181

Εἰ δέ μή βουληθῇς αὐτοῖς ὅλως ὁμοιωθῆναι, συναπαχθῆναί τε αὐτῶν ταῖς βουλαῖς μή θελήσῃς μηδέ ταῖς πράξεσιν αὐτῶν ταῖς κακαῖς κοινωνῆσαι, στάσιν, μάχην καί πόλεμον ἀκατάλλακτον ἕξεις. Ὑφ᾿ ὧν τί σοι γενήσεται, τί δέ συμβήσεταί σοι, τί κερδανεῖς τε; Ἄκουσον, καί λέξω σοι συντόμως˙ πρό πάντων εἶναι δοῦλός μου ὅλως οὐκ ἐξισχύσεις, ἐμόν γάρ δοῦλον μάχεσθαι οὐ βούλομαι παράπαν. Μῖσός τε κτήσονται πρός σέ ἄσχετον καί πρός φόνον ὁρμήσουσι τόν κατά σοῦ φανερῶς καί λαθραίως, καί τοῦ ἐκείνων κρίματος σύ δώσεις τάς εὐθύνας. Οὐδέν γάρ ὁ σός θάνατος ὠφελήσει τούς ἄλλους, καθώς ὑπῆρξεν ὁ ἐμός θάνατος ζωή κόσμου, ἀλλά κἀκείνοις αἴτιος τοῦ κρίματος γενήσῃ καί σύ ἀπαρρησίασατος ἐξέλθεις ἐκ τοῦ βίου. Κρεῖσσον τοίνυν ποιμαίνεσθαι καί μή ποιμαίνειν ὅλως τοιούτους, ἀλλά μάλιστα τῶν ἰδίων φροντίζειν καί εὔχεσθαι ὑπέρ αὐτῶν καί ἁπάντων ἀνθρώπων (322) τοῦ ἐπιστρέψαι καί ἐλθεῖν εἰς ἐπίγνωσιν πάντας, διδάσκειν τε καί κατηχεῖν τούτων τούς βουλομένους. Μή ἀναγκάζῃς δέ αὐτούς ποιεῖν ἅπερ διδάσκεις, ἀλλά τούς λόγους τούς ἐμούς λέγε καί παρακάλει φυλαττειν τούτους ὡς ζωῆς αἰωνίου προξένους. Αὐτοί δ᾿ οἵ λόγοι στήσονται, ὅταν ἔλθω τοῦ κρῖναι, καί τούτων πάντων ἕκαστον κρινοῦσι κατ᾿ ἀξίαν, καί σύ μενεῖς ἀνεύθυνος, ἀκατάκριτος πάντῃ, ὅτι οὐκ ἔκρυψας ἐμῶν ἀργύριον λογίων, ἀλλ᾿ ὅσον εἴληφας αὐτός, κατεβάλου τοῖς πᾶσι. Τοῦτο ἐμοί ἀποδεκτόν, τοῦτο τῶν ἀποστόλων καί μαθητῶν μου γέγονε κατά τάς ἐντολάς μου ἔργον, κηρύξαι με Θεόν εἰς τόν σύμπαντα κόσμον καί τά ἐμά θελήματα καί τά προστάγματά μου διδάξαι καί καταλιπεῖν ἐγγράφως τοῖς ἀνθρώποις. Οὕτως καί σύ ἀγώνισαι ποιῆσαι καί διδάξαι, τούς δέ μή θέλοντας ἐμῶν λόγων ὅλως ἀκούειν λέγε, ὡς εἶπον καί ἐγώ πρός τούς τότε εἰπόντας ὅτι˙ Σκληρός ὁ λόγος σου καί τίς αὐτοῦ ἀκούειν δυνήσεται; Καί ἔφην γε˙ Εἰ μή θέλετε οὕτως, ὑπάγετε, ὡς βούλεσθε, ἕκαστος καί ποιεῖτε˙ τῇ ἐξουσίᾳ τῇ αὐτῶν τό πᾶν καί προαιρέσει καταλιπών τόν θάνατον ἤ τήν ζωήν ἑλέσθαι. Οὐδείς γάρ γέγονέ ποτε καλός ἀπροαιρέτως, οὐδέ πιστός ὁ ἄπιστος καί μή θέλων ὑπάρξει, οὐδέ φιλόθεός ποτε ὁ φιλόκοσμος ἔσται, οὐκ ἀβουλήτως ὁ σκαιός μεταστρέψει τήν γνώμην τήν ἑαυτοῦ καί ἀγαθός γενήσεται εἰς ἅπαν˙ οὐδείς γάρ γέγονε κακός φύσει, ἀλλά προθέσει˙ οὕτω καί πάλιν ἐκ κακοῦ καί πονηροῦ προθέσει (323) καί γνώμῃ καλός καί ἀγαθός, εἰ θέλει,