73

καί μῖσος ἐνεποίησας πρός ταῦτα τῇ ψυχῇ μου˙ εἰ καί τῇ προαιρέσει μου προσεκείμην ἐν τούτοις, καί ὄρεξίν τε ἄπρακτον καί πράξεις ἀνορέκτους ἐποίεις μᾶλλον ἔχειν με - θαῦμα μέγιστον πάντῃ καί πάντων ἀπεχώρισας οἰκονομίᾳ θείᾳ βασιλέων, ἀρχόντων τε καί πλουσίων τοῦ κόσμου. Πολλῶν πολλάκις καί ἐμοῦ θελήσαντος εἰς ταῦτα αὐτός βουλήν οὐκ εἴασας τινός ἐν τούτοις στῆναι, ἄλλους δοξάζειν λέγοντας καί πλουτεῖν με ἐν βίῳ μῖσος ἐμίσουν, ∆έσποτα, μῖσος ἀπό καρδίας, ὡς μήτε συντυχίαν με κινεῖν ποτε πρός τούτοις, οἵ καί μανέντες βάκλοις με σφοδρῶς ἔτυψαν μᾶλλον˙ ἄλλοι δέ λοιδορίαις με πρός πάντας ἐλοιδόρουν (143) ἐργάτην εἶναι λέγοντες πάσης παρανομίας, θέλοντες διαστρέψαι με ἀπό ὁδοῦ εὐθείας˙ τάς πράξεις γάρ ἐξέφευγον, ἵνα μή λοιδορῶμαι, αὐτοί δέ ἐλοιδόρουν με, ὅπως εἰς πράξεις ἔλθω, εἰ ἄρα καί τόν ἔπαινον τόν τῶν ἀνθρώπων χρῄζω, οἵ προσετίθουν λέγοντες πάντοτε λοιδορεῖν με, ἕως ἄν εἰς τό φρόνημα τό ἐκείνων συνέλθω. Τοῖς δέ τήν δόξαν λέγουσι διδόναι τήν τοῦ κόσμου οὕτως ἀνταποκρίνεσθαι δέδωκάς με, Σωτήρ μου˙ Εἰ πᾶσαν δόξαν, ἔλεγον, τήν τοῦ κόσμου ἐκράτεις καί στέφος σου τῇ κορυφῇ βασιλείας ὑπῆρχε, τοῖς δέ ποσί σου κόκκινον ἦν ὑποδεδεμένον καί τούτων πάντων αἴφνης με κύριον ἀπειργάσω, αὐτός δέ ἔστης παγανός, δοῦλός μου θέλων εἶναι, οὐκ ἄν ταῖς πονηρίαις σου καί τοῖς φρονήμασί σου ὅλως συνεκοινώνησα ἤ συνῆλθον ἐν βίῳ. Ποῖος χάρτης χωρήσειε τάς σάς εὐεργεσίας καί τά καλά σου τά πολλά, ἅ εἰς ἐμέ εἰργάσω; Εἰ γάρ μυρίαι γλῶσσαί μοι δοθήσονται καί χεῖρες, οὐκ ἄν ἰσχύσω ἐξειπεῖν ἤ περί πάντων γράψαι˙ εἰσί γάρ πάντως ἄβυσσος ἐν ἀπείρῳ τῷ πλήθει, εἰσίν ἀκατανόητα τῷ τῆς δόξης μεγέθει, καί ἀσθενῶ τόν λογισμόν, πονῶ μου τήν καρδίαν, ὅτι λαλεῖν οὐ δύναμαι περί σοῦ, ὁ Θεός μου. Ὅταν γάρ, ἅπερ ἔπραξα, ἐνυμηθῶ, ὁ τάλας, ὅσα μοι ἐβοήθησας, ἐξ οἵων με ἐξείλου καί πόσων, Σῶτερ, μέ κακῶν ἅπερ διεπραξάμην, ἀλλ᾿ ὡς πολλά ποιήσαντα ἀγαθά καί μεγάλα καί καθαρόν ἀπό μητρός ἁγίας κολυμβήθρας οὕτως καί προσελάβου με, οὕτως ἐτίμησάς με, οὕτως με κατεκόσμησας στολῇ τῇ βασιλείῳ, (144) ὅλος τρόμῳ συνέχομαι καί ἐξίσταμαι χαίρων καί ἄφωνος καθίσταμαι καί ἐκλύομαι σφόδρα, ὅτι θεός ἐδόθης μοι, ὁ ποιητής τοῦ κόσμου, ἀνθρώπῳ λίαν μυσαρῷ καί βδελυκτῷ τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποις τε καί δαίμοσιν ὡς ἤδη γεγονότι