SERMO XLII.

IN DOMINICA V

POST PASCHA.

Exivi a Patre, et veni in mundum : iterum relinquo mundum, et vado ad Patrem. Joan. XVI, 28.

Duo sunt hic notanda :

I. Quare Dominus in mundum venerit ? II. Quare ad Patrem redierit ?

I

Licet multae causae possint assignari, quare Filius a Patre egressus venerit in mundum, et quare relinquens mundum venit ad Patrem ; propter duo tamen venit in mundum, et propter duo reversus est ad Patrem. Venit enim in mundum, 1. Ut nos, quomodo vivere debeamus, instrueret. 2. Item ut nos ab aeterna servitute redimeret.

1. De primo dicit Apostolus ad Titum, II, 11: Apparuit gratia Dei Salvatoris nostri omnibus hominibus, erudiens nos, ut abnegantes impietatem, et saecularia desideria, sobrie, et juste, et pie vivamus in hoc saeculo.

Doctrina igitur Jesu Christi consistit in tribus : in sobrietate, in justitia sive aequitate, et pietate. Sobrietas, prout Glossa testatur, est attendere circa temetipsum. Justitia sive aequitas circa proximum, et pietas circa Deum.

Primo igitur sobrii esse debemus : sed quid est sobrietas ? Sobrietas est pura ab illecebris utriusque hominis temperantia.

Sobrietas igitur monet nos, ut omnimodam mentis et corporis fugiamus luxuriam, et a gula et ebrietate nobis caveamus.

Secundo justi esse debemus. Justitia vero est, per quam communitatis gratia tenetur, et sua dignitas cuique non denegatur. Monet nos igitur justitia, ut gratiam omnium secundum Deum teneamus, id est, nullum indebite vel verbis vel operibus laedamus et offendamus, et ut unumquemque secundum dignitatem sibi debitam veneremur, videlicet Patrem ut patrem, Sacerdotem ut Sacerdotem, militem ut militem, et quoslibet alios secundum officia vel status Episcoporum. Hinc dicit Apostolus ad Rom. xiii, 7 : Reddite omnibus debita : cui tributum, tributum : cui vectigal, vectigal : cui timorem, timorem : cui honorem, honorem.

Tertio pietatem exsequi debemus. Est autem pietas, ut dicit Bernardus : " Jugis " Dei memoria et indefessa affectio in " amorem ejus. " Et nota, quod ipse Dominus precatur, ut memores sui esse velimus. Ita dicit in Thren. III, 19 : Recordare paupertatis, et transgressionis meae, absynthii et fellis. Transgressionis, id est, maximae vilitatis. Haec itaque tria in memoria cordis nostri jugiter habere debemus, videlicet Dominicam paupertatem, vilitatem, et acerbitatem eorum qae? passus est. Unde etiam respondet ei immediate in Thren. iii, 20 et 21, fidelis anima sic inquiens : Memoria memor ero, et tabescet in me anima mea. Haec recolens in corde meo, ideo sperabo. Monet etiam I Joan. iii, 18, ut Deum amemus. Filioli mei, non diligamus verbo, neque lingua, supple, tantum, sed opere et veritate. Omnia etiam elementa mundi, et cuncta beneficia Christi monent nos, ut Dominum diligamus.

2. Venit etiam Dominus in mundum, ut nos a potestate diaboli redimeret. Unde Isa. XIX, 20 : Clamabunt ad Dominum a facie tribulantis, et mittet eis salvatorem et propugnatorem, qui libereteos. Item Apostolus ad Titum, II, 14 : Qui dedit semetipsum pro nobis, ut nos redimeret ab omni iniquitate, et mundaret sibi populum acceptabilem, sectatorem bonorum operum.

Redemptori igitur nostro tenemur in duobus ad minus.

Primum est, ut ad ipsum per veram poenitentiam revertamur. Unde Isa. xliv, 22 : Revertere ad me, quoniam redemi te. Revertere, Glossa, " poenitendo : " quod si feceris, coelum et terra et omnia elementa in salute tua laeabuntur. Debet igitur quilibet peccator fideliter poenitere, ne perdatur in ipso fructus passionis Dominica?. Secundum est, ut intimas ei gratias agamus. Unde scribit Joan. in Apoc. v, 8, 9 et 10, quod quatuor animalia, et viginti quatuor seniores ceciderunt coram Agno, habentes singuli citharas, et phialas aureas plenas odoramentorum, et cantabant canticum novum dicentes : Dignus es Domine accipere librum, et aperire signacula ejus: quoniam occisus es, et redemisti nos Deo in sanguine tuo ex omni tribu, et lingua, et populo, et natione : et fecisti nos Deo nostro regnum, et sacerdotes: et regnabimus super terram, subaudi, viventium. Per quatuor animalia, et per viginti quatuor seniores intelliguntur omnes electi, qui jam sunt, vel erunt in patria : qui omnes cum citharis bonorum operum, et cum phialis cordium per sanctas affectiones suaviter redolentium gratias agunt Filio Dei, qui redemit eos per sanguinem suum fusum in ara crucis, et quoniam redempti tamquam Reges et Pontifices cum Domino regnabunt in aeternum.

II.

De secundo nota, quare Dominus redierit ad Patrem : et est dicendum, quod ad minus propter duo. Primum est, ut sobriis, justis, et piis mansiones delectabiles praepararet. Secundum est, ut pro redemptis Deo Patri signa vulnerum suorum quotidie repraesentaret.

De primo dicit Dominus, Joan.XIV, 2 et 3 : Vado parare vobis locum. Et si abiero, et praeparavero vobis locum : iterum venio, et accipiam vos ad meipsum, ubi sum ego, et vos sitis. Et nota, quod locus electorum erit mundus, firmus, et in omnibono repletus. Sobrietas meretur munditiam et claritatem, justitia firmitatem, pietas vero bonorum omnium ubertatem.

De secundo dicit Glossa super locum illum Luc. XXIV, 40: Ostendit eis manus,et pedes. " Dominus vulnerum cicatrices " servavit, ut Patri pro nobis supplicans, " quale genus mortis pro homine pertulit, " semper ostendat. " Hinc etiam dicit I Joan. II, 1 et 2 : Advocatum habemus apud Patrem, Jesum Christum justum : et ipse est propitiatio pro peccatis nostris.

Bonum est ergo,charissimi, ut vulnera Jesu Christi veneremur, et peccata totis viribus fugiamus. Conqueritur etiam Dominus in Ps. LXVIII, 27, quod multi mali Christiani per peccata turpissima et pessimas iniquitates, rursus recentem dolorem super dolorem vulnerum suorum addiderunt : et certe ad damnationem ipsorum cicatrices vulnerum suorum ostendet in judicio.

Rogate ergo Filium Dei qui ad Patrem jamdudum rediit, ut ipso donante, sic sobrie et juste et pie vivamus in hoc saeculo ', ut cum hinc nos migrare contigerit, in loco ab ipso praeparato recipi mereamur. Quod nobis praestare, etc.