SERMO XXX.

IN DOMINICA II

QUADRAGESIMAE.

Miserere mei Domine fili David : filia mea male a doemonio vexatur. Matth. xv, 22.

Quatuor possunt hic notari:

I. Quid per mulierem Chananaeam intelligatur? II. Quid per filiam ejus exprimatur ?III. Quare Dominum filium David nominet?

IV. Quam misericordiam ab eo expostulet?

I.

De primo nota, quod per mulierem Chananaeam intelligitur anima cujuslibet peccatoris, quae tamen se in malo statu esse recognoscit, et propter hoc Dei misericordiam implorat. Hanc mulierem Chananaeam appellat Marc. VII, 23: Syrophsenissam. Syrophaeenissa interpretatur alte conversa mulier, unde signat animam ad Deum converti desiderantem. Chananaea etiam interpretatur asmulatrix, et exprimit animam quae Dominum per patientiam aemulatur, id est, sequitur.

II.

De secundo nota, quod per filiam mulieris exprimitur cujuslibet animas peccatricis conscientia. Et certe, quamdiu anima peccatis est subdita, male a daemonio vexatur conscientia. Et nota, quod filia,id est, conscientia eorum, qui in peccatis sunt, male vexatur per spinosam criminum remorsionem : sed si in peccatis decesserint, vexabuntur pejus et pessime : pejus in amara carnis ac animae separatione, pessime in vermis et ignis saeissima contritione. Igitur quaslibet peccatrix anima, quas filiam, id est, conscientiam suam per aculeum peccatorum vexari sentit a daemone, per pium salvationis desiderium currere debet post Dominum, eique debet magno contritionis clamore supplicare, ut velit conscientiam suam a vexatione daemonis liberare.

III.

De tertio nota, quod ideo Dominum filium David appellat, quia cum de genere David descendisse recognoscit. Unde in Psal. CXXXI, 11, promissum fuerat ei: De fructu ventris tui pones super sedem tuam. Dixerat etiam Luc. 1, 31, Gabriel ad Mariam : Ecce concipies in utero, et paries filium, et vocabis nomen ejus Jesum, etc.

IV.

De quarto tota, quam misericordiam ab eo expostulet : recognovit eum esse

filium David, et petivit ut misereretur sui, velut David quondam Saulis fuit misertus, quando tactu citharas daemonium ab eo expulit. Legitur I Reg. XVI, 23, quod cum spiritus Dei recessisset a Saul, et spiritus nequam exagitaret eum, ad consilium servorum Saul vocatus fuit David, qui sciebat psallere in cithara. Igitur quandocumque spiritus Domini malus arripiebat Saul, David tollebat citharam, et percutiebat manu sua, et refocilabatur Saul, et levius habebat : recedebat enim ab eo spiritus malus.

Nota, quod mathematici dicunt, secundum quod testatur Magister in Historiis, quod quidam daemones odiunt et fugiunt harmoniam citharas. Unde dicit etiam Glossa super locum praedictum, quod " refert Boetius Philosophum quem-" dam tactu citharas daemonium ab obses- " so corpore depulisse. " Igitur notandum est, quod sicut David vocatus fuit ut a Saul tactu citharas daemonium expelleret, ita et Christus venas et arterias venerabilis corporis sui extendi permisit in ligno crucis, ut ab humano genere, imo a quolibet peccatore dulci harmonia septem verborum, quas protulit in cruce, septiforme daemonium quod suggerit septem principalia crimina, potenter ejiceret. Unde Isa. XVI, 1 : Venter meus ad Moab quasi cithara sonabit. Moab interpretatur de patre, vel ex patre. Ergo per Moab universum genus humanum, vel quilibet homo significatur, qui ex primo patre Adam descendit.

