141

ἀνδρὸς προσκειμένου φιλοσοφίᾳ. ὡς δὲ ἐπηρώτησε ∆ιονύσιος Πλάτωνα, τίς εὐδαίμων ἐν ἀνθρώποις, ἐλπίζων ἀκοῦσαι παρὰ τοῦ φιλοσόφου ὅτι σύ, ὁ δ' οὐ κολακεύ σας τὸν τύραννον, ἀλλ' εἰπὼν ὅτι Σωκράτης, ἀπαντᾶν τοὺς κατ' ἐκεῖνον ζῶντας φιλοσόφως. αὖθις ἠρωτήθη, τί ἔργον πολιτικοῦ, καὶ ἀπεκρίνατο τῷ αὐτῷ τυράννῳ τὸ καλοὺς καὶ ἀγαθοὺς ποιεῖν τοὺς πολίτας, ἀκούσειν ποθοῦντι παρὰ Πλάτωνος ὅτι τὸ ὀρθῶς δικάζειν· ηὔχει γὰρ ἐπὶ τούτῳ ∆ιονύσιος. εἶτά φησι· τὸ ὀρθῶς δικάζειν τίνος ἔργον σοὶ δοκεῖ; πρὸς ὃν ὁ Πλάτων· μόριόν τι μικρὸν πολιτικοῦ τὸ δικάζειν ὀρθῶς. ἀκεσταῖς γὰρ ἐοίκασι τοῖς τὰ διερρωγότα ἱμάτια ἀνυφαίνουσι. τρίτον αὐτὸν ἐπανήρετο τὸ τύραννον εἶναι, φάς, ποταπόν σοι φαίνεται; πρὸς ὃν ἀντέφη Πλάτων· 312 σφόδρα δεινόν, ὅπου γε καὶ τὰ κουρευτικὰ μαχαίρια φοβεῖται μὴ ὑπ' αὐτῶν ἀναιρεθῇ. Πρὸς ταῦτα, φασὶν οἱ Πλατωνικοὶ Πλάτωνος ὑπεραπολογούμενοι τοῦ διδασκάλου ἐν τοῖς κατὰ τοῦ Ἀριστείδου, ∆ιονύσιος ὁ Σικελίας τύραννος χαλεπήνας ἐπὶ τῷ φιλοσόφῳ μηδ' ὅλως αὐτὸν κολακεύσαντι ἀπεφήνατο Πλάτωνα Συρακουσῶν αἴρεσθαι ἡλίου ὑπὲρ γῆν ὄντος, καὶ ἐπρίατο αὐτὸν Ἀννίκηρίς τις ἐξ Αἰγίνης, οὗ χάριν ὁ λόγος παρὰ τοῖς Πλατωνικοῖς μέχρι νῦν ἐπεκράτησε· καὶ οὐδεὶς Ἀννίκηριν ἐγίνωσκεν, εἰ μὴ Πλάτωνα ἐπρίατο. ἕτεροι δὲ ἱστοροῦσιν ὅτι Πόλλιδι τινὶ πρὸς πρᾶσιν παραπλέοντι τὴν Σικελίαν παραδοὺς ὁ τύραννος ἐκβάλλει τῆς νήσου, ὃς τὸν φιλόσοφον παραλαβὼν Αἰγινήταις πρὸς Ἀθηναίους οὐκ εἰρηνεύουσι προσορμίσας ἀποδέδωκε τὸν Πλάτωνα, τοῦτο κελεύσαντος αὐτῷ λάθρα τοῦ ∆ιονυσίου. αὐτὸς δὲ Πλάτων τοῦ πριαμένου μεταθέντος αὐτὸν εἰς Ἀθήνας διαπλεῖ. ∆ιονυσίου δὲ τελευτήσαντος ιηʹ ἔτει τῆς τυραννίδος κρατεῖ ∆ιονύσιος παῖς αὐτοῦ μετ' αὐτόν· τῆς δὲ Σικελίας τυραννεῖ, Πλάτωνά τε μετακα λεῖται τῷ ∆ίωνι χαριζόμενος καὶ σφόδρα τιμᾷ παραγενάμενον διὰ τὴν ∆ίωνος προτροπὴν ἐλπίδι τοῦ μεταβάλλειν εἰς ἀριστοκρατίαν τὴν τυραννίδα. ∆ίωνος δὲ συκοφαντίᾳ προδοσίας ἐκδιωχθέντος ὑπὸ τοῦ τυράννου τῆς νήσου καὶ πλεύσαντος εἰς Ἀθήνας ἐκπέμπεται καὶ Πλάτων, ἐν ᾗ μεταμεληθεὶς ὁ τύραννος μετακαλεῖται Πλάτωνα, ὑποσχόμενος