39
∆όξα τῷ οὕτως τήν ἡμῶν δοξάσαντι οὐσίαν, δόξα τῇ ἀμετρήτῳ σου, Σωτήρ, συγκαταβάσει, δόξα τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, δόξα τῇ δυναστείᾳ, δόξα σοι, ὅτι ἄτρεπτος, ἀναλλοίωτος μένων ὅλος τε εἶ ἀκίνητος, ἀεικίνητος πέλων, ὅλος ἐκτός τῆς κτίσεως, ὅλος δ᾿ ἐν πάσῃ κτίσει, ὅλος τά σύμπαντα πληροῖς, ὅλος ὤν ἔξω πάντων, ὑπέρ τά πάντα, ∆έσποτα, ὑπέρ ἀρχήν δέ πᾶσαν, ὑπέρ οὐσίαν ἅπασαν, ὑπέρ φύσεως φύσιν, ὑπέρ αἰῶνας ἅπαντας, ὑπέρ φῶς ἅπαν, Σῶτερ, ὑπέρ οὐσίας νοεράς, ἔργον σόν γάρ κἀκεῖναι, μᾶλλον δέ ἐννοήματός σου τυγχάνουσιν ἔργον. Σύ γάρ τῶν πάντων εἶ οὐδέν, ἀνώτερος δέ πάντων˙ τῶν ὄντων γάρ εἶ αἴτιος ὡς τῶν πάντων κτίστης καί διά τοῦτο πάντων εἶ ἀποκεχωρισμένος, ἄνωθέν που νοούμενος ὑπέρ τά ὄντα πάντα, ἀόρατος, ἀπρόσιτος, ἄληπτος ἀναφής τε, ἀκατανόητός τε ὤν ἀναλλοίωτος μένεις, ἁπλοῦς τυγχάνων ὅλος δέ σύ εἶ πεποικιλμένος, καί ὅλως νοῦς ἀδυνατεῖ δόξης τήν ποικιλίαν καί ὡραιότητα τοῦ σοῦ κάλλους κατανοῆσαι. Ὁ οὖν τῶν πάντων ὤν οὐδέν ὡς ὑπεράνω πάντων, ὁ ἔξω πάντων ὠς Θεός τῶν πάντων σύ ὑπάρχων ἀόρατος, ἀπρόσιτος, ἄληπτος ἀναφής τε, (88) αὐτός ἐγένου καί βροτός, εἰσῆλθες ἐν τῷ κόσμῳ καί πᾶσιν ὤφθης προσιτός τῇ τῆς σαρκός προσλήψει. Ἐγνώσθης δέ καί τοῖς πιστοῖς θεότητος τῇ δόξῃ καί γέγονας αὐτοῖς ληπτός, ὁ ἄληπτος εἰς ἅπαν, καί ὁρατός ὅλος αὐτός, ὁ ἀόρατος πᾶσιν˙ καί εἴδοσαν τήν δόξαν σου, θεότητος τῆς θείας, μόνοι πιστοί καί βλέπουσιν, οἱ ἄπιστοι δέ πάντες ἰδόντες σε διέμειναν τυφλοί, τό φῶς τοῦ κόσμου. Οἱ οὖν πιστοί καί τότε σέ καί νῦν ἀεί ὁρῶσι καί ἔχουσι μεθ᾿ ἑαυτῶν τόν κτίστην σε τῶν ὅλων συνόντα συνοικοῦντά τε ἐν σκότει τῷ τοῦ βίου, ὡς ἥλιόν σε ἄδυτον, ὡς ἄσβεστον λαμπάδα, μή καταλαμβανόμενος ὅλως ὑπό τοῦ σκότους, ἀλλά καταφωτίζοντα ἀεί τούς σέ ὁρῶντας. Ἐπεί δέ σύ, ὡς εἴρηται, ἔξω πάντων ὑπάρχεις καί, οὕς φωτίζεις, ἔξωθεν ποιεῖς τῶν ὁρωμένων καί ὥσπερ σύ αὐτόθι ὤν ἄνω σύν τῷ Πατρί σου ἀδιαστάτως μεθ᾿ ἡμῶν ὅλος αὐτός τυγχάνεις καί ἐν τῷ κόσμῳ πάλιν ὤν ἀχώρητος εἶ κόσμῳ ἐν τῷ παντί γάρ ὤν αὐτός ὑπέρ τό πᾶν τυγχάνεις, οὕτως ἡμᾶς τούς δούλους σου τῶν αἰσθητῶν ἐν μέσῳ, τῶν ὁρωμένων τε ἐντός ὑπάρχοντας ἐξάγεις καί ἄνω ὅλως μετά σοῦ λαμπομένους φωτί σου συναναφέρεις καί ποιεῖς ἐκ θνητῶν ἀθανάτους˙ καί μένοντες, ὅπερ ἐσμέν, υἱοί τῇ χάριτί σου