SERMO XXXIV.

IN DIE PALMARUM.

Adduxerunt asinam, et pullum ad Jesum : et imposuerunt super eos vestimenta sua, et eum desuper sedere fecerunt. Plurima autem turba straverunt vestimenta sua in via: alii autem ramos coedebant de arboribns et sternebant in via: turboe autem quoe proecedebant et quoe sequebantur, clamabant dicentes : Hosanna filio David : benedictus, qui venit in nomine Domini. Matth. XXI, 7 et seq.

In verbis praemissis sex breviter sunt consideranda :

I. Qui sint Discipuli, a quibus pullus in bivio solvitur ? II. Quis sit pullus vel asellus, qui Christo adducitur ?

III. Quis sit ornatus vestimentorum, qui pullo supponitur?IV. Quae sint vestimenta, quae in via prosternuntur ? V. Qui sint frondes, qui in via projiciuntur?

VI. Quid significent laudes, quae a praecedentibus, et subsequentibus proferuntur ?

I.

De primo nota, quod Discipuli Domi- ni, per quos pullus asinae solvitur, sunt misericordia et veritas. Misericordia, quae Dominum, ut pro nobis crucifigeretur, induxit. Veritas, qua hoc quod patribus nostris promiserat, ad effectum perduxit. De isti duobus Discipulis dicitur in Psal. lxxxviii, l5 : Misericordias

Domini, etc. Misericordia et veritas praecedent faciem tuam.

II.

De secundo nota, quod per asellum sive pullum asinas intelligitur crucis patibulum, propter tres rationes, quarum prima est, quia et asellus portat in humeris suis signum crucis. Secunda ratio est : quia asellus est animal natum ad labores, et ad onera portanda, sic et crux Domini tulit peccata mundi. Unde dicit Apostolus ad Coloss. ii, 14, quod Christus chirographum decreti, id est, peccatum Adae, quod erat contrarium nobis, tulit de medio, affigens illud cruci. Tertia ratio est, quod hoc vocabulum pullus sive asellus sonat infirmitatem sive debilitatem : virtus enim et potestas Christi, quasi infirmata videbatur in cruce. Infirmitatem suam sive debilitatem ostendit Christus in Psal. XXI, 2 et 7, ubi dicit : Deus Deus meus respice in me, etc. Et infra: Ego sum vermis, et non homo : opprobrium hominum, et abjectio plebis.

1. Hic asellus ergo stabat in bivio, ut per hoc innueretur, quod gentiles et Judaei, qui diversis contrariis viis ibant, per sanguinem Filii Dei, et per fidem crucis forent redimendi, et Christo qui est lapis angularis, per crucem essent adunandi.

2. Stabat etiam iste asellus ante januam, ut per hoc figuraretur, quod sancta crux esset apertura januam regni coelestis.

3. Stabat autem pullus ligatus, quia nullus inveniebatur in terris adeo innocens et mundus, quod per mortem suam posset salvare genus humanum.

4. Unde venerunt duo discipuli Domini, videlicet misericordia et veritas, et solverunt hunc pullum, id est, ostenderunt Dei Filio reservatam mortem crucis, et adduxerunt asellum ad Jesum, et Jesum ad asellum. Quia per misericordiam et veritatem Jesus invitatus bajulans sibi crucem, exivit in eum, qui dicitur Calvariae, locum, sicut testatur Joan. XIX, 17. De tertio, quod vestimenta, quas pullo supponuntur, antequam Jesus super eum sedeat, signant fructum redemptionis, et gloriam Resurrectionis. Unde dicit Apostolus ad Hebr. XIX, 2 : Jesus proposito sibi gaudio sustinuit crucem, confusione contempta. Vestimenta igitur asello superposita, sunt duplex gaudium, quod Christo, antequam pateretur, propositum fuit et ostensum, videlicet gaudium quod erat habiturus ex fructu redemptionis generis humani, et aliud gaudium, quia erat cum gloria resurrecturus, et cum carne qua passus fuerat, ad Patris dexteram reversurus. Haec igitur gaudia intuens confidenter ascendit in crucem.

