34

ἀσώματον, ἀχώριστον, ἄληπτον πάσῃ φύσει, πῶς καθωράθης ὡς ἐγώ, ἐγνώσθης τοῖς ἐν σκότει καί ἐκρατήθης ἐν χερσί μητρός σου τῆς ἁγίας, καί ἐδεσμεύθης ὡς φονεύς, ἔπαθες ὡςκακοῦργος σωματικῶς, ὦ βασιλεῦ, θέλων πάντως με σῶσαι καί πάλιν ἐπαναγαγεῖν εἰς παράδεισον δόξης; Τοῦτο οἰκονομία σου, τοῦτο ἡ παρουσία, τοῦτο ἡ εὐσπλαγχνία σου καί ἡ φιλανθρωπία, ἡ γενομένη δι᾿ ἡμᾶς, πάντας ἀνθρώπους, Λόγε, πιστούς, ἀπίστους, ἐθνικούς, ἁμαρτωλούς, ἁγίους˙ κοινή γάρ πάντων γέγονεν ἡ ἐπιφάνειά σου, σωτηρία καί λύτρωσις ζώντων καί τῶν θανόντων. (79) Τό δέ κρυπτῶς γινόμενον ἐν ἐμοί τῷ ἀσώτῳ καί μερικῶς τελούμενον ἐν γνωστῇ ἀγνωσίᾳ γνωστῇ μέν πάντως παρ᾿ ἐμοί, ἀγνώστῳ δέ τοῖς ἄλλοις, ποία γλῶσσα λαλήσειε, ποῖος νοῦς ἑρμηνεύσῃ, ποῖος λόγος ἐκφράσειεν, ἵνα καί χείρ μου γράψῃ; Φρικτόν γάρ ὄντως, ∆έσποτα, φρικτόν καί ὑπέρ λόγον, ὅτι ὁρᾶταί μοι τό φῶς, ὅ ὁ κόσμος οὐκ ἔχει, καί ἀγαπᾷ με ὁ μή ὤν ἔνδον τούτου τοῦ κόσμου, καί ἀγαπῶ τόν μηδαμοῦ ὄντα ἐν ὁρωμένοις. Ἐπί τῆς κλίνης κάθημαι ἔξωθεν ὤν τοῦ κόσμου καί μέσον ὤν τῆς κέλλης μου τόν ἔξωθεν τοῦ κόσμου ὄντα τε καί γενόμενον βλέπω, ᾧ καί ὁμιλῶ εἰπεῖν δέ τόλμα - καί φιλῶ, φιλεῖ με καί ἐκεῖνος, ἐσθίω, τρέφομαι καλῶς μόνῃ τῇ θεωρίᾳ καί συνενούμενος αὐτῷ οὐρανούς ὑπερβαίνω καί τοῦτο οἶδα ἀληθές καί βέβαιον ὑπάρχειν, τό ποῦ τό σῶμα τότε δέ ὑπάρχει, οὐ γινώσκω. Οἷδα, ὅτι κατέρχεται ὁ ὑπάρχων ἀκίνητος˙ οἶδα, ὅτι ὁρᾶταί μοι ὁ τυγχάνων ἀόρατος˙ οἶδα, ὁ πάσης κτίσεως ἀποκεχωρισμένος ἔνδον αὐτοῦ λαμβάνει με καί ἐν ἀγκάλαις κρύπτει, καί ἐκ παντός εὑρίσκομαι ἔξω τότε τοῦ κόσμου. Ἐγώ δέ πάλιν, ὁ βροτός καί μικρός ἐν τῷ κόσμῳ, ἐντός μου ὅλον καθορῶ τόν ποιητήν τοῦ κόσμου, καί οἶδα, ὡς οὐ θνήξομαι ἔνδον ζωῆς τυγχάνων, καί ὅλην ἔχω γτήν ζωήν βλυστάνουσαν ἐντός μου˙ ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἐστίν, ἐν οὐρανῷ δ᾿ ὑπάρχει, ὦδε κἀκεῖ ὁρᾶταί μοι ἐπίσης ἀπαστράπτων. Ὅπως δέ ταῦτα γίνονται, πῶς ἄν καλῶς νοήσω, πῶς δ᾿ ἐξειπεῖν σοι δυνηθῶ, ὅσα νοῶ καί βλέπω; Εἰσί γάρ ὄντως ἄφθεκτα καί ἄρρητα εἰς ἅπαν, ἅ ὀφθαλμός οὐχ ἑώρακεν, οὐκ ἀκήκοεν οὖς δέ, (80) ἐπί καρδίαν σέ ποτέ οὐκ ἐνέβη σαρκίνην. Εὐχαριστῶ σοι, ∆έσποτα, ὅτι ἠλέησάς με καί δέδωκας ἰδέσθαι με ταῦτα καί οὕτως γράψαι, τοῖς μετ᾿ἐμοῦ κηρῦξαί τε τήν σήν φιλανθρωπίαν, ἵνα καί νῦν μυηθῶσι λαοί, φυλαί καί γλῶσσαι,