Et nota, quanto fortius chorda extenditur, tanto dulcius resonat ; sic et Christus usque ad dinumerationem omnium ossium extensus fuit in cruce, ut dulcius resonaret,

Prima igitur vox hujus citharas fuerunt verba Domini, Luc. xxiii, 34 : Pater dimitte illis, etc. Haec harmonia expellit daemonium iras. Ira enim non dimittit injuriam ; sed potius vindictam expetit. Admonet nos igitur haec cithara, ut omni iras ex corde renuntiemus, et debitoribus nostris dimittamus. Unde Matth. VI,

15 : Si non dimiseritis hominibus, nec Pater vester dimittet vobis peccata vestra.

Secunda vox hujus cithara fuit verbum Dei, Luc. xxiii, 43 : Amen dico tibi : Hodie mecum eris in paradiso. Haec harmonia expellit daemonium invidias. Invidia enim nulli communicat sua. Unde docet nos Dominus per hoc quod latroni paradisum communicavit et dedit, ut invidiam ab hospitio cordis nostri expellamus : omnia enim bona opera per invidiam putrefiunt. Proverb. XIV, 30 : Putredo ossium invidia.

Tertia vox citharas fuerunt verba Domini, Joan. XIX, 26 et 27 : Mulier, ecce filius tuus. Deinde dicit Discipulo : Ecce mater tua. Haec vox expellit daemonium luxuriae : casta enim fuit Virgo, quas haec verba audivit : Ecce filius tuus. Castus fuit discipulus, cui dictum est : Ecce mater tua. Sicut enim infantulus inhabitator est materni uteri, sic etiam Christus inhabitator est mundorum corporum et castarum animarum ; e converso diabolus inhabitat in foedis corporibus et animabus immundis. Sicut mater diligit filium, sic etiam casti et mundi diligunt Christum, et semper prae oculis habent corpus suum sanguine cruentatum. Matrem suam et Dei Filius matrem asserit continentium et castorum.

Quarta vox hujus cithara habetur Matth. XXVII, 46 : Eli, Eli, lamma sabactani? hoc est : Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me ? Haec harmonia expellit daemonium avaritias. Avari enim nummos, et pecuniam, sive alia bona colunt pro Deo. Unde et ab Apostolo idololatrae nuncupantur. Docet igitur nos Filius Dei per hoc, quod auxilium quaerit a Deo Patre, non sperare in acervo divitiarum, sed in Deo vivo. Non enim bona per avaritiam conquisita possunt subvenire animas in tempore ultimas necessitatis, sed solus Deus Pater, qui est Deus noster per creationem, et Deus noster per redemptionem.

Quinta vox hujus citharas fuit hoc verbum, Sitio (Joan. XIX, 28.) Haec harmonia expellit daemonium gulae. Gula enim semper exardescit siti, et instigat hominem ad superfluum potum : studet enim calicibus epotandis. Dominus autem ut sitim gulae exstinguat in nobis, docet nos sua siti sitire fontem consolationis aeternae, de quo qui biberit, non sitiet in aeternum.

Sexta vox Dominicas citharas habetur Joan. XIX, 30 : Consummatum est. Per hanc harmoniam expellitur daemonium acediae, quae nihil bono fine consummat, sed potius eos qui circa principia in servitio Dei ferventes spiritu fuerunt, postmodum segnes reddit et pigros. Ut autem Dominus acediam a nobis extrudat, et ad fervorem boni operis nos accendat, dicit se bene omnia consummasse.

Septima vox hujus citharas fuerunt verba, quas Dominus clamavit in cruce, Luc. xxiii, 46 : Pater, in manus tuas commendo spiritum meum. Haec harmonia excludit daemonium superbias. Dominus enim, ut doceret nos semper per humilitatem spiritum nostrum et animam in manus Domini commendare, cum praedicta verba pronuntiasset, ''inclinato capite tradidit spiritum . Superbi enim non subjiciunt se manibus Domini ; sed potius erecto collo contra eum currunt, ipsumque, quantum possunt, impugnant.

Rogate igitur, charissimi, Dominum, ut sic a nobis per citharam corporis sui omne daemonium expellat, ut tandem Spiritu Dei repleti in regnum suum recipi mereamur. Amen.