65

Τί ἐφοβήθης, εἶπέ μοι, τί δειλιᾷς καί τρέμεις; Μέγα τό θαῦμα καί φρικτόν, μείζονα τούτου ὄψει. Ἐξέστην, εἶπον, Κύριε, ἐγγίζειν οὐ τολμῶ σοι οὐδέ φανῆναι τοῦ πυρός τολμηρότερος θέλω˙ καί γάρ ὁρῶ σε ἄνθρωπον ὑπέρ ἄνθρωπον ὄντα καί οὐδέ βλέπειν σε τολμῶ, ὅν τό πῦρ ἐσεβάσθη. Ἐγγύτερόν με ἤγαγεν, ἐνηγκαλίσατό με καί πάλιν κατεφίλησε φιλήματι ἁγίῳ καί αὐτός ὄλος ἐμύρισεν ὀσμήν ἀθανασίας. Ἐπίστευσα, ἠγάπησα ἀκολουθῆσαι τούτῳ καί δοῦλος ἐπεπόθησα τούτου μόνου γενέσθαι. Ὁ Φαραώ ἐκράτει με, οἱ δεινοί ἐργοδόται τήν πλίνθον καί τά ἄχυρα ἠνάγκαζον φροντίζειν˙ μόνος οὐκ ἴσχυον φυγεῖν, οὐδέ γάρ εἶχον ὅπλα. Μωσῆς ἐλάλει τῷ Θεῷ ποιῆσαι τό συμφέρον˙ Θεός μαστίζει Αἴγυπτον πληγαῖς δεκαπλασίοις, καί οὐκ ἐκάμφθη Φαραώ οὐδέ ἀπέλυσέ με˙ καί δή πρεσβεύει ὁ πατήρ, καί Θεός ὑπακούει καί λέγει τῷ θεράποντι λαβεῖν ἐκ τῆς χειρός με καί ὑπισχνεῖται μεθ᾿ ἡμῶν συμπορεύεσθαι ἅμα, τοῦ Φαραώ λυτρούμενος καί τῶν κακῶν Αἰγύπτου, καί θάρσος ἐνεποίησεν εἰς τήν ἐμήν καρδίαν καί τόλμαν ἐχαρίσατο, Φαραώ μή φοβεῖσθαι. Οὕτω δή καί ἐποίησεν ὁ τοῦ Θεοῦ ἐργάτης˙ ἐκράτησέ μου τῆς χειρός προπορευόμενός μου καί οὕτως ἀπηρξάμεθα τήν ὁδόν διανύειν. (130) Κύριε, δός μοι σύνεσιν πρεσβείαις τοῦ πατρός μου καί λόγον, διηγήσασθαι θαυμάσια χειρός σου, ἅ ἐξειργάσω δι᾿ ἐμέ, τόν ἄσωτον καί πόρνον, διά χειρός τοῦ δούλου σου ἐξάγων ἐξ Αἰγύπτου. Ἔγνω τήν ἀναχώρησιν ὁ βασιλεύς Αἰγύπτου, ὡς ἑνός κατεφρόνησε καί αὐτός οὐκ ἐξῆλθεν, ἀλλά δούλους ἀπέστειλεν, οὕς ὑποσπόνδους εἶχεν. Κατέδραμον, κατέλαβον ἐν ὁρίοις Αἰγύπτου, πάντες ἐστράφησαν κενοί, πάντες συντετριμμένοι˙ ξίφη αὐτῶν κατέκλασαν, ἐκένωσαν τά βέλη, αἱ χεῖρες ἐξελύθησαν καθ᾿ ἡμῶν ἐνεργοῦσαι, καί ἡμεῖς διεμείναμεν μηδέν ἀδικηθέντες. Ὁ στῦλος ἧπτε τοῦ πυρός, παρῆν καί ἡ νεφέλη, καί μόνοι διηρχόμεθα ἐν ἀλλοτρίᾳ χώρᾳ, μέσον λῃστῶν, μέσον πολλῶν ἐθνῶν καί βασιλέων. Ἔμαθε καί ὁ βασιλεύς λαοῦ αὐτοῦ τήν ἧτταν, ἐμάνη καί ἡγήσατο μεγάλην ἀτιμίαν παρά ἑνός ἐμπαίζεσθαι καί νικᾶσθαι ἀνθρώπου. Ἔζευξεν ἅρματα αὐτοῦ καί τόν λαόν ἐπῆρε καί κατεδίωξεν αὐτός καυχώμενος μεγάλα. Ἦλθε καί μόνον εὗρέ με κείμενον ἐκ τοῦ κόπου, (ἠγρύπνει δέ ὁ Μωϋσῆς καί Θεῷ προσωμίλει), προσέταξε δεθῆναί μου χεῖρας ἅμα καί πόδας