ἐπαναγαγεῖν καὶ ∆ίωνα δι' αὐτόν. καὶ παραγίνεται Πλάτων, ∆ιονυσίου δὲ ψευσαμένου μετ' ὀλίγον ἀπαίρει. Ὁ δὲ ∆ίων ἐπαναστὰς μεθ' Ἑλληνικῆς δυνάμεως ἐκβάλλει ∆ιονύσιον τῆς ἀρχῆς, αὐτός τε μετ' ὀλίγον ἀναιρεῖται παρά τινων οἰκείων· καὶ ∆ιονύσιος πάλιν κρατεῖ, ὃς ὑπὸ Κορινθίων καὶ Τιμολέοντος στρατηγοῦ ἀχθεὶς ἐν Κορίνθῳ ἀσχήμως ἐκεῖ τελευτᾷ ἐν πενίᾳ καταγηράσας. Πλάτων τελευτῶν κατὰ τὴν ρζʹ ὀλυμπιάδα Σπεύσιππον ἀδελφιδοῦν διάδοχον τῆς Πλατωνικῆς διατριβῆς προεστήσατο. Ἀριστοτέλης ὁ Νικομάχου Σταγειρίτης μαθητὴς Πλάτωνος ἤνθει. 313 τούτου μαθητὴς γνησιώτατος Ἀλέξανδρος ὁ Φιλίππου πᾶσαν λογικὴν καὶ σωματικὴν παίδευσιν ἀσκηθεὶς ὑπ' αὐτοῦ ἐπὶ σοφίᾳ καὶ λόγοις δογματικοῖς. Ἤνθουν Ξενοκράτης διάδοχος Σπευσίππου Πλάτωνος, Κράτης καὶ ∆ιογένης κυνικοί, καὶ Ἱππαρχία Κράτητος γυνὴ φιλόσοφος. ∆ημοσθένης ὁ ῥήτωρ. Ἠρίνα ποιήτρια. ∆ιονύσιος ὁ τύραννος ἐξέπεσε Σικελίας. ΜΑΚΕ∆ΟΝΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΣ Μακεδόνων ιδʹ ἐβασίλευσεν Ἀρχέλαος ἔτη δʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος εζηʹ. Μακεδόνων ιεʹ ἐβασίλευσεν Ἀμύντας ἔτος αʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος ερβʹ. Μακεδόνων ιςʹ ἐβασίλευσε Παυσανίας ἔτος αʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος εργʹ. Μακεδόνων ιζʹ ἐβασίλευσεν Ἀμύντας ἔτη εʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος ερδʹ. Μακεδόνων ιηʹ ἐβασίλευσεν Ἀργαῖος ἔτη βʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος ερθʹ. Μακεδόνων ιθʹ ἐβασίλευσεν Ἀμύντας ἔτη ιβʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος εριαʹ. Μακεδόνων κʹ ἐβασίλευσεν Ἀλέξανδρος ἔτος αʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος ερκγʹ. Μακεδόνων καʹ ἐβασίλευσε Πτολεμαῖος ἔτη γʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος ερκδʹ. Μακεδόνων κβʹ ἐβασίλευσε Περδίκκας ἔτη ςʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος ερκζʹ. Μακεδόνων κγʹ ἐβασίλευσε Φίλιππος ἔτη κγʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος ερλγʹ. Οὗτος δοθεὶς πρὸς