniquitatem omnium nostrum. Et certe nihil est vilius quam iniquitates, quas, id est, quarum paenam Dominus pro nobis in cruce pertulit.

2. Judaei quoque satis vilia onera imposuerunt huic asinas, id est, carni Christi : videlicet sputa sua. Christum siquidem conspuerunt, sicut testantur Marcus ' et Lucas . Praeterea ut asina est animal contemptibile, sic etiam Christus, quia tam humilis fuit, propterea contemnebatur. Unde dicit Isa. LIII, 4 et seq., quod Christus quasi leprosus esset, et omnium virorum novissimus, despectus, et pro nihilo reputatus.

IV.

De quarto nota, quod Rex, id est, Filius Dei venit ut salvaret. Unde dicitur in Evangelio : Venit tibi, id est, ad salutem tuam, mansuetus, id est, tractabilis atque benignus. Hinc etiam ipse Filius Dei dicit, Joan. iii, 17 : Non misit Deus Filium suum in mundum, ut judicet mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum. De hoc etiam dicit Zach. IX, 9 : Exsulta satis filia Sion, jubila filia Jerusalem : Ecce Rex tuus veniet tibi justus, et salvator : ipse pauper, et ascendens super asinam, et super pullum filium asirim. Per Filiam Sion, ut supra expositum est, fidelis anima designatur : quae etiam per filiam Jerusalem figuratur. Jerusalem quippe timor perfectus interpretatur.

Debet igitur anima cujuslibet Christiani filia esse perfecti timoris : ut scilicet Deum timeat, non tantum propter hoc, ne in gehennae tormenta mittatur : sed potius ob hoc, ne dulcis ejus facies amittatur. Non solum enim anima debet Deum timere tamquam judicem saeissimum : sed etiam tamquam patrem charissimum, et sponsum dulcissimum.

Huic ergo animae dicitur, ut exsultet, etjubilet, quia Rex suus, id est, Jesus, venit in mundum justus salvator, et ipsepauper. Notabiliter ista tria de Christo dicuntur : scilicet quod est justus, et salvator, et pauper. Justus enim vocatur, quia ad hoc venit, ut nulli injuriaretur. Primo, ut quilibet per eum salvaretur. Sed ne dicant pauperes : Ipse salvabit divites, nos non audemus appropiare ad ipsum ; propterea adjungitur : Et ipse pauper : ne scilicet pauperes eum fugiant, sed fiducialiter ad eum confugiant. Similia quippe ad sibi similia congregantur.Unde dicitur Eccli.XIII,19 et 20: Omne animal diligit simile sibi.. .Omnis caro ad similem sibi conjungetur, et omnis homo simili sui sociabitur. Voluit ergo Christus esse pauper, ut pauperes eum diligerent, et ad ipsum cum fiducia confugerent.

Suscipiamus igitur, charissimi, adventum Domini cum tota mentis devotione : quia sic Dominus olim venit in mundum, ut mundus salvaretur : ita adhuc annuntiat Dominus adventum suum nobis, et repraesentat, ut per hoc nobis innuat quod paratus est nos salvare ab omnibus iniquitatibus nostris : si tamen per veram paenitentiam ad ipsius clementiam convertamur.

Rogate ergo Dominum, ut sic adventum sui Filii cum mansuetudine venientis veneremur, ut etiam in adventu illo, quando judicaturus veniet, ipsi collaetemur. Quod nobis praestare dignetur, qui sine fine vivit et regnat Deus, per omnia saecula saeulorum. Amen.