43

ἔξω οἱ ἁμαρτήσαντες ἐβλήθημεν εὐθέως ἀπό τοῦ οἴκου τοῦ ∆αυίδ καί τοῦτο ἀναισθήτως πεπόνθαμεν, καί δράμωμεν διά τῆς μετανοίας! Ἐκεῖθεν γάρ εἰσέρχονται οἱ ἐκβληθέντες πάντες, ἄλλως δ᾿ οὐκ ἔνι ἔνδοθεν εἰσελθεῖν, μή πλανᾶσθε, οὐδέ ἰδεῖν τά ἐν αὐτῷ τελεσιουργηθέντα, καί νῦν τελεσιουργούμενα καί εἰς ἀπείρους αἰῶνας ἐν τῷ Χριστῷ μου καί Θεῷ, ᾧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή τε καί προσκύνησις νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

Ιστ'.

Ὅτι ποθεινόν τε καί ἐπιθυμητόν κατά φύσιν μόνον τό Θεῖον, οὗ ὁ μετέχων πάντων ἐν μετοχῇ γέγονε τῶν καλῶν (94)

Ὤ τί τό πρᾶγμα τό κρυπτόν πάσῃ κτιστῇ οὐσίᾳ, καί τί τό φῶς τό νοητόν, ὅ τινι οὐχ ὁρᾶται, καί τίς ὁ πλοῦτος ὁ πολύς, ὅν οὐδείς ἐν τῷ κόσμῳ εὑρεῖν ὅλως ἐξίσχυσεν ἤ κατασχεῖν εἰς ἅπαν; Ἔστι γάρ πᾶσιν ἄληπτος, ἀχώρητος τῷ κόσμῳ, ἔστι καί ἐπιθυμητός, καθ᾿ ὅσον ὑπερέχει τῶν ὁρωμένων ὁ αὐτά Θεός κατασκευάσας. Κατά τοῦτο τιτρώσκομαι τῇ ἀγάπῃ ἐκείνου˙ καθ᾿ ὅσον δ᾿ οὐχ ὁρᾶταί μοι ἐκτήκομαι τάς φρένας, τόν νοῦν καί τήν καρδίαν μου φλεγόμενος καί στένων. Περιπατῶ καί καίομαι ζητῶν ὧδε κἀκεῖσε καί οὐδαμοῦ τόν ἐραστήν εὑρίσκω τῆς ψυχῆς μου˙ καί περιβλέπομαι συχνῶς, ἰδεῖν τόν ποθητόν μου, κἀκεῖνος, ὡς ἀόρατος, οὐχ ὁρᾶται ὅλως. Ὅτε δέ ἄρξομαι θρηνεῖν ὡς ἀπελπίσας, τότε ὁρᾶταί μοι καί βλέπει με, ὁ καθορῶν τά πάντα˙ θαυμάζων καταπλήττομαι κάλλους τήν εὐμορφίαν, καί πῶς ἀνοίξας οὐρανούς διέκυψεν ὁ κτίστης καί δόξαν μοι παρέδειξε τήν ἄφραστον καί ξένην˙ καί τίς ἄρα ἐγγύτερον γενήσεται ἐκείνου ἤ πῶς ἀνενεχθήσεται εἰς ἀμέτρητον ὕψος; (95) Λογιζομένου μου, αὐτός εὑρίσκεται ἐντός μου, ἔνδον ἐν τῇ ταλαίνῃ μου καρδίᾳ ἀπαστράπτων, πάντοθεν περιλάμπων με τῇ ἀθανάτῳ αἴγλῃ, ἅπαντα δέ τά μέλη μου ἀκτῖσι καταυγάζων, ὅλος περιπλεκόμενος, ὅλον καταφιλεῖ με, ὅλον τε δίδωσιν αὑτόν ἐμοί τῷ ἀναξίῳ, καί ἐμφοροῦμαι τῆς αὐτοῦ ἀγάπης καί τοῦ κάλλους, καί ἡδονῆς καί γλυκασμοῦ ἐμπίπλαμαι τοῦ θείου. Μεταλαμβάνω τοῦ φωτός, μετέχω καί τῆς δόξης, καί λάμπει μου τό πρόσωπον ὡς καί τοῦ ποθητοῦ μου καί ἅπαντα τά μέλη μου γίνονται φωτοφόρα.