First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
ZEJ _hLÌ 4 JL k idJ ZB _ b ò - A .
182 ORD. EXCALCEATORUM S. AUGUSTINI ETC.
<5RD. EXCALCEATORUM S. AUGUSTINI ETC. 3Ì8
184 ORD. EXCALCEATORUM S. AUGUSTINI ETC.
condannato dalla Chiesa come opposto alla divina rivelazione.
L I T I ÂE 213 Ecclesiae calamitatibus eadem po-
EX S. G I N D U L G E N T I A R U M 255
IANUEN. SEU ORDINIS S. BENEDICTI 273
274 IANUEN. SEU ORDINIS S. BENEDICTI
IANUEN. SEU ORDINIS S. BENEDICTI 275
276 IANUEN. SEU ORDINIS S. BENEDICTI
IANUEN. SEU ORDINIS S. BENEDICTI 277
278 IANUEN. SEU ORDINIS S. BENEDICTI
•ç06 E X S . C . INQUISITIONIS
mentum erat notorie publicum, et necessario nova celebra- tio coram parocho requirebatur.
E X S . C . I N D U L G E N T I A R U M 47&
4 2 S P O L E T A N A SEU R E A T I N A
f>i8 BK ACTIS CONSISTORIALIBUS
6 1 8 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS
622 EX. ACTIS CONSISTORIALIBUS
626 EX A C T I S COiNSISTORÏALIBUS
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS 629/
606 LITTERAE
in violat unique permansurum; ne illis quidem pareetur maximis verissimisque naturae iudiciis , quae habenda sunt velut commune idemque nobilissimum humani generis patrimonium. Sic sensim obducta : tenebris veritate, id quod saepe contingit, facile domina- bitur opinionum error perniciosus et multiplex. Qua ex re tantum capiet licentia commodi, quantum detrimenti libertas : eo enim est maior futura libertas ac tutior, quo frena licentiae maiora. - A t vero de rebus opinabilibus disputationi hominum a Deo permissis, utique quod placeat sentire, quodque sentiatur, libere eloqui con- cessum est ,• non repugnante natura : talis enim libertas nunquam homines ad opprimendam veritatem , saepe ad indagandam ac pa- tefaciendam deducit.
De ea;, quam docendi Ubertatem nominant, oportet non dissi- mili ratione iudicare. - Cum dubium esse non possit quin imbuere animos sola veritas debeat, quod in ipsa intelligentium naturarum bonum est et finis et perfectio sita , propterea non debet doctrina nisi vera praecipere, idque tum iis qui nesciant, tum qui sciant, scilicet ut cognitionem veri alteris afferat, in alteris tueatur. Ob eamque caussam eorum, qui praecipiunt, plane officium est eripere ex animis errorem, et ad opinionum fallacias obsepire certis prae- sidiis viam. Igitur apparet, magnopere cum ratione pugnare , ac natam esse pervertendis funditus mentibus illam, de qua institutus est sermo, libertatem , quatenus sibi vult quilibet pro arbitratu docendi licentiam ; quam quidem licentiam civitati dare publica potestas, salvo officio, non potest. Eo vel magis quod magistrorum apud auditores multum valet auctoritas , et verane sint, quae a doctore traduntur, raro admodum diiudicare per se ipse discipulus potest.
Quamobrem hanc quoque libertatem, ut honesta sit, certis fini- bus circumscriptam teneri necesse est : nimirum ne fieri impune possit, ut ars docendi in instrumentum corruptelae vertatur. - Veri autem , in quo unice versari praecipientium doctrina debet, unum est naturale genus, supernaturale alterum. Ex veritatibus naturalibus, cuiusmodi sunt principia naturae, et ea quae ex illis proxime ratione ducuntur , existit humani generis velut commune patrimonium: in quo, tamquam fundamento firmissimo, cum mores et iustitia et religio, atque ipsa coniunctio societatis humanae ni- tatur , nihil tam impium esset tamque stolide inhumanum , quam illud violari ác diripi impune sinere. - Nec minore conservandus religione maximus sanctissimusque thesaurus earum rerum , qua$