63

Οὐ γάρ δύναται ἄνθρωπος ἐκνικῆσαι τά πάθη, εἰ μή συμπαραγένηται εἰς βοήθειαν τοῦτο, (126) οὐδέ πάλιν ἀπό μιᾶς ἅπαντα ἐκδιώκει. Οὐ γάρ εἰσδέξασθαι χωρεῖ αἴφνης ὅλον τό Πνεῦμα ὁ ἄνθρωπος ὁ ψυχικός καί ἀπαθής γενέσθαι, ἀλλ᾿ ὅταν τά εἰς δύναμιν διαπράξηται πάντα˙ γύμνωσιν, ἀπροσπάθειαν, χωρισμόν τῶν ἰδίων, ἐκκοπήν τοῦ θελήματος καί ἄρνησιν τοῦ κόσμου, ὑπομονήν τῶν πειρασμῶν καί προσευχήν καί πένθος, εὐτέλειαν, ταπείνωσιν, ὅσον ἰσχύος ἔχει. Τότε ὀλίγον ὡς λεπτή αἴγλη καί σμικροτάτη αἴφνης τόν νοῦν κυκλώσσα εἰς ἔκστασιν ἁρπάζει, καταλιμπάνουσα ταχύ, ἵνα μή ἀποθάνῃ, ὥστε τῷ τάχει τῷ πολλῷ μηδέ κατανοῆσαι, μή κάλλους μνημονεύειν τε συγχωρεῖν τόν ἰδόντα, ἵνα μή φάγῃ νήπιος τροφήν ἀνδρῶν τελείων καί παρ᾿ εὐθύ διαρραγῇ ἤ βλαβῇ καί ἐμέσῃ. Ἔκτοτε οὖν χειραγωγεῖ, ἐνισχύει, διδάσκει δεικνυμένη καί φεύγουσα, ὅτε χρῄζομεν ταύτης˙ οὐχ ὅταν ἡμεῖς θέλωμεν - τοῦτο γάρ τῶν τελείων , ἀλλ᾿ ὅταν ἀπορήσωμεν καί ἐκλυθῶμεν ὅλως, ἔρχεται εἰς βοήθειαν, ἀνατέλλει μακρόθεν καί ταύτην ἐν καρδίᾳ μου ποιεῖ αἰσθάνεσθαί με. Θροοῦμαι, περισφίγγομαι κρατῆσαι ταύτην θέλων καί νύξ τά πάντα καί κεναί αἱ ἀθλίαι μου χεῖρες. Πάντων ἐπιλανθάνομαι καί κάθημαι καί κλαίω μή ἐπελπίζων ἄλλοτε ταύτην οὕτως ἰδέσθαι. Ὅτε θρηνήσω δέ πολλά καί παύσασθαι θελήσω τότε ἐλθοῦσα μυστικῶς κρατεῖ τῆς κορυφῆς μου καί συγχέομαι δάκρυσιν ἀγνοῶν τίς ὑπάρχει καί καταυγάζει μου τόν νοῦν φωτί γλυκείῳ σφόδρα. Ὅταν δέ γνῶ ἥτις ἐστίν, ἀφίπταται συντόμως καταλιποῦσά μοι τό πῦρ τοῦ θείου αὐτῆς πόθου, ὅ γελᾶν οὐκ ἀφίησιν ἤ πρός ἀνθρώπους βλέπειν, (127) οὐδέ πόθον εἰσδέξασθαι τινός τῶν ὁρωμένων. Κατά μικρόν ἀνάπτεται, ὑπομονῇ φυσᾶται καί φλόξ μεγάλη γίνεται οὐρανούς δρασσομένη˙ ταύτην σβέννυσιν ἄνεσις, περισπασμός οἰκείων καί μέριμνα βιωτικῶν, ἐν ἀρχῇ γάρ τυγχάνει. Ἀνακαλεῖται σιωπήν καί μῖσος πάσης δόξης τό κυλινδεῖσθαι ἐπί γῆς καί πατεῖσθαι ὡς κόπρον˙ ἐπί τούτοις γάρ τέρπεται καί συμπαρεῖναι θέλει, ταπείνωσιν διδάσκουσα τήν πάντα δυναμένην. Ὅταν οὖν ταύτην κτήσωμαι ταπεινός γένωμαι, τότε ὑπάρχει σύν ἐμοί ἀχώριστος κἀκείνη˙ ὁμιλεῖ μοι, φωτίζει με, βλέπει με, ἥν καί βλέπω. Ἐν τῇ καρδίᾳ μοῦ ἐστιν, ἐν οὐρανῷ ὑπάρχει, ἑρμηνεύει μοι τάς γραφάς καί προστιθεῖ μ οι γνῶσιν, μυστήρια διδάσκει με, ἅ λαλεῖν οὐκ ἰσχύω,