SERMO XXIX.

IN EADEM DOMINICA.

Hoec est voluntas Dei, sanctificatio vestra. I ad Thess. IV, 3.

Olim David orabat dicens : Doce me facere voluntatem tuam, etc ; et misericors Deus per Apostolos Petrum et Paulum, et per semetipsum docuit nos suam voluntatem.

Considera ergo, quod voluntas Dei est

I. Ut a peccato sanctificemur. II. Ut in bonoexercilemur.III. Ut in utroque confirmemur.

IV. Ut in coelo glorificemur.

Primo enim voluntas Dei est, ut a peccato sanctificemur. Unde habetur I ad Thessal. IV, 3 : Hae est voluntas Dei,sanctificatio vestra : ut abstineatis vos a fornicatione, etc. Sanctificatur, qui a peccatis mundatur. Munda enim debet esse dilecta sponsa Christi. Ad Ephes. V, 25 et 26 : Christus dilexit Ecclesiam, et semetipsum tradidit pro ea, ut illam sanctificaret, mundans lavacro aquae, et Mundat autem Deus animam non solum lavacro baptismi primi, sed etiam

secundi, scilicet lacrymarum. Isidorus : " Lacrymae poenitentis apud Deum pro " baptismate reputantur. " Sed quid prodest homini, si balneatur, et statim sordidis vestibus induatur? Sic quid prodest animas, si etiam mundetur, et statim in vitiosam consuetudinem relabatur? Propter hoc praecipitur Exod. XIX, 10 : Vade ad populum, et sanctifica illos hodie, et cras, laventque vestimenta sua, id est, mores suos. Eccle. IX, 8 : Omni tempore vestimenta tua sint candida. Stultus esset, qui etiam in ipso balneo sordidas vestes non deponeret: sic est, qui peccata sua plangit, et non relinquit. S. Gregorius : " Qui fletibus suis vitas mun-" ditiam subtrahit ante Dei oculos, sor-" didas etiam ipsas lacrymas facit. "

II.

Voluntas Dei est, ut in bono exercitemur. I Pet. II, 15 : Sic est voluntas Dei, ut benefacientes obmutescere faciatis, etc. Si ergo bene facitis, voluntatem Dei impletis, imo ex Deo nati estis . Joan. III, 11 : Qui bene facit, ex Deo est : qui male facit, non vidit Deum : imo nec videbit in aeternum. Deus enim bene facit benefacientibus. Psal. CXXIV, 4 : Benefac Domine bonis, et rectis corde, etc. Sed attende quid ait Petrus, obmutescere faciatis. Magna virtus bonorum sanctorum, qui nos ipsos apud Deum crescere, et obmutescere adversarios, et amicos non erubescere faciunt. Augustinus : " Qui nos amant, quaerunt quod laudent " in nobis : qui autem oderunt, detra-" hunt nobis : nos autem in utroque ju-" dicio constituti vitam nostram sic cu-" stodire debemus et famam, ut erube-" scant de detractoribus laudatores. " Sed certe, qui modo detractionibus, et contentionibus, et conspirationibus, et aliis perversis locutionibus nolunt in mundo obmutescere, obmutescent in judicio. Matth. XXII, 12 : At ille obmutuit.''

III.

Voluntas Dei est, ut in utroque confirmemur. Scilicet ut a peccato sanctificemur, et in bono exercitemur. Joan. VI, 39 : Haec est autem voluntas ejus, qui misit me, Patris : ut omne, quod dedit mihi, non perdam ex eo. Sola perseverantia facit, ut non perdamur. Unde Matth.X, 22 : Qui autem perseveravit usque in finem, hic salvus erit. Bernardus : " Absque perseverantia nec qui pugnat, " victoriam, nec palmam victor conse-" quetur. " IIIi autem perduntur, qui non perseverando a Deo separantur. Psal. lxxii, 27 et 28 : Perdisti omnes, qui fornicantur abs te. Mihi autem adhaerere Deo bonum est. Fornicantur, qui derelicto Deo vero sponso in mundo luxuriantur. Si ergo non vis perdi, adhaeas Deo, voluntatem ejus semper et perseveranter implendo. I ad Thess. v, 15 et seq. : Semper quod bonum est sectamini in invicem, et in omnes. Semper gaudentes. Sine intermissione orate. Haec est enim voluntas Dei in Christo Jesu, in omnibus nobis. Isidorus : " Tunc Deo " placet nostra conversatio, quando bo-" num, quod inchoamus, fine perseve-" ranti complemus. "

Et nota, quod de triplici voluntate Dei . praedicla, dicitur ad Rom. XII, 2 : Reformamini in novitate sensus vestri : Ut probetis quae sit voluntas Dei bona, et beneplacens, et perfecta. Voluntas Dei bona est, ut a malo sanctificemini : benepla-cens ut bonum operemini : perfecta, ut in utroque confirmemini.

IV.

Voluntas enim Dei est, ut in celo glorificemur. Joan. VI, 40 : Haec est autem voluntas Patris mei, qui misit me : ut omnis, qui videt Filium, et credit in eum, habeat vitam aeternam. Bene dicit, et credit in eum : si autem scire desideras, utrum vere credas in Christum, attende quod dicit, Marc. XVI, 17 et 18 : Signa autem eos, qui crediderint, haec sequentur : In nomine meo daemonia ejicient : linguis loquentur novis : serpentes tollent : et si mortiferum quid biberint, non eis nocebit : super aegros manus imponent, et bene habebunt.

1. Daemonia sunt peccata, quae de corpore ejicere debemus. Unde de Maria Magdalena ejecta sunt septem daemonia, id est, secundum Gregorium, universa vitia atque peccata.

2. Linguas novas sunt verba aedificatoria et bona. Linguae enim antiquaae fuerunt verba nociva et prava. I Reg. II, 3 : Recedant vetera de ore vestro.

3. Serpentes sunt motus seu concupiscentiae sensualitatis. Vae ei, qui serpenti consentit, quia paradisum perdit ut Eva!

Serpentes tollimus, quando concupiscentias refringimus.

4. Mortiferum autem est quodlibet scandalum, quaslibet injuria, quae non solum facto, sed dicto nobis infertur, unde Jac. III, 8, de lingua dicitur : Est enim inquietum malum, plena veneno mortifero. Si ergo accepta injuria non inflamur per superbiam, non suffocamur per invidiam, non disrumpimur per iracundiam : tunc utique mortiferum bibimus, et non nobis nocet : bibe pro Christo, quod pro te bibit Christus. Matth. XX, 22 : Potestis bibere calicem, quem ego bibiturus sum? etc. Sed quidquid afflictionis terrena propinat adversitas, leve erit, si inspiciamus quid biberit ad crucis patrbulum, qui nos invitat ad coelum.

5. Manus imponent, sunt adjutoria charitatis, remedia pietatis, ex quibus spe convalescunt, vel qui spiritualiter, vel corporaliter aegri sunt.

Vides ergo, quod daemonia sunt vitia voluntatis, linguae novas sunt verba utilitis, serpentes sunt concupiscentiae sensualitatis, mortifera sunt injuriae adversitatis, manus imponentes sunt adjutoria charitatis. Voluntas ergo Dei est, ut qui sic per signa praedicta credit in Filium Dei, habeat vitam sternam. Joan. x, 27 et 28 : Oves meas vocem meam audiunt..., et ego vitam aeternam do eis. Ad quam nos perducat, etc.