Sermo III .

Item, sermo fratris Bonaventurae Fratribus Parisius.

Domine, si vis, potes me mundare, Matthaei octavo.

Sanctus iste leprosus, quasi figuraliter totius generis humani personam assumens et sui peccati lepram et divinae pietatis abundantiam recognoscens, tria in verbis his facit; primo reveretur humiliter divinam maiestatem, ibi: Domine; secundo confitetur simpliciter divinam potestatem, ibi: si vis, potes; tertio causatur confidenter suam necessitatem, ibi: me, leprosum, mundare .

Circa totum nota, quod iste leprosus significat humanum genus, quod ita lepra primi peccati originalis perfusum erat, quod nisi per Christum mundari non poterat. Sed Christo de monte, hoc est Divinitatis altitudine, ei condescendente , mundatum est sufficienter, licet non quantum ad omnes efficienter.

Considerantibus autem nobis diligenter istius emundationis ortum, invenimus, quod radicem habet in unoquoque homine ab incarnationis sacramento fideliter recogitata; ad Titum secundo : Apparuit gratia Dei Salvatoris nostri etc, qui dedit semetipsum pro nobis, ut nos redimeret ab omni iniquitate et inundaret sibi populum acceptabilem etc

A praedicationis documento memoriae commendato; ad Ephesios quinto: Dilexit Ecclesiam et se ipsum tradidit pro ea, ut illam sanctific aret , mundans eam lavacro aquae in verbo vitae , hoc est documento evangelico; Ioannis decimo Quinto: Iam vos mundi estis propter sermonem, quem loculus sum vobis.

A passionis medicamento s alubriter ruminate; ad Hebraeos nono : Sanguis

Christi emundabit conscientiam nostram ab operi bus mortuis ad serviendum Deo viventi.

Ab effusionis Spiritus sancti lavacro desideranter suscepto; Ezechielis trigesimo sexto: Effundam super vos aquam mundam, et mundabimini ab omnibus inquinamentis vestris, et ab universis idolis vestris mundabo vos.

Modum invenimus, quo mundificamur et mundificati ostendimur: per humilitatem obedientiae; Proverbiorum vigesimo: Ex studiis suis i ntelligit ur puer, id est humilis et subiectus servus Dei, si munda et recta sint opera eius, per humilitatis sincerae sedulitatem.

Per integritatem pudicitiae; Proverbiorum vigesimo primo: Qui autem mundus est, per universalem interiorum et exteriorum sensuum sanctimoniam, rectum opus eius, id est ante divinum beneplacitum.

Per sinceritatem benevolentiae; Proverbiorum vigesimo secundo : Qui diligit cordis munditiam, nullum amorem nisi divinum admittendo et conservando et possidendo, propter gratiam labiorum suorum, id est intellectus et affectus a solo Dei amore praeventorum et possessorum, habebit amicum regem. Deum, qui est Rex regum et Dominus dominantium.

Per longani mitatem perseuerantiae; secundi Machabaeorum septimo: Hic mund us obiit, per omni a inDomino confidens.

Fructum etiam invenimus, qui finis et utilitas nostrae munditiae est: sublimitas felicitatis aeternae; Psalmus : Quis ascendet in montem Domini etc. Innocens manibus et mundo corde, hic accipiet benedictionem a Domino.

Claritas maiestatis divinae; Matthaei quinto: Beati , mundo corde, quoniam ipsi Deum videbunt.

Tranquillitas pacis infinitae; Iob vigesimo secundo: Salvabitur innocens, salvabitur autem in munditia manuum suarum.

Satietas suavitatis perpetuae; unde figuraliter dicitur primi Regum vigesimo primo : Si mundi sunt pueri, maxime a mulieribus, manducent, hoc est, aeternaliter reficiantur in gloria sive regno, sedentes ad mensam Christi in convivio suo . Mundemus nos ab omni inquinamento carnis et spiritus, perficientes sanctificationem in timore Dei . In his verbis hortatur Apostolus ad tria: primo, ad caelibatus evangelici san ctim oniam deiformem, ibi: Mundemus nos etc; secundo, ad candidatus angelici vitamchristiformem, ibi: perficientes sanctificationem; tertio, ad praesidatus supercaelici sive divini reverentiam altiformem, ibi: in timore Dei .