237

Ταῦτα οὖν πάντα πρός βροτούς νῦν τελοῦνται, εἰς ἀλλήλους γάρ ἁμαρτάνομεν πάντως˙ ὁ δέ τά θεῖα καπηλεύων θρασέως καί ἀπεμπολῶν τοῦ Πνεύματος τήν χάριν εἰς αὐτόν πάντως τόν Θεόν ἁμαρτάνει. Ὁ γάρ καταστάς εἰς πρόσωπον τοῦ Λόγου οὕτω βιοῦν ὀφείλει ὥσπερ ἐκεῖνος καί οὕτως˙ ἀκολούθει! λέγειν ἐκείνῳ. Αἰ ἀλώπεκες ἔχουσι φωλεούς πάντως καί τά πετεινά κατασκηνώσεις πάντα, ἐγώ δ᾿ οὐκ ἔχω, τήν κεφαλήν ποῦ κλίνω, ὁ Χριστοῦ λάτρης ἠξιωμένος. Οὐδέν γάρ ὅλως αὐτός ἴδιον ἔχειν οὐδέ κεκτῆσθαι ὀφείλει τι τοῦ κόσμου, (418) εἰ μή τήν τοῦ σώματος χρείαν καί μόνον, τά δ᾿ ἄλλα πάντα τοῖς πένησι καί ξένοις καί τῇ ἑαυτῶν προσήκει ἐκκλησίᾳ. Εἰ δ᾿ αὖ τολμήσει εἰς ἰδίας ἐξόδους ἀκαίρως χρῆσθαι τούτοις μετ᾿ ἐξουσίας καί συγγενέσι τά τῶν ξένων χαρίζειν, οἴκους τε κτίζειν καί ἀγρούς ἀγοράζειν, καί ἀνδραπόδων ἐπισύρεσθαι πλῆθος, οὐαί, ὁποῖον τό κατάκριμα τούτου! Πάντως ἀνθρώπῳ παρεικάζεται οὗτος τήν τῆς ἰδίας γυναικός ὅλην προῖκα καταφαγόντι κακῶς ἐξ ἀφροσύνης˙ ὅε ἄρα κρατηθείς καί μή ἔχων τοῦ δοῦναι ταύτην ἀπαιτούμενος χρήματα πάντως πρός τῇ στερήσει τῆς ἑαυτόῦ συζύγου καί εἰς φυλακήν πέμπεται καθειρχθῆναι. Οὕτως οὖν ἐσόμεθα οἱ ἱερεῖς καί λάτραι, οἱ εἰς ἑαυτούς καί συγγενεῖς καί φίλους καταχρώμενοι ταῖς τῶν ἐκκλησιῶν εἰσόδοις καί τῶν πενήτων μή φροντίζοντες ὅλως, ἀλλ᾿ οἴκους, βαλανεῖα, μοναστήρια, πύργους κτίζοντες, προικίζοντες, γάμους ποιοῦντες καί τῶν ἰδίων ἐκκλησιῶν ὡς ξένων καταφρονοῦντες καί ἀμελοῦντες τούτων καί ἐπί μακρούς χωριζόμενοι χρόνους, οἵ καί διατρίβομεν ἐν ἀλλοτρίᾳ χώρᾳ ἐῶντες χήρας τάς ἑαυτῶν γυναῖκας, πρόνοιαν αὐτῶν οὐδεμίαν ποιοῦντες, οἱ δέ καί καρτεροῦντες εἰς αὐτάς καί οἰκοῦντες, οὐχ ὄτι τούτων κρατούμεθα τῷ πόθῳ, ἀλλ᾿ ὅπως μόνον ζῶμεν ἐκ τῶν προσόδων ἀφθόνως αὐτῶν καί κατασπαταλῶμεν. (419) Περί δέ ψυχῆς κάλλους τῆς Χριστοῦ νύμφης, ποῖος ἐξ ἠμῶν τῶν ἱερέων φροντίζει; Ἕνα μοι δεῖξον καί εἰς τοῦτον ἀρκοῦμαι.