94

Πίστει πάντα παραδέχου! Πίστις γάρ οὐκ ἀμφιβάλλει, πίστις ὅλως οὐ διστάζει, πλήν, ὡς λέγω, πάντα ἔστιν. Ἐναργῶς σοι πάντα λέγω˙ οὐδαμῶς τι τῶν ἁπάντων (177) ἡ δημιουργός τῶν ὅλων ἔστιν φύσις θεία καί σοφία, οὐδ᾿ ἐν πᾶσι˙ πῶς γάρ ἔσται τό οὐδέν ὑπάρχον πάντων, αἴτιον δέ ὄν τῶν πάντων; πανταχοῦ ἐστι καί ἐν πᾶσι καί πληροῖ τά πάντα ὅλως κατ᾿ οὐσίαν, κατά φύσιν, καθ᾿ ὑπόστασιν ὡσαύτως. Πανταχοῦ Θεός ὑπάρχει ὡς ζωή ζωήν παρέχων˙ τί γάρ ὅλως καί παρήχθη, ὅ αὐτός οὐ παρεισῆξε; Μέχρι κώνωπός μοι νόει καί ἱστοῦ τοῦ τῆς ἀράχνης!

Πόθεν γάρ τοσοῦτον ταύτῃ χορηγεῖται νῆμα, λέγε; Ἤ οὐ νήθει, ἀλλ᾿ ἀκόπως καθ᾿ ἑκάστην ἐξυφαίνει, ἁλιέων σοφωτέρα, ἰξευτῶν τε πάντων πέλει, ἐξαπλοῦσα τούς ἱμάντας καί συνδοῦσα ἐκ μακρόθεν καί ἐσχάτως μέσον τούτων ὥσπερ δίκτυον ὑφαίνει εἰς ἀέρα τήν παγίδα˙ καί αὐτή καθεζομένη ἀπεκδέχεται τήν θήραν, εἴ που ποθέν παρεμπέσαν ἁλισθήσεται πτηνόν τι. Ὁ οὖν μέχρι τούτων πάντων τῇ προνοίᾳ συνδιήκων πῶς οὐκ ἔστιν ἐν τοῖς πᾶσι, πῶς οὐκ ἔστι μετά πάντων; (178) Ναί, τῶν πάντων μέσον ἔστι, ναί, καί ἔξω πάντων ἔστιν, ναί, καί φῶς αὐτός ὑπάρχει νοητόν, ψυχάς φωτίζον, ναί, καί ἄδυτος ὑπάρχει˙ ποῦ κρυβῇ πληρῶν τά πάντα; Εἰ δέ σύ τοῦτον οὐ βλέπεις, γνῶθι σέ τυφλόν ὑπάρχειν καί φωτός ἐν μέσῳ σκότους