IV.

De quarto nota, quod vestimenta, quae a turba prosternuntur in via, signant corpora nostra. Dicitur enim in Psal. CI, 27 , quod omnes sicut vestimentum veterascent. Et nota 1. Quod olim sancti Martyres prostraverunt in via Christi vestimenta coccinea, quoniam corpora sua tradiderunt ad supplicia. Coccus namque sanguinei coloris est. 2. Confessores autem miserunt in via Christi vestimenta hiacynthina, quoniam vigiliis et jejuniis maceraverunt corpora sua, et cor semper elevatum habebant ad supercoelestia. Hiacynthus siquidem aerei coloris est. 3. Virgines vero et Continentes prostraverunt in via Christi byssina vestimenta. Obtulerunt enim corpora sua candida et immaculata Filio Dei, qui est candor lucis aeternae . Byssus namque est quoddam genus lini candidissimi, quod nascitur in aegypto.

Sic et nos ad imitationem nostram debemus offerre Deo pro nobis crucifixo corpora nostra per martyrii desiderium, vel saltem per aequanimem tolerantiam infirmitatum. Debemus etiam ea offerre tamquam confessores per carnis macerationem, et sicut virgines et continentes per castitatis et continentiae conservationem. Sed, heu! multi faciunt e converso. Multi enim sunt, qui omne incommodum carnis fugiunt, et in suis infirmitatibus murmurant et blasphemant. Item multi sunt qui libentius vadunt ad tabernas, ut ibi vacent potationibus, quam eant ad Ecclesias, ut illic instent orationibus. Item plurimi sunt, qui offerunt corpora sua meretrici, et student fornicationi.

Nota etiam, quod vestimenta nostra munda et nova debemus prosternere in via Dei : sed aliqui sunt, qui corpora sua toto tempore vitas suas polluta, cum fuerint inveterata et emortua, tunc primo volunt ea mitti in viam Christi. Cum enim mortui fuerint, et subter eos sternetur tinea, et operimentum eorum erunt vermes : tunc primo se in claustris faciunt sepeliri : contra quod dicit Apost. ad Hom. XXI, 1 : Obsecro vos fratres per misericordiam Dei, ut exhibeatis corpora vestra hostiam viventem, sanctam, Deo placentem. Viventem, ut sani et juvenes Deo serviatis : sanctam, ut in bono opere jugiter persistatis. Sanctus enim est, qui firmus Deo placet : et quidquid agitis, simplici et recta intentione faciatis.

V.

De quinto nota, quod frondes, qui sternuntur in via, signant sanctas eleemosynas, quas quilibet Christianus ab arbore justae suae haereditatis, vel ab arbore proprii laboris decerpere debet, et jactare in viam Crucifixi.

Et nota, quod verissimum est, quod quidam horum frondium fuerunt frondes olivarum, quia transitus Domini tunc erat per montem Oliveti. Oliva vero profert oleum, dolores lenificans. Unde per frondes olivarum signantur eleemosynae, quae dantur ex possessione talis haereditatis, quae bona conscientia possidetur.

Joannes, XII, 13, etiam dicit quod cum ramis palmarum processerunt obviam Christo ; sed palma corticem habet asperam et amaram. Unde per ramos palmarum exprimuntur eleemosyna?, qua? ex justis laboribus manuum offeruntur.

Et nota, quod quidam offerunt frondes aridos, tales videlicet, qui tunc dant eleemosynas, quando bona sua non possunt diutius possidere. Alii offerunt ramos veneno infectos, qui putant redimere animas suas talibus eleemosynis, quas per usuras et alias iniquitates conquisierunt.

VI.

De sexto nota, quod illi, qui laudes

Deo obtulerunt, praecedentes et subsequentes significant bonos Christianos, qui gratias quotidie agunt super omnibus beneficiis exhibitis. Qui etiam per devotas orationes satagunt digni inveniri divinis beneficiis in patria exhibendis. Quod nobis praestare dignetur, etc.